Οι επαγγελματίες ποδηλάτες, αλλά και οι φανατικοί ερασιτέχνες του ποδηλάτου, καλά θα κάνουν να παγώσουν το σπέρμα τους και να το δώσουν σε κάποια σχετική “τράπεζα”, επειδή η ποιότητά του μειώνεται δραματικά, όσο πιο έντονη γίνεται η προπόνηση με το ποδήλατο, σύμφωνα με μια νέα ισπανική επιστημονική έρευνα, που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου.
Η έρευνα, με επικεφαλής την καθηγήτρια Νταϊάνα Βααμόντε της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου της Κόρδοβα, που μελέτησε 15 κατά τα άλλα υγιείς αθλητές του τριάθλου (οι οποίοι τρέχουν, κολυμπούν και κάνουν ποδήλατο), με μέση ηλικία 33 ετών, διαπίστωσε ότι όσοι κάνουν πάνω από 300 χλμ. την εβδομάδα σπάνια έχουν φυσιολογικό σπέρμα.
Στα επίπεδα αυτά, οι άνδρες παρουσιάζουν “σημαντικά προβλήματα γονιμότητας”, σύμφωνα με την μελέτη που παρουσιάστηκε στο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρίας Ανθρώπινης Αναπαραγωγής και Εμβρυολογίας, που πραγματοποιείται στο ‘Αμστερνταμ. Παρόλα αυτά, οι ειδικοί εμφανίστηκαν καθησυχαστικοί ότι ο μέσος άνθρωπος, που πάει στη δουλειά του με το ποδήλατό του ή που σποραδικά ασκείται ερασιτεχνικά, είναι απίθανο να έχει παρόμοια προβλήματα.
Η έρευνα μεταξύ των τριαθλητών έδειξε ότι μόνο το ποδήλατο -και όχι το κολύμπι ή το τρέξιμο- έχει αρνητική επίπτωση στην ποιότητα του σπέρματος. Όλοι οι αθλητές -που προπονούνταν με το ποδήλατο κατά μέσο όρο εννιά φορές την εβδομάδα επί οκτώ χρόνια- είχαν φυσιολογικό σπέρμα σε ποσοστό κάτω του 10%, έναντι 15-20% στους πιο γόνιμους άνδρες. Όση πιο πολλή ώρα πάνω στη σέλα, τόσο χειρότερη γίνεται η ποιότητα του σπέρματος. Σε όσους αθλητές η προπόνηση ξεπερνούσε τα 300 χλμ, την εβδομάδα, το φυσιολογικό ποσοστό του σπέρματος (δηλλαδή με σωστό σχήμα και μέγεθος σπερματοζωαρίων) έπεφτε κάτω από το 4%, που γενικά αποτελεί το όριο κάτω από το οποίο οι άνδρες πιθανότατα δεν μπορούν να είναι γόνιμοι χωρίς την κατάλληλη θεραπεία.
Η ζέστη από τα στενά ρούχα του ποδηλάτη, η πίεση και η τριβή των γεννητικών οργάνων στη σέλα, καθώς και η γενικότερη καταπόνηση του σώματος από την συνεχή ποδηλασία και το ψυχολογικό στρες, που οδηγούν στην υπερβολική οξείδωση του αίματος και τη βλάβη των κυττάρων, σύμφωνα με την έρευνα, συμβάλλουν από κοινού στην δραματική πτώση της ποιότητας του σπέρματος.
Οι ισπανοί ερευνητές ήδη κάνουν περαιτέρω μελέτες για να διαπιστώσουν με ποιο τρόπο η ποδηλασία επηρεάζει τις μεταβολικές διαδικασίες του σώματος, οι οποίες με τη σειρά τους μπορούν να οδηγούν στο προβληματικό σπέρμα.
Σύμφωνα με την καθηγήτρια Βααμόντε, είναι ακόμα αβέβαιο αν η ποιότητα του σπέρματος μπορεί να βελτιωθεί ξανά σε περίπτωση που κάποιος σταματήσει την ποδηλασία, εκτίμησε όμως ότι αν το άθλημα αυτό ασκείται για χρόνια, είναι απίθανο να υπάρξει βελτίωση. Για το λόγο αυτό, συνέστησε στους ενδιαφερόμενους να παγώσουν έγκαιρα το σπέρμα τους, πριν αρχίσουν την εντατική προπόνηση και κάνουν μονιμότερη ζημιά στην αναπαραγωγική ικανότητά τους. Είπε ακόμα ότι πρέπει πλέον να ληφθούν προστατευτικά μέτρα για τους αθλητές ποδηλάτες, όπως η αλλαγή στις μεθόδους προπόνησης, η λήψη αντι-οξειδωτικών κ.α.
Από την άλλη, ο ανδρολόγος ‘Αλαν Πέισι, του βρετανικού πανεπιστημίου του Σέφιλντ, εξέφρασε επιφυλάξεις για τη νέα έρευνα, επισημαίνοντας αφενός ότι ο μέσος ερασιτέχνης ποδηλάτης δεν πρέπει να ανησυχεί και αφετέρου ότι πριν 40 χρόνια η ποδηλασία ήταν πολύ πιο κοινή σε πολλές χώρες, αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία πως οι άνδρες τότε ήσαν λιγότερο γόνιμοι.
