Η νόσος Aλτσχάιμερ (Alzheimer) είναι η πιο συχνή αιτία άνοιας, υπεύθυνη για το 50 με 60% όλων των περιπτώσεων. Περίπου 4 εκατομμύρια άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν νόσο Aλτσχάιμερ.
Ο εγκέφαλος, ο νωτιαίος μυελός και τα περιφερικά σας νεύρα σχηματίζουν ένα περίπλοκο σύστημα, που συνίσταται σε δισεκατομμύρια νευρικά κύτταρα. Τα κύτταρα αυτά αποτελούν περίπλοκους πομπούς που μεταφέρουν ηλεκτρικά και χημικά σήματα, για να κάνουν τους μυς σας να κινούνται και να αναμεταδίδουν πληροφορίες στο νευρικό σύστημα.
Συμπτώματα
Αν λίγα διασκορπισμένα κύτταρα νεκρωθούν ή δυσλειτουργούν, πιθανώς δε θα προσέξετε κάποια αλλαγή, διότι τα περιβάλλοντα κύτταρα θα μεταφέρουν τα μηνύματα. Όταν όμως υπάρχει προοδευτική επιδείνωση σε οποιοδήποτε σημείο του νευρικού σας συστήματος, χάνετε τελικά κάποια ικανότητα λειτουργίας. Η απώλεια αυτή μπορεί να σχετίζεται με τη νοητική ικανότητα, τη μυϊκή κινητικότητα και το μυϊκό έλεγχο και συντονισμό.
Οι εκφυλιστικές διαταραχές μπορεί να προκαλούν αναπηρία και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν υπάρχει γνωστή θεραπεία. Παρ’ όλα αυτά, η έρευνα προοδεύει ραγδαία. Υπάρχει η ελπίδα πως η έρευνα θα οδηγήσει σε νέες μεθόδους θεραπείας και πρόληψης.
Σημεία και συμπτώματα
- Σταδιακή απώλεια της μνήμης για τα πρόσφατα γεγονότα και ανικανότητα για μάθηση νέων πληροφοριών.
- Προοδευτική τάση για επαναλήψεις, λάθος τοποθέτηση αντικειμένων, σύγχυση και αποπροσανατολισμός.
- Σταδιακή αλλοίωση της προσωπικότητας και της κριτικής ικανότητας
- Αυξανόμενη ευερεθιστότητα, ανησυχία, κατάθλιψη, σύγχυση και νευρικότητα.
Η πιθανότητα ανάπτυξης νόσου Alzheimer αυξάνεται με την ηλικία και ο αριθμός των ανθρώπων που θα πάσχουν αναμένεται να τριπλασιαστεί τα επόμενα 20 χρόνια, καθώς περισσότεροι άνθρωποι ζουν μέχρι τα 80 ή τα 90 τους. Η νόσος Alzheimer είναι σπάνια στους νέους ανθρώπους και ασυνήθης στη μέση ηλικία.
Ο καθένας έχει περιστασιακά κενά στη μνήμη του. Στη νόσο Aλτσχάιμερ, μία προοδευτική, εκφυλιστική νόσο του εγκεφάλου, δεν έχετε απλώς την τάση να ξεχνάτε. Μπορεί να αρχίσει με ήπια απώλεια μνήμης και σύγχυση, αλλά σταδιακά επιδεινώνεται και οδηγεί σε σοβαρή, μη αντιστρέψιμη νοητική βλάβη που καταστρέφει την ικανότητα κάποιου ατόμου να θυμάται, να σκέφτεται λογικά, να μαθαίνει και να κάνει σχέδια για το μέλλον.
Η πορεία της νόσου και το πόσο γρήγορα συμβαίνουν οι αλλαγές ποικίλλει από άτομο σε άτομο. Για κάποιους η εξέλιξη από την απλή τάση να ξεχνούν σε σοβαρή άνοια παίρνει 5 έως 8 χρόνια. Για άλλους μπορεί να πάρει μία δεκαετία ή και περισσότερο. Οι άνθρωποι με προχωρημένη νόσο Alzheimer δεν μπορούν πλέον να φροντίσουν τους εαυτούς τους.
