Τα παιδιά που είναι υπερδραστήρια δεν μπορούν να συγκεντρωθούν, δρουν παρορμητικά και κάνουν αταξίες από την ηλικία των τριών ετών. Τείνουν δε να έχουν περισσότερα προβλήματα, υγείας, οικονομικά και συμπεριφοράς (π.χ. κατάχρηση ναρκωτικών και άλλων ουσιών), όταν ενηλικιωθούν, εκτός και αν στο μεταξύ μάθουν να αυτοελέγχονται. Οι ερευνητές από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, τη Ν. Ζηλανδία και τον Καναδά, υπό την ψυχολόγο Τέρι Μόφιτ του αμερικανικού πανεπιστημίου Ντιουκ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό “Πρακτικά” (PNAS) της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, εξέτασαν περίπου 1.000 παιδιά παρακολουθώντας την εξέλιξή τους μέχρι την ηλικία των 32 ετών.
Οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι όσα παιδιά είχαν χαμηλές επιδόσεις στον αυτοέλεγχο, δυσκολεύονταν να συγκεντρωθούν σε ένα καθήκον και δεν είχαν υπομονή να επιδιώξουν ένα στόχο, δρούσαν πριν καν σκεφτούν, ήσαν υπερκινητικά, δεν μπορούσαν να περιμένουν τη σειρά τους για να κάνουν κάτι, ήσαν συνεχώς ανήσυχα κλπ., όταν μεγάλωναν, αντιμετώπιζαν πιο πολλά προβλήματα σε σχέση με τα παιδιά που είχαν δείξει μεγαλύτερη αυτοπειθαρχία.
Τα παιδιά που είχαν χαμηλό αυτοέλεγχο, ως ενήλικοι είχαν διάφορα προβλήματα υγείας, όπως συχνότερα αναπνευστικά προβλήματα, προβλήματα στα ούλα, σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, φλεγμονές, υψηλή χοληστερόλη και πίεση ή ήσαν υπέρβαρα. Επίσης, αντιμετώπιζαν πιο συχνά οικονομικές δυσκολίες, όπως αυξημένα χρέη σε πιστωτικές κάρτες. Ακόμα, τα παιδιά αυτά ήταν πιθανότερο να χωρίσουν, να έχουν βεβαρημένο ποινικό μητρώο και να είναι εξαρτημένα από το αλκοόλ ή τα ναρκωτικά.
Εξάλλου, οι ερευνητές έκαναν μια δεύτερη έρευνα σε 500 ζεύγη διδύμων αδελφών για να αναλύσουν τις διαφορές ανάμεσα στον αδελφό με τον μικρότερο αυτοέλεγχο και σε αυτόν (ή αυτήν) με τον μεγαλύτερο, καθώς μεγάλωναν. Διαπίστωσαν, έτσι, ότι το παιδί με τη μικρότερη αυτοπειθαρχία στα πέντε του χρόνια ήταν πιο πιθανό να αρχίσει να καπνίζει, να έχει χειρότερους βαθμούς στο σχολείο και να επιδεικνύει αντικοινωνική συμπεριφορά μέχρι την ηλικία των 12 ετών.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, η έρευνα δείχνει πως η ικανότητα ενός παιδιού να ασκεί αυτοέλεγχο, έχει σημαντική επίδραση στη ζωή του, ανεξάρτητα από το βαθμό της δικής του νοημοσύνης, αλλά και από τις επιδράσεις του περιβάλλοντος στο οποίο μεγαλώνει, δηλαδή από το κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο της οικογένειάς του. Οι επιστήμονες πρόσθεσαν ότι οι τυχόν αλλαγές στον τομέα της αυτοπειθαρχίας, καθώς το παιδί μεγαλώνει, έχουν θετικό αντίκρισμα στην ενήλικη ζωή του.
