Οι αλλεργίες δεν εξυπηρετούν κάποιο σκοπό. Αποτελούν απλά παραπλανημένες αντιδράσεις του ανοσοποιητικού συστήματος σε μια φυσιολογικά αβλαβή ουσία, που τυχαίνει να φάτε, να εισπνεύσετε ή να αγγίξετε. Αλλά οι αλλεργίες και το άσθμα, μία κατάσταση του αναπνευστικού που συχνά συνοδεύει τις αλλεργίες, δεν είναι κάτι ευκαταφρόνητο καθώς μερικές φορές προκαλούν πολύ ενοχλητικά συμπτώματα όπως είναι π.χ. η αλλεργική ρινίτιδα. Χωρίς τη σωστή αντιμετώπιση ή θεραπεία μπορούν κάποιες φορές οι αλλεργίες να αποβούν μοιραίες.
Ο ρόλος του ανοσοποιητικού σας συστήματος είναι να προστατεύει το σώμα σας από επιβλαβείς εισβολείς (αντιγόνα), όπως μικρόβια, ιοί και άλλες ξένες ουσίες. Το ανοσοποιητικό σας σύστημα ψάχνει συνεχώς και καταστρέφει ανεπιθύμητους οργανισμούς.
Ευτυχώς το ανοσοποιητικό σας σύστημα δεν επιτίθεται σε οτιδήποτε ξένο εισέρχεται στο σώμα σας. Τα περισσότερα τρόφιμα, ποτά και φάρμακα που λαμβάνετε δεν προκαλούν ανοσολογική απάντηση. Περιστασιακά ωστόσο το ανοσοποιητικό σύστημα μπερδεύεται και αντιδρά – ή μάλλον υπεραντιδρά – σε έναν αθώο εισβολέα, όπως η γύρη ή το χνούδι της γάτας, προκαλώντας αλλεργίες. Το ανοσοποιητικό σας σύστημα αντιλαμβάνεται την ουσία ως βλαβερή και εξαπολύει επίθεση εναντίον της.
Αλλεργικές αντιδράσεις και συμπτώματα
Για να κατανοήσετε πλήρως τις αλλεργίες και το άσθμα, είναι σημαντικό να γνωρίζετε πώς λειτουργεί το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος σας. Οι κύριοι παίκτες σε μία αλλεργική αντίδραση είναι ορισμένα λευκά αιμοσφαίρια, γνωστά και ως λεμφοκύτταρα.
Τα λεμφοκύτταρα παράγονται σε τεράστιες ποσότητες στο μυελό των οστών. Ορισμένα μεταναστεύουν στο θύμο αδένα σας, όπου εξελίσσονται σε εξειδικευμένους τύπους ανοσοποιητικών κυττάρων. Κάποια λεμφοκύτταρα μεταναστεύουν από το μυελό των οστών και το θύμο στους λεμφαδένες σας και σε άλλα όργανα, συμπεριλαμβανομένων του σπλήνας, των αμυγδαλών, των αδενοειδών εκβλαστήσεων, της σκωληκοειδούς απόφυσης και του λεπτού εντέρου σας. Άλλα λεμφοκύτταρα κυκλοφορούν σε όλο σας το σώμα μέσα στα αιμοφόρα αγγεία και στα λεμφαγγεία.
Ο ρόλος των λεμφοκυττάρων είναι να ανιχνεύουν και να καταστρέφουν επιβλαβείς ξένους εισβολείς που εισέρχονται στο σώμα σας. Σε ανθρώπους με αλλεργίες τα λεμφοκύτταρα αντιλαμβάνονται αθώες ξένες ουσίες, όπως τη γύρη, τα ακάρεα σκόνης και τα χνούδια, ως βλαβερές και εξαπολύουν εναντίον τους επίθεση. Αυτές οι αθώες ουσίες είναι γνωστές ως αλλεργιογόνα.