Η νόσος Aλτσχάιμερπροσβάλλει τον εγκέφαλο καταστρέφοντας το βασικό του συστατικό, το νευρικό κύτταρο (νευρώνας). Ένας υγιής εγκέφαλος έχει περίπου 1 δισεκατομμύριο νευρώνες. Οι νευρώνες δίνουν γένεση σε ηλεκτρικά σήματα και χημικά σήματα, που μεταδίδονται από νευρώνα σε νευρώνα, για να βοηθούν το σώμα σας να επιτελεί μία πλειάδα λειτουργιών, συμπεριλαμβανομένης της σκέψης, της μάθησης και της μνήμης. Οι χημικές ουσίες, που καλούνται νευροδιαβιβαστές, βοηθούν αυτά τα σήματα να ρέουν απρόσκοπτα μεταξύ των νευρώνων.
Σε ανθρώπους με νόσο Alzheimer οι νευρώνες στον εγκέφαλο αργοπεθαίνουν. Καθώς πεθαίνουν, παράγονται χαμηλότερα επίπεδα νευροδιαβιβαστών προκαλώντας προβλήματα σηματοδότησης στον εγκέφαλο.
Οι πλάκες
Η νόσος Alzheimer πήρε το όνομα της από το Γερμανό νευρολόγο Alois Alzheimer. To 1906 εξέτασε τον εγκέφαλο μίας γυναίκας που είχε πεθάνει μετά από χρόνια προοδευτικής άνοιας. Ο ιστός του εγκεφάλου της περιείχε ανώμαλες μάζες και ακανόνιστες δεσμίδες εγκεφαλικών κυττάρων. Οι μάζες αυτές, που σήμερα καλούνται πλάκες, και οι δεσμίδες, που σήμερα καλούνται tangles, θεωρούνται χαρακτηριστικά της νόσου Aλτσχάιμερ.
Οι ερευνητές εξακολουθούν να μελετούν πλάκες και tangles, για να καταλάβουν πώς πεθαίνουν αργά τα εγκεφαλικά κύτταρα. Εντωμεταξύ οι επιστήμονες έχουν θεωρίες που μπορεί να εξηγούν πώς οι δομές αυτές εμπλέκονται στη νόσο Aλτσχάιμερ:
- Πλάκες. Οι πλάκες αποτελούνται από φυσιολογικά μη βλαβερές πρωτεΐνες, που καλούνται αμυλοειδές βήτα. Οι επιστήμονες πιστεύουν πως οι εναποθέσεις αμυλοειδούς σχηματίζουν πλάκες μεταξύ των νευρώνων νωρίς κατά την εξέλιξη της νόσου, πριν οι νευρώνες αρχίσουν να νεκρώνονται και πριν εκδηλωθούν σημεία και συμπτώματα. Παρόλο που η τελική αιτία της νέκρωσης των νευρώνων στην Alzheimer δεν είναι γνωστή, πολλά στοιχεία δείχνουν πως μπορεί να ενοχοποιούνται οι πρωτεΐνες αμυλοειδούς βήτα.
- Tangles. Η εσωτερική δομική υποστήριξη των εγκεφαλικών νευρώνων εξαρτάται από τη φυσιολογική λειτουργία μίας πρωτεΐνης, που καλείται tau. Σε ανθρώπους με νόσο Aλτσχαιμερ η tau πρωτεΐνη υφίσταται διαφοροποιήσεις που προκαλούν την περιστροφή της. Πολλοί ερευνητές πιστεύουν πως αυτό μπορεί να προκαλέσει σοβαρή βλάβη στους νευρώνες, ακόμη και να τους καταστρέψει.
Οι ερευνητές μελετούν επίσης το ρόλο που παίζει η γενετική στη νόσο Alzheimer. Συγκεκριμένες σπάνιες μορφές της νόσου Aλτσχάιμερπρώιμης ενάρξεως, που συμβαίνουν πριν την ηλικία των 65, προκαλούνται από συγκεκριμένες γενετικές μεταλλάξεις. Αλλά ο αριθμός των ανθρώπων με αυτές τις μεταλλάξεις είναι εξαιρετικά χαμηλός, περίπου 200 οικογένειες ανά τον κόσμο. Η σποραδική μορφή της νόσου Aλτσχαιμερ, η οποία δεν έχει γνωστή αιτία, ευθύνεται για την πλειονότητα των περιπτώσεων. Η παρουσία ενός γονιδίου γνωστού ως απολιποπρωτεΐνη Ε (ΑΡΟΕ 4) μπορεί επίσης να αυξήσει τον κίνδυνο ενός ατόμου να αναπτύξει Aλτσχάιμερ, αλλά δεν εγγυάται πως η νόσος πραγματικά θα συμβεί.
