Φανταστείτε πώς θα ήταν αν με τον ή τη σύντροφό σας έπρεπε να τρώτε κάθε μέρα το ίδιο φαγητό, την ίδια στιγμή, στην ίδια ποσότητα με την ίδια όρεξη! Αν αντικαταστήσετε τη λέξη φαγητό με τη λέξη σεξ, καταλαβαίνετε αυτό που συχνά συμβαίνει στις σχέσεις: οι δύο άνθρωποι που απαρτίζουν το ζευγάρι προσδοκούν να κάνουν σεξ με την ίδια επιθυμία, την ίδια συχνότητα και με τον ίδιο τρόπο. Ομως η προσδοκία αυτή είναι μη ρεαλιστική, ιδίως όταν η σχέση είναι μακροχρόνια.
Ωστόσο, όταν το ζευγάρι δεν μπορεί να αποδεχτεί και να διαχειριστεί αυτή τη διαφορετικότητα, δημιουργείται δυσαρέσκεια και απογοήτευση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, αυτός που έχει τη λιγότερη επιθυμία συνήθως νιώθει πίεση να κάνει κάτι που δεν επιθυμεί. Σε βάθος χρόνου, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερη αίσθηση πίεσης, θυμό ή απόσυρση και επομένως σε μεγαλύτερη μείωση της σεξουαλικής επιθυμίας.
Ο σύντροφος με τη μεγαλύτερη σεξουαλική επιθυμία συχνά νιώθει ανεπιθύμητος, αισθάνεται απόρριψη και κάποιες φορές απόγνωση. Αυτά τα συναισθήματα μπορεί να τον κάνουν να ζητάει περισσότερο επιτακτικά ή επίμονα τη σεξουαλική επαφή. Αυτό δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο.
Οι στρατηγικές για την αντιμετώπιση αυτών των καταστάσεων μπορεί να είναι περίπλοκες και να απαιτούν τη βοήθεια από κάποιον ειδικό, ιδίως αν το πρόβλημα υπάρχει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο θεραπευτής συχνά συστήνει να μην ασκείται πίεση στον σύντροφο με τη μικρότερη επιθυμία για να συμμετέχει σε σεξουαλική επαφή, αλλά ταυτόχρονα αναγνωρίζεται η σημασία του να λαμβάνει σεξουαλική ικανοποίηση αυτός με τη μεγαλύτερη επιθυμία. Ενας τρόπος για να επιτευχθούν οι δύο αυτές καταστάσεις είναι ο σύντροφος με τη μικρότερη επιθυμία να δώσει σεξουαλική ικανοποίηση στον άλλον με τη μεγαλύτερη, με τρόπους που όμως δεν περιλαμβάνουν τη διείσδυση.
Οταν ακολουθείται αυτή η στρατηγική, αυτός με τη μικρότερη επιθυμία ευχαριστιέται που μπορεί να ικανοποιεί τον ή τη σύντροφο, ενώ ο άλλος με τη μεγαλύτερη αισθάνεται ότι ο ή η σύντροφος τον νοιάζεται. Σε κάποια ζευγάρια, αυτή η στρατηγική έχει ως αποτέλεσμα να αυξηθεί η επιθυμία στον σύντροφο με τη μικρότερη επιθυμία και σε αυτόν με τη μεγαλύτερη να μειώσει την πίεση που ασκεί στον ή στη σύντροφο.
Ωστόσο, κάποια ζευγάρια δυσκολεύονται να αποδεχτούν μια τέτοια προσέγγιση, είτε διότι νιώθουν πως δεν θα έπρεπε να συμμετέχουν σε οποιαδήποτε σεξουαλική πρακτική εφόσον δεν αισθάνονται και οι δύο διέγερση, ή επειδή πιστεύουν πως είναι λάθος οποιαδήποτε σεξουαλική δραστηριότητα δεν περιλαμβάνει τη διείσδυση. Ομως, προκειμένου να μπορέσει το ζευγάρι να διαχειριστεί τα διαφορετικά επίπεδα σεξουαλικής επιθυμίας είναι απαραίτητο να απαλλαγεί από τέτοιες δύσκαμπτες πεποιθήσεις.
Εύη Κυράνα
Ψυχολόγος
