Μελέτη έδειξε ότι η γλυκόζη μπορεί να κατευνάσει τον θυμό – τουλάχιστον προσωρινά. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η γλυκόζη – το σάκχαρο του αίματος- είναι η τροφή του εγκεφάλου. «Η αποφυγή των επιθετικών παρορμήσεων απαιτεί αυτοέλεγχο και ο αυτοέλεγχος θέλει πολλή ενέργεια. Η γλυκάζη παρέχει αυτή την ενέγεια στον εγκέφαλο», λέει ο επικεφαλής δρ Μπραντ Μπούσμαν, καθηγητής στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Οχάιο που ήταν επικεφαλής της μελέτης. «Η μελέτη μας έδειξε ότι ένα ρόφημα με ζάχαρη παρέχει την παροδική “έκρηξη” ενέργειας που απαιτείται για να μην ξεσπάμε στους άλλους».
Ο καθηγητής Μπούσμαν επισημαίνει ότι όσοι δυσκολεύονται να μεταβολίσουν τη γλυκόζη, είναι πιο επιθετικοί και λιγότερο πρόθυμοι να συγχωρήσουν τους άλλους. Ο αριθμός αυτών των ανθρώπων αυξάνεται διαρκώς διότι το πρόβλημα αφορά πρωτίστως τα άτομα με διαβήτη, που είναι εκατοντάδες εκατομμύρια παγκοσμίως – και σχεδόν ένα εκατομμύριο στην Ελλάδα.
«Ο διαβήτης δεν βλάπτει μόνο τον οργανισμό, αλλά ως φαίνεται επηρεάζει και την συμπεριφορά, γεγονός που σημαίνει ότι έχει συνέπειες και στις κοινωνικές σχέσεις», λέει. «Ο υγιής μεταβολισμός της γλυκόζης δεν αποκλείεται να συμβάλλει στο να έχουμε υγιείς κοινωνικές σχέσεις, παρέχοντάς μας αυτοέλεγχο».
Η μελέτη
Στη μελέτη, που δημοσιεύεται στην διαδικτυακή έκδοση της επιθεώρησης «Aggressive Behavior», 62 φοιτητές έμειναν τρεις ώρες νηστικοί και στη συνέχεια οι μισοί ήπιαν ένα ποτήρι λεμονάδα με ζάχαρη και οι υπόλοιπο λεμονάδα με τεχνητό γλυκαντικό. Οι ερευνητές περίμεναν 8 λεπτά, για να αυξηθεί το σάκχαρό τους στο αίμα, και στη συνέχεια τους υπέβαλλαν σε τεστ επιθετικότητας. Όπως τους είπαν, έπρεπε να πιέζουν ένα κουμπί όσο πιο γρήγορα μπορούσαν σε 25 διαφορετικές περιστάσεις και ότι η ταχύτητα ήταν εξαιρετικά σημαντική διότι ήταν χωρισμένοι σε ζευγάρια (δίχως να γνωρίζουν εναντίον ποιου συναγωνίζονταν) και όποιος καθυστερούσε να πατήσει το κουμπί θα άκουγε έναν διαπεραστικό ήχο με τα ακουστικά που φορούσε. Ο ήχος είχε διάφορα επίπεδα – από 60 έως 105 ντεσιμπέλ (αντιστοιχούν σε όσα εκπέμπει ένας συναγερμός πυρκαγιάς). Τα επίπεδα του ήχου καθόριζαν κατά την έναρξη κάθε επιμέρους δοκιμασίας οι ίδιοι οι εθελοντές.
Η επιθετικότητα αξιολογήθηκε από την ένταση του ήχου που επέλεγαν οι εθελοντές πριν πριν τους προκαλέσει το ζευγάρι τους. Με βάση μια κλίμακα βαθμολόγησης του ήχου από το 0 έως το 10, όσοι εθελοντές είχαν πιει λεμονάδα με ζάχαρη επέλεξαν επίπεδα ήχου ίσα με 4,8 βαθμούς, ενώ όσοι είχαν πιει λεμονάδα με τεχνητό γλυκαντικό είχαν μέσο όρο 6,06 – άρα ήταν πολύ πιο επιθετικοί.
«Απ’ όσο γνωρίζουμε αυτή είναι η πρώτη μελέτη που υποδηλώνει ότι μπορεί να κατασταλλεί η επιθετικότητα με τη βοήθεια της ζάχαρης», τονίζει ο δρ Μπούσμαν. «Αν και η κατανάλωση ζάχαρης δεν πρέπει να θεωρηθεί πανάκεια, όσοι παθαίνουν εκρήξεις θυμού και χάνουν τον έλεγχο θα μπορούσαν ίσως να επωφεληθούν από τα ευρήματά μας, ώστε να ξεπερνούν πιο εύκολα τις οξύθυμες παρορμήσεις τους».