Διάγνωση
Η μοναδική εξέταση που μπορεί επιβεβαιώσει τη διάγνωση της νόσου Alzheimer είναι η εξέταση του εγκεφαλικού ιστού που γίνεται με βιοψία ή κατά τη νεκροψία. Παρ’ όλα αυτά, η εξέλιξη στην κατανόηση της νόσου Aλτσχάιμερ τα τελευταία χρόνια επιτρέπει στους γιατρούς να αναγνωρίζουν κάποιες από τις πρωιμότερες εκδηλώσεις της νόσου μέσω ποικίλων εργαστηριακών και φυσικών εξετάσεων οδηγώντας σε μία διάγνωση που μπορεί να είναι αρκετά ακριβής.
Κάποια από τα σημεία και τα συμπτώματα της διαταραχής, όπως ο αποπροσανατολισμός και η σύγχυση, μπορεί να συμβούν και με άλλες καταστάσεις, όπως η ανεπάρκεια βιταμίνης Β12, ο υποθυρεοειδισμός, η κατάθλιψη, οι παρενέργειες φαρμάκων ή η χρόνια υποσκληρίδια αιμορραγία. Επειδή πολλές από αυτές τις διαταραχές μπορούν να θεραπευτούν, είναι σημαντικό για ένα άτομο με ανωμαλίες της νοητικής κατάστασης να εκτιμηθεί καλύτερα ιατρικώς.
Είναι σημαντική η πρώιμη κλινική διάγνωση, διότι μπορεί να επιτρέπει στα φάρμακα να έχουν μεγαλύτερη επίδραση στα σημεία και στα συμπτώματα της νόσου.
Επιπρόσθετα, η πρώιμη διάγνωση μπορεί να βοηθήσει τόσο το άτομο με τη νόσο Aλτσχάιμερ όσο και την οικογένεια του να πάρουν αποφάσεις οικονομικές, νομικές και σχετικά με την υγεία.
Όσο συντομότερα ληφθούν οι αποφάσεις αυτές, τόσο λιγότερο στρεσογόνος μπορεί να είναι μακροπρόθεσμα η νόσος.
Ένα άτομο με άνοια μπορεί να μην έχει αυτογνωσία της αναπηρίας του. Επομένως, αν ξέρετε κάποιον που δείχνει σημεία αλλαγής της νοητικής του ικανότητας, να επιμείνετε να εκτιμηθεί ιατρικά. Είναι απαραίτητη η βοήθεια της οικογένειας, για να βοηθήσει στη διάγνωση της άνοιας ή της νόσου Alzheimer, και χρειάζεται επίσης για τη συνεχή υποστήριξη.
Για να βοηθηθούν στη διαφοροδιάγνωση της νόσου Alzheimer από άλλες αιτίες απώλειας μνήμης, οι γιατροί τυπικά στηρίζονται σε ένα λεπτομερές ιατρικό ιστορικό και στην περιγραφή των συμπτωμάτων καθώς επίσης και σε φυσικές και νευρολογικές εξετάσεις, σε νευροψυχολογικές εξετάσεις και σε έναν αριθμό εργαστηριακών εξετάσεων, όπως εξετάσεις εγκεφάλου και εξετάσεις αίματος και ούρων.