Όταν τα αλλεργιογονα εισέρχονται στο σώμα σας, κάποια λεμφοκύτταρα, που ονομάζονται βασεόφιλα και μαστοκύτταρα, μάχονται εναντίον τους απελευθερώνοντας μία ποικιλία χημικών ουσιών. Μία από αυτές ονομάζεται ισταμίνη και δρα ως ερεθιστική ουσία.
Συχνά και άλλα λευκά αιμοσφαίρια, που ονομάζονται ηωσινόφιλα, απαντούν σε αλλεργιογόνα απελευθερώνοντας ισχυρές χημικές ουσίες με στόχο να τα καταστρέψουν. Όταν τα ηωσινόφιλα ανιχνεύσουν έναν εισβολέα, μπορούν επίσης να αυξηθούν σε αριθμό μέσα στο σώμα σας και μέσα στις ρινικές και βρογχικές εκκρίσεις σας.
Αυτές οι ανοσολογικές απαντήσεις οδηγούν σε συμπτώματα που ποικίλλουν σε βαρύτητα. Κάποιοι άνθρωποι έχουν μόνο ήπια καταρροή κατά τη διάρκεια της εποχής της ανθοφορίας και άλλοι αντιδρούν με μία βαριά ασθματική κρίση.
Όταν η ισταμίνη και άλλες χημικές ουσίες απελευθερώνονται στους πνεύμονες, οι ιστοί των πνευμόνων φλεγμαίνουν προκαλώντας αυξημένη έκκριση βλέννας, οίδημα και απόφραξη των αεροφόρων οδών. Αυτό οδηγεί σε συριγμό, βήχα και ορισμένες φορές σε δύσπνοια.
Όταν οι χημικές αυτές ουσίες απελευθερώνονται στις ρινικές κοιλότητες, προκαλούν καταρροή, δακρύρροια και κνησμό στη μύτη, στο λαιμό, στον ουρανίσκο και στα μάτια.
Η ισταμίνη στο δέρμα προκαλεί κνίδωση και άλλα εξανθήματα.
Όταν οι χημικές ουσίες ενεργοποιούνται στο πεπτικό σύστημα, μπορεί να εμφανιστούν κοιλιακές κράμπες και διάρροιες.
Περιστασιακά ολόκληρο το σώμα σας εμπλέκεται σε μία σοβαρή αλλεργική αντίδραση, γνωστή ως αναφυλακτικό σοκ (αναφυλαξία). Τα αιμοφόρα αγγεία διαστέλλονται και οι αεροφόρες οδοί αποφράσσονται προκαλώντας πτώση στην αρτηριακή πίεση, δυσχέρεια αναπνοής και άλλα συμπτώματα. Μπορεί να συμβούν κώμα ή θάνατος.
Κάθε αλλεργιογόνο διεγείρει το δικό του συγκεκριμένο είδος αντισωμάτων. Για το λόγο αυτό μπορεί ένα άτομο να είναι ευαίσθητο στη γύρη αλλά όχι σε αλλεργιογόνα μούχλας. Παρ’ όλα αυτά, είναι συχνό για ένα άτομο που είναι αλλεργικό σε μία ουσία να είναι αλλεργικό και σε άλλες.
Αιτίες και παράγοντες αλλεργικής αντίδρασης
Ένας εντυπωσιακά μεγάλος αριθμός ουσιών που βρίσκονται σε εσωτερικούς, εξωτερικούς χώρους ή σε τρόφιμα μπορεί να ξεκινήσει μία αλλεργική αντίδραση. Ενδέχεται να είστε αλλεργικοί σε ουσίες που υπάρχουν σε συγκεκριμένα φάρμακα, σε τμήματα των φυτών (όπως η γύρη), στα ακάρεα της οικιακής σκόνης, σε χνούδια ζώων, στη μούχλα, σε μύκητες ή σε δηλητήρια εντόμων. Ορισμένοι άνθρωποι είναι επίσης ευαίσθητοι σε χημικές αλλαγές που συμβαίνουν κατά την απόκριση στην άσκηση ή στην έκθεση στη ζέστη ή στο κρύο.
Τα διάφορα αλλεργιογονα έχουν διαφορετικούς τρόπους εισβολής στο σώμα.
