Οι γονείς ξέρουν μερικές φορές ότι τα μωρά τους κλαίνε μόνο και μόνο για να τραβήξουν την προσοχή τους, και μια ιαπωνική μελέτη στηρίζει αυτή την ιδέα: το ψεύτικο κλάμα μωρού είναι μια πραγματικότητα και δεν είναι κατ’ ανάγκη κάτι κακό.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου Sacred Heart, στο Τόκιο, ανέλυσαν το κλάμα δύο μωρών για μια περίοδο έξι μηνών, παρατηρώντας τα συναισθήματα που εκδηλώνονται πριν και μετά το κλάμα (συμπεριλαμβανομένων θλιβερών ήχων, μορφασμών, χαμόγελων και γέλιων). Τα μωρά ήταν δύο κορίτσια ηλικίας επτά και εννιά μηνών.
Τα παιδιά ήταν σχεδόν πάντα δυσαρεστημένα λίγο πριν αρχίσουν να κλαίνε. Όμως σε ορισμένες περιπτώσεις το 11 μηνών βρέφος έδειχνε θετικά συναισθήματα πριν από το κλάμα – κλαίγοντας αμέσως όταν η μητέρα απομακρύνθηκε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού – και χαμογέλασε και πάλι αφότου η μητέρα επέστρεψε.
Τα “πλαστά” κλάματα μωρού δεν είναι κάτι αρνητικό
Οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι το μωρό αυτό, έτεινε να χρησιμοποιεί ψεύτικο κλάμα σε στιγμές κατά τις οποίες ήθελε να τραβήξει την προσοχή της μητέρας του. Αυτό έκανε τους επιστήμονες να συμπεράνουν ότι ορισμένες φορές τα κλάματα μωρού μπορεί να είναι ψεύτικα με την έννοια ότι έχουν σκοπό να προσελκύσουν την προσοχή των γονιών τους.
Παρά το γεγονός ότι αρκετοί είναι εκείνοι που διατηρούν αρνητική άποψη γύρω από τα ψεύτικα κλάματα των μωρών, η δρ Χιρόκα Νακαγιάμα η οποία συμμετείχε στη μελέτη, έσπευσε να δηλώσει ότι η συγκεκριμένη μορφή επικοινωνίας θα μπορούσε να παίξει σημαντικό ρόλο στην σχέση του παιδιού με τη μητέρα του.
Σύμφωνα με την Νακαγιάμα, το ψεύτικο κλάμα του μωρού θα μπορούσε να αποτελέσει μια χρήσιμη μορφή επικοινωνίας η οποία συμβάλλει στην ανάπτυξη της κοινωνικότητας αλλά και του συναισθηματικού κόσμου του παιδιού.
«Τα μωρά τα οποία υιοθετούν την τεχνική του ψεύτικου κλάματος, τη χρησιμοποιούν καθημερινά για την επιτυχή επικοινωνία τους με τους γονείς και τα άτομα που τα φροντίζουν. Το ψεύτικο κλάμα θα μπορούσε να βελτιώσει τις μεταξύ τους σχέσεις, καθώς το μωρό είναι σε θέση αν εξωτερικεύει τα συναισθήματά του με τον τρόπο αυτόν», αναφέρει η δρ Νακαγιάμα.
Να σημειωθεί ότι το μωρό που παρατηρήθηκε να εκδηλώνει το ψεύτικο κλάμα, έκλαιγε γενικά περισσότερο γιατί είχε να ανταγωνιστεί δύο αδέλφια του για την προσοχή της μητέρας του, ενώ το άλλο μωρό ήταν μοναχοπαίδι.