Πόσο σοβαρή είναι η νόσος Alzheimer; Η νόσος Aλτσχάιμερ δεν είναι μία οξεία κατάσταση και σπανίως χρήζει επείγουσας θεραπείας. Οι απότομες αλλαγές στο νοητικό επίπεδο οφείλονται συνήθως σε άλλες νόσους, οι οποίες μπορεί να χρειάζονται άμεση εκτίμηση. Η νόσος Aλτσχάιμερ, ωστόσο, είναι τελικά θανατηφόρα. Τα άτομα με τη νόσο μπορεί να μείνουν κατάκοιτα και να είναι ανίκανα να φροντίσουν τους εαυτούς τους. Συνήθως πεθαίνουν από πνευμονία ή άλλες λοιμώξεις λόγω της αναπηρίας τους. Οι άνθρωποι με Aλτσχάιμερ μπορεί να αποπροσανατολίζονται με αποτέλεσμα τον αυξημένο κίνδυνο τους για πτώσεις, οι οποίεςμπορεί να προκαλέσουν σοβαρά κατάγματα ή τραυματισμούς της κεφαλής.
Ήπια Γνωσιακή Διαταραχή. Οι ερευνητές της κλινικής Mayo ταυτοποίησαν πρόσφατα μία κατάσταση απώλειας μνήμης που καλείται ήπια γνωσιακή διαταραχή, η οποία μπορεί κάποια ημέρα να γίνει γνωστή ως προ-Aλτσχάιμερ.
Αυτή η απώλεια μνήμης εμπίπτει κάπου μεταξύ αυτής που σχετίζεται με τη φυσιολογική γήρανση και αυτής που είναι συνήθης στην πρώιμη νόσο Aλτσχάιμερ. Οι άνθρωποι με ήπια γνωσιακή διαταραχή μπορεί να είναι αφηρημένοι και να ξεχνούν πέρα από όσο είναι σύνηθες για την ηλικία τους, αλλά να μην έχουν τα συμπτώματα της νόσου Aλτσχαιμερ.
Η ταυτοποίηση αυτής της κατηγορίας απώλειας μνήμης θα μπορούσε να βοηθήσει τους γιατρούς για να κάνουν διάγνωση με περισσότερη ακρίβεια και να συμβουλεύουν τους ασθενείς. Θα μπορούσε επίσης να προειδοποιεί τους ανθρώπους για τον αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης νόσου Aλτσχάιμερ.
Προειδοποιητικά σημεία και συμπτώματα
Όταν οι άνθρωποι ξεχνούν κάτι, αστειεύονται συχνά πως αναπτύσσουν νόσο Aλτσχάιμερ . Αλλά το να έχετε Aλτσχάιμερ δεν είναι το ίδιο με το να έχετε μία περιστασιακή διάλειψη μνήμης. Η νόσος Aλτσχαιμερ είναι μία κατάσταση που προοδευτικά επιδεινώνεται. Οι περισσότεροι άνθρωποι με νόσο Aλτσχάιμερ έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Αυτά μπορεί να είναι:
Αυξανόμενη και επίμονη απώλεια μνήμης. Η νόσος του Alzheimer στην έναρξη της χαρακτηρίζεται από περιόδους λήθης, ειδικά των προσφάτων γεγονότων ή απλών οδηγιών. Οι άνθρωποι με Aλτσχάιμερ μπορεί να επαναλαμβάνουν πράγματα και να ξεχνούν συζητήσεις ή ραντεβού. Συνηθίζουν να βάζουν πράγματα σε λάθος θέση βάζοντας τα συνήθως σε παράλογα σημεία. Ξεχνούν τα ονόματα και τελικά ενδέχεται να ξεχνούν και τα ονόματα των μελών της οικογενείας τους ή καθημερινών αντικειμένων, όπως η χτένα ή το ρολόι.
Δυσκολίες με την αφαιρετική σκέψη. Οι άνθρωποι με νόσο Aλτσχαιμερ μπορεί αρχικά να έχουν πρόβλημα με το να ελέγχουν τους λογαριασμούς τους, ένα πρόβλημα που εξελίσσεται σε δυσκολία κατανόησης και αναγνώρισης αριθμών.
Δυσκολία εύρεσης της σωστής λέξης. Τα άτομα με Aλτσχάιμερ μπορεί να δυσκολεύονται να βρουν τη σωστή λέξη για να εκφράσουν τις σκέψεις τους ή να συμμετάσχουν σε συζητήσεις. Τελικά επηρεάζεται η ανάγνωση και η γραφή.