Επαφή. Η έκθεση σε αλλεργιογόνα φυτών, όπως οι ρητίνες από κισσό, βελανιδιά και sumac, συμβαίνει, όταν έρχεστε σε επαφή με τις ρητίνες. Προς στιγμήν μπορείτε να εκτεθείτε στον κισσό ακουμπώντας κατά λάθος τα φύλλα του δέντρου, ενώ περπατάτε σε μια δασώδη περιοχή, ακουμπώντας το φυτό – φύλλα, κοτσάνια ή ρίζες – ενώ περιποιείστε τον κήπο ή ακόμα και ακουμπώντας ρούχα που είχαν επάνω τη ρητίνη. Η αλλεργική αντίδραση συμβαίνει συνήθως πάνω στο δέρμα σας, όπου γίνεται η επαφή.
Άλλες αντιδράσεις εξ επαφής μπορεί να συμβούν από παρατεταμένη έκθεση σε συγκεκριμένα μέταλλα, όπως το νικέλιο και το χρώμιο. Οι άνθρωποι που είναι ευαίσθητοι στα συστατικά των καλλυντικών μπορεί να βγάλουν εξανθήματα μετά την έκθεση σε βερνίκια νυχιών, βαφές μαλλιών, μακιγιάζ ματιών ή κραγιόν. Οι εργαζόμενοι σε υπηρεσίες υγείας μπορεί να γίνουν αλλεργικοί στο λάτεξ μετά από επαναλαμβανόμενη έκθεση σε γάντια και άλλα προϊόντα που περιέχουν λάτεξ.
Εισπνοή. Είναι η πιο συχνή αιτία αλλεργίας. Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν πυρετό εκ χόρτου (αλλεργική ρινίτιδα) εξαιτίας της ευαισθησίας στη γύρη συγκεκριμένων φυτών. Η άνοιξη, το καλοκαίρι και το φθινόπωρο είναι οι εποχές παραγωγής γύρης.
Επειδή η γύρη αιωρείται εύκολα στον αέρα, είναι αναπόφευκτη η έκθεση κατά τη διάρκεια αυτών των εποχών. Επίσης, οι υφομύκητες ως τμήμα του αναπαραγωγικού τους κύκλου απελευθερώνουν μόρια που ταξιδεύουν στον αέρα. Όταν εισπνέονται αυτά τα μόρια, μπορούν να πυροδοτήσουν μια αλλεργική αντίδραση.
Μια παρόμοια αντίδραση μπορεί να επέλθει, όταν ένα ευαίσθητο άτομο εισπνεύσει χνούδι ζώων ή ακάρεα σκόνης, τα οποία ανευρίσκονται συνήθως στη σκόνη του σπιτιού. Σε βόρειες περιοχές η έκθεση σε αυτά τα αλλεργιογονα αυξάνεται κατά τη διάρκεια των χειμερινών μηνών, επειδή οι άνθρωποι έχουν την τάση να περνούν περισσότερο χρόνο μέσα στα σπίτια.
Οι ουσίες στον αέρα, όπως ο καπνός, τα αρώματα και η πούδρα μωρού, μπορούν επίσης να προκαλέσουν αλλεργίες. Η αντίδραση σε ένα εισπνεόμενο αλλεργιογόνο χαρακτηρίζεται τυπικά από σημεία και συμπτώματα, όπως καταρροή, βήχας και τσούξιμο στα μάτια και δακρύρροια. Ένα εισπνεόμενο αλλεργιογόνο μπορεί επίσης να πυροδοτήσει μια αλλεργική αντίδραση.
Ο συριγμός που σχετίζεται με το άσθμα μπορεί να συμβεί, όταν οι αεραγωγοί στους πνεύμονες εμφανίζουν φλεγμονή και οίδημα. Άλλα συμπτώματα του άσθματος είναι ένα συσφιγκτικό αίσθημα στο στήθος, βήχας και παραγωγή παχύρρευστης βλέννης.
