Αμερικανοί ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι καυτερές πιπεριές μπορούν να βοηθήσουν στη δημιουργία ενός νέου είδους αναλγητικού που πιστεύουν ότι θα μπορούσε να σταματήσει τον πόνο στην πηγή προέλευσής του. Οι επιστήμονες βρήκαν στο ανθρώπινο σώμα, στα σημεία του πόνου, μια ουσία παρόμοια με την καψαϊκίνη, η οποία κάνει τόσο καυτές τις κόκκινες πιπεριές.
Το μπλοκάρισμα αυτής της ουσίας στον ανθρώπινο οργανισμό μπορεί να σταματήσει τον χρόνιο πόνο. Η έρευνα, υπό τον δρα Κένεθ Χάργκριβς της Οδοντοϊατρικής Σχολής του πανεπιστημίου του Τέξας, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό κλινικών ερευνών “Journal of Clinical Investigation”.
Η καψαικίνη είναι το κύριο συστατικό στις καυτές πιπεριές που προκαλεί την αίσθηση του καψίματος στη γλώσσα, κάτι που το πετυχαίνει, καθώς η ουσία αυτή εισέρχεται σε υποδοχείς που βρίσκονται στα κύτταρα του σώματός μας.
Κατά παρόμοιο τρόπο, όταν το σώμα τραυματίζεται, απελευθερώνει ουσίες τύπου καψαϊκίνης -ειδικά λιπαρά οξέα (ΟLAM)- και αυτά, μέσω ανάλογων υποδοχέων, προκαλούν πόνο, σύμφωνα με τους ερευνητές.
Οι υποδοχείς αυτοί στο σώμα μας αποτελούν μια μοριακή “δίοδο” για την ενεργοποίηση των νευρικών κυττάρων που αισθάνονται και μεταφέρουν τον πόνο. Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι υποδοχείς καψαϊκίνης ουσιαστικά αποτελούν την “κλειδαριά” που “ξεκλειδώνει” την “πόρτα” του πόνου στους νευρώνες.
Το επόμενο βήμα θα είναι να επιδιωχθεί το μπλοκάρισμα αυτών των νέων “οδών” μεταφοράς της αίσθησης του πόνου. Πειράματα που έχουν ήδη γίνει σε ποντίκια στο εργαστήριο, έδειξαν ότι η αφαίρεση ενός γονιδίου που σχετίζεται με αυτούς τους κυτταρικούς υποδοχείς, αφαιρεί και την ευαισθησία του σώματος στην καψαικίνη. Οι ερευνητές ξεκινούν την προσπάθεια να δημιουργήσουν φάρμακα που θα κάνουν κάτι παρόμοιο.
Σύμφωνα με τον Χάργκριβς, “πρόκειται για μια σημαντική πρόοδο στην κατανόηση των μηχανισμών του πόνου και στην πιο αποτελεσματική καταπολέμησή του. Ανακαλύψαμε μια οικογένεια από ενδογενή μόρια τύπου καψαικίνης, τα οποία απελευθερώνονται με φυσικό τρόπο στη διάρκεια ενός τραυματισμού και τώρα ξέρουμε πώς να μπλοκάρουμε αυτούς τους μηχανισμούς με μια νέα κατηγορία μη εθιστικών φαρμάκων”.
Τελικά, οι ερευνητές προσδοκούν ότι τα νέα φάρμακα θα μπορούν να αντιμετωπίζουν διαφορετικές μορφές χρόνιου πόνου όπως του καρκίνου και των φλεγμονωδών παθήσεων όπως η αρθρίτιδα.
Τα περισσότερα σημερινά αναλγητικά δεν θεραπεύουν τον πόνο στην πηγή του, ενώ επιπλέον είναι εθιστικά και με δυνητικά επικίνδυνες παρενέργειες. Η ασπιρίνη π.χ. μπορεί να προκαλέσει θανατηφόρα αιμορραγία, οι αναστολείς COX-2 μερικές φορές μπορεί να επιφέρουν καρδιακά προβλήματα, η παρακεταμόλη μπορεί να βλάψει το συκώτι κ.α.
