Ο καθηγητής Σεμίρ Ζέκι και ο συνεργάτης του Τζον Ρομάγια από το University College του Λονδίνου κατέληξαν σε αυτά τα συμπεράσματα παρακολουθώντας τη δραστηριότητα του εγκεφάλου 24 εθελοντών που δήλωναν… άκρως ερωτευμένοι. Οι συμμετέχοντες στη μελέτη ήταν ηλικίας 19 ως 47 ετών και είχαν σχέσεις με διάρκεια που κυμαινόταν από τέσσερις μήνες ως 23 χρόνια. Συμμετείχαν άνδρες και γυναίκες, ομοφυλόφιλοι και ετεροφυλόφιλοι.
Οι ερευνητές ζήτησαν από τους εθελοντές να κοιτάξουν φωτογραφίες των συντρόφων τους κα θώς και φωτογραφίες φίλων τους του αντίθετου φύλου με τους οποίους όμως δεν υπήρχε ερωτική έλξη. Παράλληλα υπέβαλαν τους συμμετέχοντες σε λειτουργική μαγνητική τομογραφία του εγκεφάλου.
Οπως προέκυψε, σε όλους τους εθελοντές εμφανίστηκε παρόμοιο μοτίβο εγκεφαλικής δραστηριότητας το οποίο περιελάμβανε ενεργοποίηση περιοχών του φλοιού και του υποφλοιού, και κυρίως περιοχών που είναι πλούσιες σε ντοπαμινεργικούς νευρώνες (νευρώνες η δραστηριότητα των οποίων σχετίζεται με την ευεξία και την ευτυχία). Τέτοιες περιοχές είναι ο υποθάλαμος, η κοιλιακή καλυπτρική περιοχή, ο κερκοφόρος πυρήνας, ο ιππόκαμπος, η περιοχή της νήσου του εγκεφάλου καθώς και η πρόσθια έλικα του προσαγωγίου. Η ντοπαμινεργική δραστηριότητα συνδέεται με τη δραστηριότητα άλλων νευροδιαβιβαστών οι οποίοι πιστεύεται ότι παίζουν σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση των αισθηματικών σχέσεων και του δεσίματος μεταξύ των ανθρώπων.
Από τη μελέτη προέκυψε επίσης ότι ο έρωτας είναι… τυφλός. Οπως έδειξαν οι απεικονίσεις του εγκεφάλου, εμφανιζόταν εκτεταμένη απενεργοποίηση μεγάλων τμημάτων του εγκεφαλικού φλοιού όταν ο εθελοντής ή η εθελόντρια έβλεπε την εικόνα του/της συντρόφου. Οι εγκεφαλικές περιοχές που απενεργοποιούνταν αφορούσαν σημεία του εγκεφάλου που εμπλέκονται στην κρίση του ατόμου.