Αποπροσανατολισμός. Οι άνθρωποι με νόσο Alzheimer μπορεί να χάσουν την επαφή με το χρόνο ή τις ημερομηνίες. Μπορεί να πιάσουν τους εαυτούς τους χαμένους μέσα στον οικογενειακό περίγυρο. Τελικά, μπορεί ακόμα και να φύγουν και να χαθούν.
Απώλεια κριτικής ικανότητας. Η επίλυση των καθημερινών προβλημάτων, όπως η γνώση του τι να κάνουν, αν καίγεται το φαγητό στο φούρνο, γίνεται προοδευτικά δύσκολη. Οι άνθρωποι με Aλτσχάιμερ παρουσιάζουν δυσκολία στο σχεδιασμό, στη λήψη αποφάσεων και στην κριτική ικανότητα.
Δυσκολία στην πραγματοποίηση οικείων εργασιών. Οι μέχρι πρότινος δουλειές ρουτίνας, που απαιτούν διαδοχικά βήματα, όπως το μαγείρεμα, γίνονται πολύ δύσκολες, καθώς εξελίσσεται η νόσος. Οι άνθρωποι με Aλτσχαιμερ μπορεί να ξεχνούν πώς να κάνουν τα πιο βασικά πράγματα, όπως το βούρτσισμα των δοντιών τους.
Αλλαγές στην προσωπικότητα. Τα άτομα με Alzheimer μπορεί να εκδηλώνουν εναλλαγές της διάθεσης. Μπορεί να εκφράζουν δυσπιστία προς τους άλλους, να επιδεικνύουν έντονο πείσμα και να αποσύρονται κοινωνικά. Από νωρίς ακόμα αυτό μπορεί να αποτελεί απάντηση στην απογοήτευση που νιώθουν, καθώς παρατηρούν μη ελεγχόμενες αλλαγές στη μνήμη τους. Η κατάθλιψη συνυπάρχει συχνά με τη νόσο Aλτσχαιμερ. Η νευρικότητα αποτελεί επίσης σύνηθες σημάδι. Καθώς η νόσος εξελίσσεται, τα άτομα μπορεί να γίνουν πιο ανήσυχα ή επιθετικά και να συμπεριφέρονται ανάρμοστα.
Αντιμετώπιση – θεραπεία
Προς το παρόν δεν υπάρχει θεραπεία για τη νόσο Aλτσχάιμερ. Τα φάρμακα και η παροχή φροντίδας αποτελούν πρωταρχικές θεραπείες. Κατά τη διάρκεια των πρώτων σταδίων της διαταραχής η φροντίδα μπορεί συχνά να παρέχεται στο σπίτι υπό τις οδηγίες του γιατρού. Η παροχή φροντίδας για ένα άτομο με νόσο Aλτσχάιμερ μπορεί να είναι δύσκολη και ψυχοφθόρος εμπειρία για τη σύζυγο και τα μέλη της οικογένειας. Συχνά αυτοί που παρέχουν φροντίδα χρειάζονται βοήθεια από οργανισμούς υποστήριξης και ένα δίκτυο οικογένειας και φίλων. Τελικά, η κατάσταση του ατόμου επιδεινώνεται, οπότε απαιτείται πλήρης νοσηλευτική φροντίδα και είναι συνήθως απαραίτητο να μπει το άτομο σε κάποια υπηρεσία μακροπρόθεσμης φροντίδας.
Φάρμακα. Τα σύγχρονα φάρμακα για τη νόσο Alzheimer δεν μπορούν να σταματήσουν ή να αναστείλουν την υποκείμενη διαδικασία, αλλά μπορεί να ελαττώσουν τα συμπτώματα.
Όλα τα φάρμακα που έχουν εγκριθεί από τον Εθνικό Οργανισμό Φαρμάκων για τη θεραπεία της γνωσιακής βλάβης της ήπιας έως μέτριας Aλτσχάιμερ ανήκουν σε μία κατηγορία φαρμάκων που καλούνται αναστολείς χολινεστεράσης. Τα φάρμακα αυτά δουλεύουν βελτιώνοντας τα επίπεδα της ακετυλοχολίνης στον εγκέφαλο, ενός νευροδιαβιβαστή που παίζει σημαντικό ρόλο στις δεξιότητες της μνήμης. Αυτά είναι:
- Donepezil (Aricept). To Donezepil είναι το πιο συχνά συνταγογραφούμενο φάρμακο για την Alzheimer. Οι παρενέργειες του, οι οποίες είναι ναυτία, διάρροια και κούραση, είναι συνήθως ήπιες και μικρής διάρκειας.
