Η χώρα όπου ζει κάποιος και το πόσο ικανοποιημένος νιώθει από αυτήν (εθνική ικανοποίηση), μπορεί να έχει σημαντική επίδραση στη ζωή του και στο υποκειμενικό αίσθημα ευημερίας του (προσωπική ικανοποίηση). Όσο πιο ευχαριστημένοι είναι οι άνθρωποι με τη χώρα τους και ταυτισμένοι μαζί της, τόσο καλύτερα νιώθουν για την προσωπική ζωή τους, πράγμα που ισχύει ιδίως για όσους είναι οι πιο φτωχοί σε μια χώρα ή για αυτούς που ζουν σε φτωχότερες χώρες. Σε αυτή τη διαπίστωση κατέληξε μια νέα αμερικανική έρευνα με βάση στοιχεία από 128 χώρες, που συνέλεξε ο οργανισμός έρευνας της κοινής γνώμης “Γκάλοπ”.
Η μελέτη, με επικεφαλής τον Μάικ Μόρισον του Τμήματος Ψυχολογίας του πανεπιστημίου του Ιλινόις, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Psychological Science” (Ψυχολογική Επιστήμη), ανέλυσε τις απαντήσεις περίπου 130.000 ατόμων σχετικά με τον βαθμό ικανοποίησής τους και τους παράγοντες από τους οποίους αυτή εξαρτάται (επίπεδο οικογενειακού εισοδήματος, ικανοποιητική απασχόληση, αντίληψη για την χώρα τους) κ.ά.
Όσοι άνθρωποι περνούν μια δύσκολη περίοδο, είτε γιατί οι ίδιοι δύσκολα τα βγάζουν πέρα στα οικονομικά τους, είτε γιατί η χώρα τους είναι φτωχή ή έχει οικονομικές δυσκολίες, αναζητούν παρηγοριά σε άλλα πράγματα και ένας από τους κυριότερους παράγοντες, που παίζει θετικό ρόλο, είναι να νιώθουν καλά για την χώρα τους. Όσοι εξιδανικεύουν την χώρα τους και ταυτίζονται μαζί της, πιστεύοντας ότι ζουν στην “καλύτερη χώρα του κόσμου”, νιώθουν καλύτερα και στην προσωπική ζωή τους. Αντίθετα, αν νιώθουν απογοητευμένοι και αποξενωμένοι από αυτήν, τα βλέπουν όλα πιο “μαύρα” και στα προσωπικά τους.
Η μελέτη διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι στις μη δυτικές αναπτυσσόμενες χώρες τείνουν ευκολότερα να ταυτίζονται με την χώρα τους και να εξαρτούν την προσωπική τους ευημερία από τα αισθήματα που έχουν για αυτήν, έχοντας ένα πιο “κολεκτιβιστικό” πνεύμα. Αντίθετα, στις πλούσιες χώρες, γενικότερα, καθώς και στα άτομα με υψηλότερα εισοδήματα σε κάθε χώρα, η προσωπική ικανοποίηση έχει να κάνει λιγότερο με την εθνική ικανοποίηση (από το πώς, δηλαδή, νιώθουν για την πατρίδα τους) και περισσότερο με άλλους πιο προσωπικούς παράγοντες, όπως η ατομική υγεία, το επίπεδο διαβίωσης, η ατομική ικανοποίηση από το επάγγελμα κ.ά., υπάρχει δηλαδή ένα πιο “ατομικιστικό” πνεύμα.
«Η έμφαση στα κοινωνικά χαρακτηριστικά και στο πώς αυτά γίνονται αντιληπτά από τους ανθρώπους, καθίσταται ακόμα πιο σημαντική για την προσωπική ευτυχία κάποιου, όταν η ζωή του δεν πάει τόσο καλά. Αυτό μπορεί να εξηγεί γιατί ο εθνικισμός, η αφοσίωση σε μια αθλητική ομάδα και σε μια θρησκεία μπορεί να ενισχύονται σημαντικά στις πιο δύσκολες εποχές», δήλωσε ο ερευνητής Ενρ Ντίνερ, ειδικός σε θέματα ευτυχίας.
