Αυτοαποκαλούνται «γενιά μηδέν» και σηματοδοτούν την επιστροφή στα λίγα πράγματα και αναγκαία. Αποτινάζουν από πάνω τους την περιττή κατανάλωση ως σκλαβιά και διεκδικούν την ελευθερία της αυτάρκειας και της κίνησης. Αποστρέφονται το «φαίνεσθαι» και επαναφέρουν το «είμαι». Είναι η νέα τάση που διαπερνά την ιντερνετική νεολαία η οποία με αφετηρία τις δύο ακτές του ατλαντικού, αρχίζει τώρα να κατακτά όλο τον δυτικό κόσμο.
Η φιλοσοφία του νέου «κινήματος» είναι απλή: στην εποχή της απόλυτης ταχύτητας και της ευκινησίας η εναρμόνιση με τα νέα δεδομένα επιβάΛλει την «ελαφρότητα» με την έννοια της ελάττωσης του βάρους, την ελαχιστοποίηση όλων αυτών των ειδών που γέμιζαν ντουλάπες, συρτάρια και ράφια, κάνοντας πολλούς να χρειάζονται μπαούλο και όχι βαλίτσα στις μετακινήσεις τους.
Τώρα το «μείον» γίνεται «συν» και η αφαίρεση συνώνυμο της ελευθερίας, όταν μπορεί κανείς να χωρέσει όλα του τα υπάρχοντα σε μία βαλίτσα. Στο αποκορύφωμα της τεχνολογίας, όταν μία ολόκληρη βιβλιοθήκη, μία ολόκληρη ταινιοθήκη, μία ολόκληρη δισκοθήκη και άπειρα άλμπουμ φωτογραφιών μπορούν να χωρέσουν σε ένα ηλεκτρονικό «κουτάκι», η «βαλίτσα» αποκτά πολύ περισσότερο χώρο από ό,τι θα μπορούσε να φανταστεί κανείς μία ή δύο δεκαετίες πριν. Αρκούν, λένε οι οπαδοί, τα απολύτως απαραίτητα, λίγα πολύ λίγα, όσα θα μπορούσαν να μπουν εύκολα σε μία βαλίτσα ελαφριά σαν πούπουλο. Κάτι παραπάνω από το μηδέν, εξ ού και το «γενιά μηδέν».
Δεν πρόκειται για μία ιδεολογική ή θρησκευτική επιλογή αλλά για την πρακτική προσέγγιση στο «ουσιώδες», στο «μίνιμαλ» μέσω της ελαχιστοποίησης του καταναλωτισμού. Καταναλωτισμού που σήμερα άλλωστε εν μέσω οικονομικής κρίσης είναι απαγορευτικός περισσότερο από ποτέ.
Στην κατεύθυνση αυτή προσανατολίζουν και πολλά βιβλία που έχουν κυκλοφορήσει το τελευταίο διάστημα στις ΗΠΑ και τη Βρετανία. “The joy of less: a minimalist living guide” “The 100 thing challenge: how I got rid of almost everything, remade my life and regained my soul” “The art of being minimalist: how to stop consuming and start living” (“Η χαρά της λιτότητας: ένας οδηγός στην μινιμαλιστική ζωή» (Η πρόκληση των 100 πραγμάτων: πως ξεφορτώθηκα σχεδόν όλα, έφτιαξα τη ζωή μου και ξαναβρήκα την ψυχή μου» « Η τέχνη του να είσαι μινιμαλιστής: πώς να σταματήσεις να καταναλώνεις και να αρχίσεις να ζεις») είναι μερικοί από τους τίτλους των νέων εκδόσεων.
Εκεί βέβαια που υπάρχει καταιγισμός γύρω από αυτό το θέμα είναι το διαδίκτυο, είτε ιστοσελίδες, είτε μπλογκ και διαδικτυακές «αδελφότητες». Ένθερμος υποστηριχτής της νέας τάσης είναι και ο ιδρυτής του facebook, ο 26χρονος πολυεκατομμυριούχος πλέον Mark Zuckerberg, αλλά και πολύ άλλοι επώνυμοι του παγκόσμιου στερεώματος, που περήφανοι σπεύδουν να δηλώσουν πόσο λίγα ρούχα ή παπούτσια έχουν.
Η καινοτομία στη νέα τάση συνίσταται στο γεγονός ότι στις γραμμές του μίνιμαλ συντάσσονται άνθρωποι τελείως διαφορετικοί μεταξύ τους, από οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής άποψης. Κοινός παρονομαστής στη νέα φιλοσοφία ζωής είναι τρία βασικά στοιχεία: η ηλικία, νεανική ή νεανίζουσα, η τεχνολογία που δίνει την δυνατότητα με έναν φορητό υπολογιστή να εργάζεσαι από παντού και η εύκολη μετακίνηση που για να είναι εφικτή πρέπει να είναι γρήγορη και χωρίς βάρος.
Στην εποχή της κινητικότητας όπου τα σύνορα των χωρών για τη νεολαία έχουν καταρριφθεί και η αλλαγή σπιτιού, δουλειάς, πόλης και χώρας είναι μία εύκολα αποδεκτή πιθανότητα, η φιλοσοφία της …μιας βαλίτσας απλοποιεί ό,τι η μετακόμιση έκανε «γολγοθά», δίνοντας και το στίγμα της νέας εποχής. Εξάλλου, κάθε εποχή έχει τα δικά της χαρακτηριστικά.
Η σημερινή νεολαία είναι τα παιδιά της αφθονίας, του υπερκαταναλωτισμού, παιδιά με τη σειρά τους μιας άλλης γενιάς που είχε ζήσει στα παιδικά της χρόνια τη στέρηση ή το μέτρο και ως εκ τούτου αφέθηκε στη γλύκα και την ελαφρότητα του «θέλω», αναζητώντας τη χαρά και τη καταξίωση στη κατανάλωση. Τώρα η «χορτάτη» νέα γενιά φαίνεται να θέλει τη δική της επανάσταση, με την απαξίωση της κατανάλωσης όταν αυτή ξεφεύγει στο περιττό.