Τρόφιμα και φάρμακα. Συγκεκριμένες τροφές και φάρμακα που απορροφώνται από το σώμα με την πέψη ή την ένεση μπορεί να προκαλέσουν αλλεργία σε ορισμένους ανθρώπους. Τα τρόφιμα που είναι πιθανότερο να προκαλέσουν αντιδράσεις είναι το γάλα, τα αβγά, η σόγια, τα φιστίκια και άλλοι ξηροί καρποί, οι καρποί κάποιων δέντρων, η βρώμη, τα οστρακοειδή, το ψάρι και το καλαμπόκι.
Σχεδόν κάθε φάρμακο μπορεί να προκαλέσει αλλεργική αντίδραση. Οι πιο συχνοί ένοχοι είναι η πενικιλίνη και τα συγγενή φάρμακα, ακολουθούμενα από άλλα αντιβιοτικά, την ινσουλίνη, τα τοπικά αναισθητικά και τα ενδοφλέβια σκιαγραφικά που χρησιμοποιούνται για συγκεκριμένες ακτινογραφίες.
Ορισμένοι άνθρωποι είναι ευαίσθητοι στην ασπιρίνη και αντιδρούν σε αυτή με εξάνθημα, κνίδωση ή επιδείνωση του άσθματος.
Τσιμπήματα. Ορισμένα αλλεργιογονα εισβάλλουν στους ανθρώπους με τα τσιμπήματα. Για τους περισσότερους ανθρώπους το δηλητήριο από το τσίμπημα μιας μέλισσας, μιας σφήκας ή ενός τζέτζερα προκαλεί αλλεργία που είναι τοπικά ενοχλητική για μία – δύο ώρες.
Αλλά σε ανθρώπους που είναι πολύ ευαίσθητοι σ’ αυτά τα αλλεργιογονα ένα τέτοιο τσίμπημα μπορεί να προκαλέσει σε όλο το σώμα (συστηματική) αντίδραση που μπορεί να αποβεί, αν δε γίνει άμεση θεραπεία.
Άλλες ευαισθησίες. Σε σπάνιες περιπτώσεις οι άνθρωποι είναι ευαίσθητοι στη ζέστη, στο κρύο, στην πίεση, στο φως, στις ακτίνες του ήλιου ή στην άσκηση. Μπορεί να εκδηλώσουν αντιδράσεις, όπως εξανθήματα ή κνίδωση. Αυτές οι αντιδράσεις δεν περιλαμβάνουν γενικώς αντισώματα που είναι υπεύθυνα για τις περισσότερες αλλεργικές αντιδράσεις.
Πρόληψη
Ο καλύτερος τρόπος, για την αντιμετώπιση των αλλεργιών είναι να αποφεύγετε τα αλλεργιογόνα, πράγμα που είναι πολύ εύκολο, όταν πρόκειται για τον κισσό ή την πενικιλίνη. Είναι πιο δύσκολο να αποφύγετε τη γύρη, τους υφομύκητες και τη σκόνη, επειδή αιωρούνται στον αέρα και βρίσκονται ακόμα και στα πιο καλοδιατηρημένα σπίτια.
Όταν είστε μέσα στο σπίτι, μπορείτε να ελαχιστοποιήσετε την έκθεση στη γύρη και στους εξωτερικούς υφομύκητες κρατώντας τις πόρτες και τα παράθυρα σας κλειστά, όταν χρειάζεται, και χρησιμοποιώντας σύστημα κλιματισμού εξοπλισμένο με καλό σύστημα φιλτραρίσματος.
Απομακρύνετε από το σπίτι σας οποιοδήποτε αντικείμενο που είναι μουχλιασμένο ή κρατάει υγρασία.
Αν είστε αλλεργικοί στη σκόνη, κρατήστε το σπίτι και τον επαγγελματικό χώρο όσο γίνεται πιο καθαρό από σκόνη. Αυτό σημαίνει συχνό σκούπισμα, ξεσκόνισμα και σφουγγάρισμα.
