Οι εγκέφαλοι ανδρών και γυναικών αντιδρούν διαφορετικά στα όμορφα αντικείμενα, όπως οι πίνακες ζωγραφικής, ή στα ωραία τοπία, σύμφωνα με μια νέα νευρο-επιστημονική μελέτη. Οι γυναίκες, όταν βλέπουν κάτι ωραίο, χρησιμοποιούν ένα πολύ μεγαλύτερο μέρος του συνολικού εγκεφάλου τους (και των δύο ημισφαιρίων), ενώ οι άνδρες κυρίως το δεξί ημισφαίριο, κάτι που ξάφνιασε τους ερευνητές. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στα “Πρακτικά” της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), σύμφωνα με τα πρακτορεία Reuters και Associated Press και το New Scientist.
Ο Φρανσίσκο Αγιάλα του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας-Ιρβάιν και ο Καμίλο Κόντε από το πανεπιστήμιο των Βαλεαρίδων στην Ισπανία, χρησιμοποιώντας την τεχνική της μαγνητοεγκεφαλογραφίας (που μελετά την ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου), μελέτησαν εγκεφάλους εθελοντών, που κοίταζαν διάφορες εικόνες (όμορφους πίνακες, άσχημες πόλεις, τοπία κ.α.) και βρήκαν σαφείς διαφορές μεταξύ των δύο φύλων στις περιοχές ενεργοποίησης του εγκεφάλου στη θέα του ωραίου.
Η περιοχή που ενεργοποιείται περισσότερο στη θέα της ομορφιάς, είναι ο βρεγματικός λοβός, κοντά στην κορυφή του κεφαλιού, ο οποίος εμπλέκεται στην οπτική αντίληψη, τον προσανατολισμό στον χώρο και την επεξεργασία των πληροφοριών. Στους άνδρες η ενεργοποίηση λαμβάνει χώρα βασικά στο δεξί λοβό, ενώ στις γυναίκες και στις πλευρές.
Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι οι εγκέφαλοι των ανδρών και των γυναικών επεξεργάζονται με διαφορετικό τρόπο τις πληροφορίες σε σχέση με το χώρο, κάτι που πιθανώς συμβαίνει μόνο στους ανθρώπους. Οι γυναίκες, όταν βλέπουν ένα αντικείμενο, το συνδέουν με τη γλώσσα κυρίως, ενώ οι άνδρες επικεντρώνονται στη σχέση του με το χώρο – αν και αυτό, όπως παραδέχονται οι ερευνητές, δεν εξηγεί ακριβώς γιατί υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα δύο φύλα όσον αφορά την εκτίμηση της ομορφιάς και την “επεξεργασία” της από τον εγκέφαλο.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι διαφορές αυτές, όσον αφορά τον τρόπο που ο εγκέφαλος επεξεργάζεται τις πληροφορίες από ένα τοπίο ή μια εικόνα που βλέπει, έχουν σχέση με την ανθρώπινη εξέλιξη και ίσως αποτελούν συνέπεια διαφορετικών εξελικτικών πιέσεων στα δύο φύλα, στις πρωτόγονες κοινωνίες των κυνηγών-συλλεκτών. Οι άνδρες, ως κυνηγοί πρωτίστως, ανέπτυξαν “νοητικούς χάρτες”, που δίνουν πληροφορίες για την απόσταση, την κατεύθυνση ενός αντικειμένου κλπ., ενώ οι γυναίκες, ως συλλέκτριες τροφής κυρίως, έμαθαν να προσανατολίζονται μέσα από σημάδια-σύμβολα (μια αρχική “γλώσσα”).
Σύμφωνα με την έρευνα, “οι διαφορές ανάμεσα στα διακοσμητικά αντικείμενα που βρέθηκαν σε τοποθεσίες Νεάντερταλ και σύγχρονων ανθρώπων, υποστηρίζουν την άποψη υπέρ ενός μοντέρνου εγκεφάλου που είναι ικανός να εκτιμά την ομορφιά και των χρήσεων της, αλλά με διαφορετικό τρόπο (στα δύο φύλα)”.