- Rivastigamine (Exelon). To Rivastigamine μειώνει επίσης τα συμπτώματα της ήπιας έως μέτριας Aλτσχαιμερ. Οι παρενέργειες είναι ναυτία και έμετος.
- Galanatamine (Reminyl). To Galantamine είναι το νεότερο φάρμακο στην αγορά για την ήπια έως μέτρια Aλτσχάιμερ. Βελτιώνει τη γνωσιακή λειτουργία και τη συμπεριφορά. Οι μακροπρόθεσμες επιδράσεις του δεν έχουν ακόμα μελετηθεί, αλλά ήταν καλά ανεκτό κατά τη διάρκεια των κλινικών δοκιμασιών.
- Tacrine (Cognex). To Tacrine είναι το πρώτο φάρμακο που εγκρίθηκε για τη νόσο Aλτσχαιμερ, αλλά τώρα χρησιμοποιείται σπανίως. Απαιτεί παρακολούθηση της ηπατικής λειτουργίας και πρέπει να δίνεται τέσσερις φορές την ημέρα.
Περιστασιακά τα ήπια κατασταλτικά φάρμακα, τα αντικαταθλιπτικά ή τα αντιψυχωσικά φάρμακα μπορεί να είναι απαραίτητα για τη βελτίωση των προβλημάτων της συμπεριφοράς που συνήθως συνοδεύουν τη νόσο Alzheimer, συμπεριλαμβανομένων της αϋπνίας, της αλόγιστης περιφοράς, της ανησυχίας, της ευερεθιστότητας και της κατάθλιψης. Τα φάρμακα αυτά χρησιμοποιούμενα συνήθως σε μικρές δόσεις, μπορούν να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής ενός ατόμου και να βοηθήσουν τις οικογένειες να φροντίσουν τους αγαπημένους τους.
Παροχή φροντίδας. Η εκπαίδευση είναι πολύ σημαντική για αυτούς που παρέχουν φροντίδα. Η μάθηση περισσότερων στοιχείων για τη διαδικασία της νόσου και για τις τεχνικές αντιμετώπισης των προβλημάτων μπορεί να είναι ευεργετική για την οικογένεια και τους φίλους ενός ανθρώπου με νόσο Aλτσχάιμερ.
Ένα άτομο με νόσο Alzheimer θα πρέπει να ενθαρρύνεται να συνεχίσει τις καθημερινές του δραστηριότητες και τις κοινωνικές του επαφές όσο το δυνατόν περισσότερο. Η κατάλληλη διατροφή και η πρόσληψη υγρών είναι ζωτικής σημασίας, αλλά οι ειδικές δίαιτες και τα συμπληρώματα δεν είναι συνήθως απαραίτητα. Η άσκηση είναι σημαντική και ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει φυσικοθεραπεία. Τα ταξίδια με υποστηρικτική συντροφιά μπορεί να είναι εφικτά, αν δεν είναι ιδιαιτέρως περίπλοκη η προετοιμασία.
Όποτε είναι δυνατόν αποφεύγετε τις μεγάλες αλλαγές, όπως η μετακόμιση σε νέα περιοχή, η αναδιάταξη επίπλων και η αλλαγή καθιερωμένων συνηθειών. Αποφεύγετε επίσης επικίνδυνες συσκευές ή υλικά στο περιβάλλον που ζείτε και παρακολουθείτε στενά την ικανότητα του ατόμου να οδηγεί.
Μπορείτε να χρησιμοποιείτε σημειώσεις για την υπενθύμιση δραστηριοτήτων και ένα ημερολόγιο με την κατάταξη συνηθισμένων εργασιών και οδηγιών για τις καθημερινές δραστηριότητες. Μπορεί να είναι χρήσιμο ένα βραχιόλι επείγουσας ιατρικής βοήθειας στην περίπτωση που το άτομο αποπροσανατολιστεί και περιφέρεται σε ένα μη οικείο περιβάλλον.