Αποφύγετε τη διακόσμηση με αντικείμενα που παγιδεύουν τη σκόνη, όπως κρεβάτια καλυμμένα με ύφασμα και κουρτίνες.
Διάγνωση αλλεργιών και εξετάσεις
Για να προσδιοριστεί αν έχετε αλλεργία, μπορεί ο γιατρός σας να σας κάνει μία σειρά ερωτήσεων σχετικά με τα συμπτώματα σας, το ιατρικό ιστορικό της οικογενείας σας, οποιαδήποτε ιατρικά προβλήματα κατά το παρελθόν, παλαιότερα ή τωρινά προβλήματα συναισθηματικά ή με κάποια σχέση σας και τον τρόπο ζωής σας, συμπεριλαμβανομένων της δουλειάς, του φαγητού και των δραστηριοτήτων ψυχαγωγίας. Μπορεί επίσης να δεχτείτε ερωτήσεις σχετικά με πιθανή έκθεση σε αλλεργιογονα. Αυτή η συζήτηση είναι μία από τις σημαντικότερες πηγές πληροφόρησης, για να γίνει η διάγνωση.
Για παράδειγμα, επειδή η τάση για εμφάνιση αλλεργιών είναι κληρονομούμενη, είναι σημαντικό για το γιατρό σας να ξέρει αν οι γονείς σας έχουν ή είχαν αλλεργίες. Οι άνθρωποι που έχουν αλλεργίες έχουν συνήθως κάποιο συγγενή με αλλεργίες, παρόλο που οι τύποι της αλλεργίας μπορεί να μην είναι οι ίδιοι. Είναι λιγότερο πιθανό να κληρονομήσετε μια ευαισθησία σε ένα συγκεκριμένο αλλεργιογόνο από ό,τι τη γενική τάση να αναπτύξετε ευαισθησίες.
Όταν σας εξετάζουν για αλλεργίες, μπορεί να υποβληθείτε σε μία ή περισσότερες εξετάσεις, για να δουν αν ο οργανισμός σας ανταποκρίνεται, όταν εκτίθεται σε συγκεκριμένα αλλεργιογονα.
Εξέταση του δέρματος. Η εξέταση του δέρματος είναι η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη εξέταση και μπορεί να διεξαχθεί με ποικίλους τρόπους. Γενικώς, τοποθετείται ένα μικρό ποσό του αλλεργιογόνου στο αντιβράχιο σας, στο βραχίονα ή στην πλάτη. Στη συνέχεια η περιοχή τρυπιέται ή γδέρνεται, ώστε να εισαχθεί το αλλεργιογόνο ακριβώς κάτω από το δέρμα.
Μία άλλη μέθοδος χρησιμοποιεί την ένεση (έγχυση) ενός μικρού ποσού ενός αλλεργιογόνου κατευθείαν μέσα στο δέρμα. Με οποιαδήποτε μέθοδο τα αποτελέσματα ελέγχονται σε 15 λεπτά. Αν το δέρμα στην περιοχή της εξέτασης είναι οιδηματώδες και εξέρυθρο, η εξέταση θεωρείται θετική για αυτό το αλλεργιογόνο.
Οι εξετάσεις του δέρματος δεν είναι πλήρως αξιόπιστες. Μπορεί να βρεθείτε θετικοί στην εξέταση και παρ’ όλα αυτά να μην ανταποκρίνεστε στο αλλεργιογόνο στην καθημερινότητα, ενώ μία αρνητική εξέταση δεν αποκλείει την ευαισθησία στην ουσία. Ή, αν τοποθετηθεί πάρα πολύ αλλεργιογόνο στο δέρμα, μπορεί να λάβετε μία θετική αντίδραση, ακόμη και αν δεν είστε αλλεργικοί σε μία ουσία. Σε σπάνιες περιπτώσεις κάποιος με μία υπερβολική ευαισθησία σε κάποιο αλλεργιογόνο μπορεί να πάθει αναφυλακτική αντίδραση, που απαιτεί άμεση θεραπεία με ένεση αδρεναλίνης. Επομένως οι εξετάσεις του δέρματος πρέπει να διεξάγονται προσεκτικά και να ερμηνεύονται με προσοχή.
