Το “κοκκίνισμα” παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα κενά της εξελικτικής θεωρίας, καθώς οι επιστήμονες παραδέχονται ότι δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί οι άνθρωποι κοκκινίζουν όταν αισθάνονται ενοχλημένοι. Δύο αιώνες μετά το Δαρβίνο, του οποίου η επέτειος για τα 200 χρόνια από τη γέννησή του γιορτάζεται στις 14 Φεβρουαρίου, ακόμα οι βιολόγοι δεν διαθέτουν μια εξελικτική εξήγηση για το λόγο που οι άνθρωποι -άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο- συχνά-πυκνά κοκκινίζουν. Απαντώντας στο New Scientist σχετικά με τα μυστήρια της βιολογίας που αναμένουν τη λύση τους στο μέλλον, ο Φρανς ντε Γουάλ, καθηγητής της συμπεριφοράς των πρωτευόντων θηλαστικών του πανεπιστημίου Έμορι της Γεωργίας των ΗΠΑ, επεσήμανε ότι το κοκκίνισμα αποτελεί ένα από τα τελευταία κομμάτια που λείπουν από το παζλ της ανθρώπινης εξέλιξης.
Όπως είπε, “είμαστε το μόνο θηλαστικό που κοκκινίζει αντιδρώντας σε καταστάσεις που το ενοχλούν, από ντροπή ή όταν πιαστεί να λέει ψέματα. Αναρωτιέται κανείς γιατί εμείς οι άνθρωποι χρειαζόμαστε ένα τόσο προφανές σήμα για να μεταδώσουμε αυτά τα συναισθήματα που νιώθουμε”. Πρόσθεσε ότι “το κοκκίνισμα έρχεται σε αντίθεση με την τάση των ανθρώπων να χειραγωγούν τους άλλους”.
Κατά μια εκδοχή, όπως είπε, το κοκκίνισμα αναπτύχθηκε στους πρώτους ανθρώπους ως μια βιολογική αντίδραση, όταν αυτοί δέχονταν πιέσεις από την υπόλοιπη κοινότητα για να είναι τίμιοι.
Όσον αφορά άλλα κενά που παραμένουν στην εξελικτική θεωρία του Δαρβίνου μέχρι σήμερα, μερικοί από τους κορυφαίους σύγχρονους εξελικτικούς βιολόγους απάντησαν, μεταξύ άλλων, ότι εξακολουθεί να παραμένει χωρίς εξελικτική εξήγηση αυτή η ίδια η προέλευση της ζωής. “Είναι ακόμα τεράστιο το κενό ανάμεσα σε ένα απλό άθροισμα χημικών μορίων και στο πιο πρωτόγονο κύτταρο”, παρατήρησε ο καθηγητής βιολογίας του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, Κρις Γουίλς, ενώ ο καθηγητής βιολογίας του πανεπιστημίου Μπράουν, Κένεθ Μίλερ, συμφώνησε ότι “ξέρουμε πολλά για τη δημιουργική χημεία της πρώιμης Γης, αλλά όχι αρκετά για να λύσουμε το πρόβλημα”.
‘Αλλοι εξελικτικοί βιολόγοι ανέφεραν ως άλυτα ακόμα μυστήρια την άγνοιά μας για το πώς έμοιαζε ο τελευταίος κοινός πρόγονος ανθρώπων και χιμπατζήδων, καθώς και την ελλιπή κατανόηση του ρόλου της γεωγραφικής απομόνωσης στην εξελικτική δημιουργία νέων ειδών.
