Οι πολύχρωμοι γεωμορφολογικοί σχηματισμοί, οι υπέροχες παραλίες, τα γραφικά χωριά, οι κατακόμβες, οι θερμές πηγές και πάνω απ’ όλα οι συναρπαστικές ιστορίες που έχουν ακουστεί γι’ αυτήν, συνθέτουν την εικόνα ενός νησιού που γοητεύει ακόμα και τους πιο κοσμογυρισμένους επισκέπτες. Πασίγνωστη από τη νεολιθική κιόλας περίοδο χάρη στα σπάνια πετρώματά της, η Μήλος έγραψε σημαντική ιστορία, της οποίας τα απομεινάρια διατηρούνται μέχρι σήμερα.
Ο Αδάμαντας, το λιμάνι του νησιού κτίστηκε από Σφακιανούς που κατέφυγαν εδώ το 1824. Σήμερα, είναι ένας μεγάλος οικισμός με μεγάλη τουριστική κίνηση και έντονη νυχτερινή ζωή.
Πρωτεύουσα του νησιού είναι η Πλάκα, που βρίσκεται 3,5 χλμ. βορειοδυτικά του λιμανιού, πάνω σε ύψωμα. Τα κάτασπρα σπίτια με
τις λουλουδιαμένες αυλές, τα στενά δρομάκια με τις καμάρες και τα ερείπια του ενετικού κάστρου με την εκκλησία της Παναγιάς της Σχοινιώτισσας συνθέτουν ένα πολύ γραφικό σκηνικό που μεταξύ των άλλων προσφέρει και υπέροχο ηλιοβασίλεμα. Στα αξιόθεατα της Πλάκας ανήκει και το αρχαιολογικό μουσείο που στεγάζεται σε όμορφο νεοκλασικό κτίριο και φιλοξενεί αντίγραφο της Αφροδίτης της Μήλου αφού το πρωτότυπο βρίσκεται στο μουσείο του Λούβρου.
Τα Πολλώνια ή Απολλώνια είναι ο τρίτος μεγαλύτερος οικισμός του νησιού στη βορειοανατολική ακτή του, με μεγάλη τουριστική κίνηση και πολύ δροσερό κλίμα το καλοκαίρι.
Το Κλήμα, ψαροχώρι που βρίσκεται λίγο βορειότερα από τον Αδάμαντα, μοιάζει με στημένο κινηματογραφικό σκηνικό, χάρη στα
«σύρματα», που είναι λαξευμένοι στο βράχο χώροι, που ανοίχθηκαν αρχικά για να φυλάνε οι κάτοικοι τις βάρκες τους, σήμερα όμως έχουν μετατραπεί σε κουκλίστικα σπίτια και τουριστικά καταλύματα, βαμμένα με έντονα χρώματα και θέα στο αιγαιοπελαγίτικο ηλιοβασίλεμα.
Στα υπόλοιπα αξιοθέατα του νησιού περιλαμβάνονται οι κατακόμβες, ο αρχαιολογικός χώρος της Φυλακωπής, καθώς και τα παλιά ορυχεία στις Θειάφες και το Βάνι.
Οι κατακόμβες της Μήλου, βρίσκονται δίπλα στο χωριό Κλήμα και είναι χώροι λαξευμένοι σε ηφαιστειογενή βράχο που χρησίμευαν σαν τόπος συγκέντρωσης και ταφής των πρώτων Χριστιανών.
Αποκαλύφτηκαν τυχαία από αρχαιοκάπηλους το 1840, και έχουν μήκος 180 μέτρα.
Στον αρχαιολογικό χώρο της Φυλακωπής, που βρίσκεται στον κεντρικό δρόμο που ενώνει τον Αδάμαντα με τα Πολώνια, ανακαλύφθηκαν λείψανα εγκαταστάσεων διαδοχικών οικισμών, που αποδεικνύουν ότι η πόλη υπήρξε σημαντικό εμπορικό κέντρο τόσο στην Πρωτοκυκλαδική και Μεσοκυκλαδική περίοδο όσο και στα Μυκηναϊκά χρόνια.
Μεγάλο τμήμα της πόλης έχει βυθιστεί στη θάλασσα.
Οι παλιές εγκαταστάσεις ορυχείων στις Θειάφες και οι τρύπες των παλιών ορυχείων στο Βάνι δημιουργούν μια έντονη και λίγο μελαγχολική ατμόσφαιρα φέρνοντας στο νου μνήμες που δεν είναι και τόσο μακρινές.
Ο χαρακτηρισμός «μοναδικές» δεν αρκεί για να περιγράψει κανείς κάποιες από τις παραλίες της Μήλου που αποτελούν μνημεία της Φύσης.
Ο Παπαφραγκάς και το Σαρακήνικο στα βόρεια, ο Πολυαιγός στα ανατολικά, το Τσιγκράδο στα νότια και το Κλέφτικο στα νοτιοδυτικά, θεωρούνται μοναδικά μέρη σ’Α ολόκληρη τη Μεσόγειο.
Πέρα όμως από αυτές, το νησί έχει ακόμα 70 περίπου παραλίες, που διαθέτουν τη δική τους ιδιαίτερη ομορφιά. Ξεχωρίζουν η Πλάθιενα, ο Φυροπόταμος, ο Μύτακας, η Αλογομάντρα, η Πάχαινα, ο Κάπρος και η Πολλώνια στα βόρεια, η Λαγκάδα, η Παπικινού, η Αχιβαδολίμνη και ο Εμπουριός μέσα στον κόλπο της Μήλου, και το Παλιοχώρι, η Αγία Κυριακή, η Φυριπλάκα και ο Προβατάς στα νότια.
Ο ιστιοπλοικός όμιλος του νησιού βρίσκεται στην παραλία Παπικινιού.
Η Μήλος παράγει εξαιρετικό ξεροτύρι, ξινομυζήθρα, τουλουμοτύρι και μέλι. Οι πιο ονομαστές σπεσιαλιτέ του νησιού είναι τα λαζάνια με σκορδαλιά και τα «πιταράκια» (τυροπιτάκια με ξεροτύρι, δυόσμο και κρεμμύδι), ενώ τα γλυκά του κουταλιού, τα σιροπιαστά σπανακοπιτάκια, οι «φλαούνες» και το «κουφέτο» (γλυκό που προσφέρεται σε γάμους με ψίχα γλυκού κολοκυθιού μέλι και καρύδι) ανήκουν στις γλυκιές του απολαύσεις.