Τα θετικά αποτελέσματα στις εξετάσεις του δέρματος που περιλαμβάνουν αλλεργιογονα τροφών τείνουν να έχουν το μεγαλύτερο περιθώριο λάθους, ενώ τα αρνητικά σημαίνουν πως είναι απίθανη μία τροφική αλλεργία.
Τα δερματικά τεστ είναι ιδιαίτερα χρήσιμα για αλλεργίες του αναπνευστικού συστήματος, για αλλεργίες από νυγμούς εντόμων, για αλλεργία στο λάτεξ και αλλεργία στην πενικιλίνη. Πέρα από την πενικιλίνη και τα παρεμφερή φάρμακα, οι εξετάσεις του δέρματος δεν είναι γενικώς χρήσιμες στη διάγνωση των αλλεργιών από φαρμακευτικές ουσίες.
Ακατάλληλες εξετάσεις και θεραπείες. Αν νομίζετε πως μπορεί να έχετε τροφικές αλλεργίες, να είστε επιφυλακτικοί σε συγκεκριμένες εξετάσεις και θεραπείες που δεν έχουν αποδειχθεί έγκυρες. Αποφύγετε εξετάσεις όπως η κυτταροτοξική εξέταση, η εξέταση πρόκλησης και εξουδετέρωσης και η θεραπεία συστηματικής υπερευαισθησίας σε ζυμομύκητες.
Η κυτταροτοξική εξέταση γίνεται με ανάμειξη συστατικών τροφών με δείγματα από τα λευκά αιμοσφαίρια ενός ατόμου. Ορισμένοι πιστεύουν πως, αν τα κύτταρα αλλάξουν σχήμα με οποιοδήποτε τρόπο, το άτομο είναι αλλεργικό σε αυτή την τροφή. Παρ’ όλα αυτά, δεν υπάρχει καμία αποδεδειγμένη συσχέτιση μεταξύ μίας τέτοιας αλλαγής και μίας τροφικής αλλεργίας.
Με την εξέταση πρόκλησης και εξουδετέρωσης χορηγείται με ένεση στο άτομο μία μικρή ποσότητα συστατικών τροφής, για να προκληθούν συμπτώματα. Όταν προκληθούν τα συμπτώματα, δίνονται «εξουδετεροποιητικές» ενέσεις της τροφής πιστεύοντας πως θα εξουδετερώσουν τις επιδράσεις της πρώτης δόσης. Αυτό αποτελεί επίσης μία μη εγκεκριμένη διαγνωστική εξέταση.
Η θεραπεία συστηματικής υπερευαισθησίας σε ζυμομύκητες βασίζεται στη θεωρία πως ένας μύκητας που μοιάζει με ζυμομύκητα και ονομάζεται Candida αποτελεί την αιτία όλων των τροφικών αλλεργιών. Η θεραπεία αυτή δίνεται σε ανθρώπους που πιστεύουν πως έχουν τροφικές αλλεργίες.
Τους λένε να αφαιρέσουν από τη διατροφή τους όλες τις τροφές που περιέχουν ζυμομύκητες και υφομύκητες – συμπεριλαμβανομένων των φρούτων, του γάλακτος, των επεξεργασμένων υδατανθράκων, όπως το ψωμί και οι επεξεργασμένες τροφές. Υποθετικά αυτό επιτρέπει στον οργανισμό να διορθώσει την κατάσταση. Κανένα στοιχείο δεν υποστηρίζει την άποψη πως η Candida έχει κάποια σχέση με τις τροφικές αλλεργίες.
Εργαστηριακή εξέταση IgE αντισωμάτων για συγκεκριμένο αλλεργιογόνο. Η εργαστηριακή εξέταση IgE αντισωμάτων (ανοσοσφαιρινών Ε) για συγκεκριμένο αλλεργιογόνο, παλαιότερα γνωστή ως radioallergosorbent test (RAST), είναι μία εξέταση αίματος που χρησιμεύει στη διάγνωση της ευαισθησίας σε εισπνεόμενα αλλεργιογονα, όπως η γύρη.
