Μία από τις πιο συχνές νευρολογικές παθήσεις σε άτομα ηλικίας 20 – 30 ετών είναι η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας (ΣΚΠ), η οποία φαίνεται πως “προτιμά” τις γυναίκες, καθώς προσβάλλει τουλάχιστον το διπλάσιο αριθμό γυναικών σε σχέση με αυτό των ανδρών. Έως και το 60% των ατόμων που διαγνώστηκαν με ΣΚΠ θα υποφέρουν από μακροχρόνια αναπηρία, ενώ μέχρι στιγμής δεν υπάρχει αποδεδειγμένη αιτία και θεραπεία.
Σύμφωνα με παγκόσμια έρευνα, που διεξήχθη σε 125 χώρες, το κόστος εφ΄ όρου ζωής για τον ασθενή με ΣΚΠ, αλλά και για το κοινωνικό σύνολο υπολογίζεται στα 1,2 εκατομμύρια δολάρια ανά ασθενή. Η έρευνα κατέδειξε ακόμη πως περίπου οι μισοί εξ αυτών που παραιτήθηκαν από την εργασία τους λόγω της ΣΚΠ, το έπραξαν εντός τριών ετών μετά τη διάγνωση της ασθένειάς τους, ενώ σε αυτό το σημείο ιδιαίτερα κρίσιμος αναδεικνύεται ο ρόλος του ευέλικτου ωραρίου εργασίας, ώστε οι πάσχοντες από ΣΚΠ να συνεχίσουν να εργάζονται.
Τα παραπάνω δεδομένα ανακοινώνονται, στο πλαίσιο της πρώτης ανάλογης έρευνας που διενεργήθηκε σε παγκόσμια κλίμακα και δημοσιοποιούνται με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για τη ΣΚΠ, που είναι η 26η Μαϊου 2010.
Στην έκθεση, με τίτλο «Παγκόσμιος Οικονομικός Αντίκτυπος της Σκλήρυνσης κατά Πλάκας», επισημαίνεται ότι η απώλεια θέσεων εργασίας ή η πρόωρη συνταξιοδότηση είναι οι σημαντικότερες αιτίες για τη διαμόρφωση του οικονομικού αντίκτυπου της ΣΚΠ στα δυσθεώρητα επίπεδα του 1,2 εκατ. δολαρίων ανά ασθενή.
Ο James Wolfensohn, πρώην πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας και της Διεθνούς Ομοσπονδίας για τη Σκλήρυνση κατά Πλάκας (MSIF) αναφέρει ότι ο οικονομικός αντίκτυπος της ΣΚΠ υπογραμμίζει την ανάγκη για μια πιο συντονισμένη παγκόσμια αντίδραση στην ασθένεια.
«Η Παγκόσμια Ημέρα για τη ΣΚΠ μας υπενθυμίζει τα έξοδα, με τα οποία η ΣΚΠ επιβαρύνει όλους όσοι έχουν προσβληθεί από την ασθένεια, τις οικογένειές τους και την κοινωνία ως σύνολο. Η έκθεση, που δημοσιεύτηκε σήμερα, δείχνει ότι η απώλεια θέσεων εργασίας είναι ο σημαντικότερος παράγοντας αυτών των εξόδων. Πρόκειται για έναν τομέα στον οποίο μπορούμε να σημειώσουμε πραγματική πρόοδο με τη συνεργασία κυβερνήσεων, εργοδοτών και ατόμων που έχουν προσβληθεί από τη ΣΚΠ», είπε ο κ. Wolfensohn.
Στην ερώτηση ποιες αλλαγές θα τους επέτρεπαν να συνεχίσουν να εργάζονται, οι ασθενείς με ΣΚΠ έθεσαν ως προτεραιότητα τη δυνατότητα για ευέλικτο ωράριο και έπεται η ανάγκη για μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση από την πλευρά των εργοδοτών και των συναδέλφων σχετικά με τον τρόπο, με τον οποίο η ασθένεια επηρεάζει την ικανότητα των ατόμων να λειτουργούν σε ένα περιβάλλον εργασίας. Ακόμη, απλά μέτρα, όπως η εξασφάλιση ενός χώρου, όπου να μπορούν να ξεκουράζονται ώστε να είναι σε θέση να αντεπεξέλθουν κατά την εργάσιμη ημέρα τους, συμπεριλαμβάνονταν στις προτάσεις των ατόμων με ΣΚΠ.