Η νόσος Aλτσχάιμερ μπορεί να είναι δύσκολη στην αντιμετώπιση της διαταραχή, αλλά το ενδιαφέρον και η συμπόνια εκ μέρους των ατόμων που παρέχουν τη φροντίδα μπορεί να βοηθήσει πολύ.
Μελλοντική θεραπεία
Η έρευνα σχετικά με τη νόσο Aλτσχάιμερ συνεχίζεται. Η κατανόηση του τρόπου ανάπτυξης και εξέλιξης της νόσου Alzheimer στον ανθρώπινο εγκέφαλο αποτελεί ένα από τα βασικά σημεία στα οποία εστιάζονται οι ερευνητές. Οι πληροφορίες αυτές μπορούν να βοηθήσουν τους ειδικούς να βρουν καλύτερες μεθόδους πρόληψης, διάγνωσης, θεραπείας και φροντίδας.
Οι στρατηγικές που μελετώνται είναι:
- Αντιαμυλοειδική θεραπεία. Η καλύτερη κατανόηση των μηχανισμών που κρύβονται πίσω από το σχηματισμό των αμυλοειδικών πλακών και τις δυνητικά τοξικής συσσώρευσης τους στον εγκέφαλο των ανθρώπων με νόσο Aλτσχάιμερ έχει οδηγήσει πολλούς επιστήμονες στην αναζήτηση τρόπων για την αφαίρεση των πρωτεϊνικών συσσωρεύσεων ή για την πρόληψη του σχηματισμού τους. Αν η ελάττωση στο σχηματισμό των αμυλοειδικών πλακών είναι αποτελεσματική στην πρόληψη της Aλτσχαιμερ, αποτελεί ένα θέμα που οι ερευνητές ευελπιστούν να επιλύσουν στο εγγύς μέλλον.
- Αντιφλεγμονώδεις παράγοντες. Ερευνάται ένας αριθμός αντιφλεγμονωδών παραγόντων σε μία προσπάθεια να προληφθεί η μελλοντική εκφύλιση των νευρώνων ελαττώνοντας τη φλεγμονώδη απάντηση που πυροδοτείται στον εγκέφαλο των ατόμων με Aλτσχάιμερ. Ορισμένα από τα φάρμακα που μελετώνται είναι η πρεδνιζόνη, τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΗΣΑΦ) και οι αναστολείς COX-2.
- Οιστρογόνα. Σύμφωνα με κάποιες έρευνες η θεραπεία ορμονικής αποκατάστασης μετά την εμμηνόπαυση μπορεί να ελαττώσει τον κίνδυνο των γυναικών για την ανάπτυξη της νόσου Aλτσχαιμερ κατά 40 έως 50%. Αλλά, όταν τα οιστρογόνα δόθηκαν σε δοκιμές ως μία μορφή θεραπείας σε γυναίκες με Alzheimer, τα αποτελέσματα ήταν αρνητικά. Επειδή οι επιδράσεις των οιστρογόνων δεν έχουν ακόμα αποδειχθεί, οι γυναίκες δε θα πρέπει να αρχίζουν θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης μόνο για την πρόληψη της νόσου Aλτσχάιμερ.
- Αντιοξειδωτικά. Η βιταμίνη Ε, η σελιγιλίνη και το ginkgo biloba αποτελούν αντιοξειδωτικά που μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη της βλάβης των εγκεφαλικών κυττάρων καταστρέφοντας τις ελεύθερες τοξικές ρίζες. Οι ελεύθερες ρίζες είναι απόβλητα προϊόντα της λειτουργίας των φυσιολογικών κυττάρων. Η περίσσεια αυτών μπορεί να διαταράξει τη λειτουργία των εγκεφαλικών κυττάρων.
- Νευροτρόποι παράγοντες. Οι νευροτρόποι παράγοντες αποτελούν πρωτεΐνες που βοηθούν στην ανάπτυξη και την επιβίωση των νευρώνων. Μία θεωρία στη θεραπεία της νόσου Aλτσχάιμερ είναι πως η εισαγωγή αυτών των παραγόντων στον εγκέφαλο μπορεί να βοηθήσει τους καταστραμμένου νευρώνες.