Μετράει την ποσότητα συγκεκριμένων IgE αντισωμάτων στο αίμα σας. Σε αντίθεση με τα δερματικά τεστ, αυτή η εξέταση μπορεί να είναι πιο εύκολη και ασφαλής, διότι όλη η εξέταση πραγματοποιείται σε ένα δείγμα αίματος μέσα σε ένα δοκιμαστικό σωλήνα (in vitro). Επιπλέον, οποιαδήποτε αντιισταμινικά φάρμακα λαμβάνετε δε θα επηρεάσουν την εξέταση.
Το μειονέκτημα της εργαστηριακής εξέτασης IgE αντισωμάτων για συγκεκριμένο αλλεργιογόνο είναι ότι μπορεί να μην έχει τόση ευαισθησία, όση τα δερματικά τεστ. Επίσης, πρέπει να αναλυθεί το δείγμα αίματος σε συγκεκριμένο εργαστήριο, μία διαδικασία που παίρνει μία ημέρα ή και περισσότερο. Επίσης, ενδέχεται η εξέταση να είναι πολύ ακριβότερη από τα δερματικά τεστ.
Αντιμετώπιση και θεραπεία
Αρκετές στρατηγικές είναι αποτελεσματικές στη θεραπεία των αλλεργιών. Η καλύτερη προσέγγιση είναι απλά να αποφεύγεται η έκθεση σε αλλεργιογόνες ουσίες’ ωστόσο, αυτό μπορεί να μην είναι πάντα δυνατό. Άλλες επιλογές είναι τα αντιισταμινικά φάρμακα και οι ενέσεις.
Αποφυγή. Το να αποφεύγεται ένα αλλεργιογόνο είναι πολύ απλό στην περίπτωση μίας αλλεργίας στην πενικιλίνη ή στο δηλητηριώδη κισσό. Η αποφυγή δεν είναι τόσο εύκολη για τους αλλεργικούς σε ουσίες όπως η γύρη και τα ακάρεα σκόνης. Η γύρη βρίσκεται σταθερά στον αέρα κατά τη διάρκεια συγκεκριμένων μηνών του χρόνου και ακόμα και τα πιο καλοδιατηρημένα σπίτια περιέχουν σκόνη.
Φάρμακα. Πολλά φάρμακα είναι διαθέσιμα για την ανακούφιση των συμπτωμάτων της αλλεργίας. Τα πιο συχνά χορηγούμενα είναι τα αντισταμινικά. Όλα αυτά τα φάρμακα μπορούν να προκαλέσουν παρενέργειες – ορισμένα πιο σοβαρές από άλλα – που καλό θα είναι να τις συζητήσετε με το γιατρό σας.
Αντιισταμινικά. Τα πιο συνηθισμένα φάρμακα για πολλές αλλεργίες, ιδιαιτέρως του πυρετού εκ χόρτου (αλλεργική ρινίτιδα), είναι τα αντισταμινικά. Αναστέλλουν τη δράση της ισταμίνης, της ουσίας που είναι κυρίως υπεύθυνη για τα σημεία και τα συμπτώματα που συνοδεύουν τις αλλεργίες, όπως η ρινική συμφόρηση, η καταρροή, το δάκρυσμα και ο πονόλαιμος.
Τα αντιισταμινικά διατίθενται με ή χωρίς ιατρική συνταγή. Τα χορηγούμενα χωρίς ιατρική συνταγή είναι προϊόντα όπως η διφαινυδραμίνη (Benadryl). Τα ιατρικώς συνταγογραφούμενα αντισταμινικά είναι προϊόντα όπως η διμεθινδένη (Fenistil), η λοραταδίνη (Clarityne) και η σετιριζίνη (Zirtec). Αυτά τα φάρμακα μπορούν να ανακουφίσουν από τα συμπτώματα πολλούς ανθρώπους με αλλεργία στη γύρη, στη μούχλα ή στα ακάρεα σκόνης.
