Ο λόγος που ορισμένοι άνθρωποι τα καταφέρνουν καλύτερα με τα πρόσωπα παρά με τα ονόματα, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στα υψηλότερα επίπεδα της ωκυτοκίνης, της λεγόμενης και “ορμόνης της αγάπης”, η οποία κατ’ αρχήν βοηθά τις μητέρες να αναπτύξουν στενό δεσμό με τα παιδιά τους στη διάρκεια του θηλασμού, ενώ παράλληλα ενεργοποιεί την παραγωγή γάλατος. Αργότερα, η ορμόνη παίζει πολλαπλούς ρόλους στη ζωή, μεταξύ άλλων στη σεξουαλική ευχαρίστηση (ιδίως των ανδρών) και γενικότερα στην ανάπτυξη συναισθηματικών δεσμών μεταξύ των δύο φύλων.
Η ελβετική έρευνα, υπό τον δρα Πίτερ Κλάβερ του πανεπιστημίου της Ζυρίχης, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό νευροεπιστήμης “The Journal of Neuroscience” δείχνει ότι η συγκεκριμένη ορμόνη είναι σημαντική για τις αναμνήσεις στο πεδίο των κοινωνικών σχέσεων και ιδιαίτερα για την αναγνώριση οικείων προσώπων. Εθελοντές που πήραν αυξημένα επίπεδα της ωκυτοκίνης μέσω ρινικού σπρέι βοηθήθηκαν να θυμηθούν πρόσωπα, αλλά όχι άψυχα αντικείμενα.
Η ορμόνη, σύμφωνα με τους ερευνητές, με κάποιο μηχανισμό ενισχύει τα νευρωνικά κυκλώματα του εγκεφάλου που εμπλέκονται στην κοινωνική μνήμη, μια ανακάλυψη που πιθανώς μπορεί να βοηθήσει στη θεραπεία του αυτισμού. “Η αναγνώριση ενός οικείου προσώπου αποτελεί κρίσιμο στοιχείο στους ανθρώπους για επιτυχείς κοινωνικές σχέσεις”, δήλωσε ο Κλάβερ.
