Οι επιστήμονες που μελετούν τον ήλιο θεωρούν ότι το ενδεχόμενο επανάληψης της «μινι-εποχής παγετώνων» που σημειώθηκε μεταξύ των ετών 1645 και πολύ πιθανό. Στο μεγαλύτερο διεθνές συνέδριο για τη συμπεριφορά του ήλιου, που διεξήχθη στο Νέο Μεξικό των ΗΠΑ, τρεις διαφορετικές ομάδες ερευνητών κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα: Ο επερχόμενος ενδεκαετής κύκλος ηλιακών εκλάμψεων – γνωστός ως 25ος Ηλιακός Κύκλος – δεν θα χαρακτηρίζεται από την συνήθη ηλιακή δραστηριότητα, αλλά από μια… χειμερία νάρκη του μεγάλου μας άστρου.
Κάθε 22 χρόνια, οι μαγνητικοί πόλοι του Ήλιου αντιστρέφονται και κατά τις ημιπεριόδους αυτής της αντιστροφής – τα 11 χρόνια – παρουσιάζεται η ίδια ακολουθία έξαρσης και μείωσης του αριθμού των ηλιακών κηλίδων και της όλης ηλιακής δραστηριότητας. Η επίδραση αυτής της κυκλικότητας των ηλιακών φαινομένων στο κλίμα της Γης πρωτοσυζητήθηκε από τους επιστήμονες το 1893, όταν ο βρετανός αστρονόμος Eduard Maunder παρατήρησε πως κατά την 70ετία μεγάλου ψύχους των ετών 1645-1715 η ηλιακή δραστηριότητα είχε ουσιαστικά σταματήσει. Έπειτα από ένα σχεδόν αιώνα, το 1976, ο αμερικανός φυσικός John Endy διατύπωσε την υπόθεση ότι η εμφάνιση Εποχών Παγετώνων στον πλανήτη μας συναρτάται άμεσα με την παύση της ηλιακής δραστηριότητας (γνωστής πλέον ως Maunder Minimum). Αλλά μόνον οι τρεις επιστημονικές ανακοινώσεις που δημοσιεύθηκαν την Τρίτη, 14 Ιουνίου 2011, έδιναν μετρήσιμα και διασταυρούμενα στοιχεία για μία τέτοια αλλαγή, και μάλιστα στις μέρες μας.
Κατά χρονική σύμπτωση, μία εβδομάδα πριν το εν λόγω συνέδριο, κυκλοφόρησε το ανάλογου περιεχομένου βιβλίο ενός συμβούλου της NASA, του John L. Casey, υπό τον τίτλο «Cold Sun», όπου διατείνεται πως η υπερθέρμανση του πλανήτη μας έχει σταματήσει και οι θερμοκρασίες των ωκεανών και της ατμόσφαιρας πέφτουν ραγδαία, ότι οι παγετώνες αυξάνουν τον όγκο τους και ο φόβος ανύψωσης της θάλασσας έχει εκλείψει, αλλά και ότι αυτή η φάση χειμερίας νάρκης του Ήλιου θα μας βάλει στην κατάψυξη τουλάχιστον για τα επόμενα τριάντα χρόνια!