Παρενέργειες φαρμάκων. Τα αντισταμινικά μπορεί να είναι πολύ χρήσιμα στη θεραπεία των συμπτωμάτων της αλλεργίας, αλλά θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι παρενέργειες. Τα αντισταμινικά μπορεί να προκαλέσουν υπνηλία, ξηρότητα της μύτης και του στόματος και θολή όραση. Μία έρευνα ανέφερε πως η διφαινυδραμίνη, ένα αντισταμινικό σε ορισμένα φάρμακα για την αλλεργία και το κρύωμα (Banadryl), μπορεί να προκαλέσει χειρότερη βλάβη της ικανότητας οδήγησης από το να έχετε καταναλώσει αλκοόλ εντός των νόμιμων ορίων.
Τα μη κατασταλτικά συνταγογραφούμενα αντισταμινικά, όπως η φαινυραμίνη (Dimetapp, Polaramine) και η λοραταδίνη (Clarityne), τείνουν να προκαλέσουν πολύ λιγότερη υπνηλία. Η σετριζίνη (Zyrtec) είναι λιγότερο κατασταλτική από τα παλαιότερα αντισταμινικά, όπως η διφαινυδραμίνη. Μπορεί να χρειαστεί να αποφύγετε να οδηγήσετε αυτοκίνητο ή να χειριστείτε ένα βαρύ μηχάνημα, όταν παίρνετε αντιιταμινικά. Ακόμα κι αν δε νιώθετε νυσταγμένοι, μπορεί να μειωθεί η ικανότητα σας για οδήγηση, όσο θα είσαστε υπό την επήρεια της ουσίας. Αποφύγετε επίσης το αλκοόλ, το οποίο επιταχύνει την απορρόφηση ορισμένων αντιισταμινικών και επιτείνει την υπνηλία.
Ανοσοθεραπεία. Συγκεκριμένες αλλεργίες μπορούν να θεραπευτούν με αυτό που κοινώς λέγεται ενέσεις αλλεργίας. Ένας άλλος όρος για αυτό τον τύπο θεραπείας είναι ανοσοθεραπεία. Η θεραπεία αυτή γίνεται με ένεση πολύ μικρών ποσοτήτων γνωστών αλλεργιογόνων κάτω από το δέρμα στο βραχίονα. Ο σκοπός είναι να ελαττωθεί η αντίδραση του ανοσοποιητικού σας συστήματος στα αλλεργιογόνα και να βοηθηθεί ο οργανισμός σας στο να μάθει να τα αποδέχεται ως αβλαβείς ουσίες, όπως είναι.
Η θεραπεία απαιτεί τακτικές ενέσεις, συνήθως εβδομαδιαία, από αυξανόμενες δόσεις του αλλεργιογόνου, μέχρι να καθοριστεί μία δόση συντήρησης. Τότε δίνονται οι ενέσεις συντήρησης μηνιαία για αρκετά χρόνια.
Οι σοβαρές αντιδράσεις της ανοσοθεραπείας είναι σπάνιες, αλλά μπορεί να συμβούν. Προληπτικά ο γιατρός σας θα σας συστήσει πιθανότατα να μείνετε σε ένα χώρο αναμονής για λίγη ώρα, αφού γίνουν οι ενέσεις. Μία βαριά αντίδραση, αν συμβεί, εμφανίζεται τυπικά εντός 30 λεπτών μετά την ένεση.
Οι ενέσεις αλλεργίας μπορεί να παρέχουν ανακούφιση από την αλλεργική ρινίτιδα, η οποία παραμένει ακόμη και μετά τη διακοπή των ενέσεων.
Μία βρετανική μελέτη βρήκε πως η ανοσοθεραπεία που δόθηκε για 3 χρόνια για τη θεραπεία της αλλεργίας από τη γύρη (αλλεργική ρινίτιδα) μπορεί να παρέχει ανακούφιση των συμπτωμάτων που παραμένει για 3 χρόνια ή περισσότερο μετά τη διακοπή των ενέσεων.
