Κάθε φορά που θαυμάζουμε την ομορφιά ενός έργου τέχνης ή ενός μουσικού κομματιού «ανάβει» μια συγκεκριμένη περιοχή στο μπροστινό μέρος του εγκεφάλου, σύμφωνα με βρετανούς επιστήμονες. Όπως αναφέρουν οι ειδικοί του Εργαστηρίου Νευροβιολογίας Wellcome του University College του Λονδίνου (UCL) στη μελέτη τους που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «PLoS One», στη θέα ή την ακρόαση έργων τέχνης τα οποία θεωρούμε όμορφα ενεργοποιείται η ίδια περιοχή του εγκεφάλου, όποια και αν είναι η φύση τους.
«Προκύπτει λοιπόν το ερώτημα του αν διαθέτουμε μια έμφυτη αφηρημένη αίσθηση εντοπισμού της ομορφιάς, η οποία μπορεί να μας προκαλέσει έντονη συναισθηματική διέγερση είτε η πηγή είναι οπτική, είτε ακουστική. Ήρθε η ώρα να απαντήσουμε σε αυτό» λέει ο καθηγητής Σεμίρ Ζέκι.
Στη μελέτη συμμετείχαν συνολικά 21 εθελοντές με διαφορετικό πολιτιστικό υπόβαθρο, οι οποίοι κλήθηκαν να αξιολογήσουν μια σειρά έργων ζωγραφικής και μουσικών κομματιών ως όμορφα, αδιάφορα ή άσχημα.
Στη συνέχεια οι ειδικοί τους έδειξαν τους πίνακες ή τους έπαιξαν τα μουσικά κομμάτια ενόσω εκείνοι υποβάλλονταν σε λειτουργική μαγνητική τομογραφία (fMRI) για την καταγραφή της δραστηριότητας του εγκεφάλου τους τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Είδαν λοιπόν ότι η περιοχή του μέσου κογχομετωπιαίου φλοιού – μέρος του κέντρου απόλαυσης και ανταμοιβής του εγκεφάλου – «άναβε» πιο έντονα όταν έβλεπαν ή άκουγαν κάτι που είχαν προηγουμένως χαρακτηρίσει ως «όμορφο».
Ο μέσος κογχομετωπιαίος φλοιός έχει συνδεθεί στο παρελθόν με την εκτίμηση της ομορφιάς. Πρόκειται όμως για την πρώτη φορά που οι ειδικοί κατάφεραν να δουν ότι όμορφα οπτικά και ακουστικά ερεθίσματα ενεργοποιούσαν την ίδια περιοχή του εγκεφάλου, γεγονός που υποδεικνύει ότι ενδεχομένως να υπάρχει τελικά έμφυτη εγκεφαλική αντίληψη της ομορφιάς.
