To Tai Chi (Τάι Τσι), που μερικές φορές ονομάζεται διαλογισμός κίνησης, είναι ένα κινεζικό μίγμα άσκησης και ενεργειακής εργασίας. Οι κινήσεις των βραχιόνων είναι αργές, κυκλικές, συνεχόμενες, απαλές και ελεγχόμενες και το βάρος μετατοπίζεται τακτικά από το ένα πόδι στο άλλο.
Ομάδες ατόμων που συγκεντρώνονται σε αυτές τις ρυθμικές, σχεδόν χορευτικές κινήσεις αποτελούν συνηθισμένο πρωινό θέαμα στα πάρκα στην Κίνα και σήμερα το Τάι Τσι διδάσκεται σε πολλές περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών επίσης. To Tai Chi μπορεί να προσφέρει όλα τα πλεονεκτήματα υγείας των εντονότερων ασκήσεων χωρίς να κουράζει τους μυς ή την καρδιά. Μια μελέτη διαπίστωσε ότι το Τάι Τσι αύξησε την αναπνευστική απόδοση χωρίς να υποβάλει σε στρες το καρδιαγγειακό σύστημα.
Στους ηλικιωμένους, η ισορροπία είναι σημαντική στην πρόληψη των πτώσεων. Εννέα υγιείς ηλικιωμένοι Κινέζοι που εφάρμοζαν Tai Chi συγκρίθηκαν με εννέα άτομα που δεν το εφάρμοζαν και ζούσαν κυρίως καθιστική ζωή, αλλά κατά τα άλλα παρουσίαζαν αναλογία με τους Κινέζους που συμμετείχαν στη μελέτη, ως προς πέντε μέτρα ισορροπίας. Στις τρεις από τις πέντε δοκιμασίες, τα άτομα που εφάρμοζαν Τάι Τσι είχαν απόδοση ανώτερη από εκείνους που δεν το εφάρμοζαν.
Το πρόβλημα που παρουσιάζει η μελέτη αυτή είναι ότι δεν ήταν ελεγχόμενη για άλλους τύπους άσκησης. Αφού τα άτομα που δεν εφάρμοζαν το Tai Chi ζούσαν ζωή σε μεγάλο βαθμό καθιστική, η μελέτη μπορεί απλώς να δείχνει τη διαφορά ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν βρίσκονται σε καλή σωματική κατάσταση και σε ανθρώπους που είναι σε σχετικά καλή σωματική κατάσταση.
Αυτό φαίνεται ότι επιβεβαιώνεται από μια άλλη μελέτη, που εξέτασε πώς το Tai Chi επηρεάζει την ανάρρωση από το στρες. Ενενήντα έξι άτομα που εφάρμοζαν Τάι Τσι υποβλήθηκαν σε διανοητικό στρες (έκαναν ασκήσεις αριθμητικής και άλλες δύσκολες διανοητικές δοκιμασίες κάτω από πίεση χρόνου σε ένα θορυβώδες περιβάλλον) και, σε μια άλλη περίπτωση, σε συναισθηματικό στρες (είδαν μια ταινία με τον τίτλο “Φρικτές εμπειρίες: μια πραγματική ιστορία”, στην οποία είχαν γίνει ειδικές παρεμβάσεις έτσι ώστε να μεγιστοποιηθεί η αίσθηση φρίκης που προκαλούσαν). Οι μετρήσεις των ορμονών του στρες και των βαθμολογήσεων διαταραχών της διάθεσης τεκμηρίωσαν τη στρεσογόνο επίδραση των συνεδριών αυτών.
Μετά από κάθε συνεδρία, τα άτομα που συμμετείχαν χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες, η κάθε μια από τις οποίες αφιέρωσε μια ώρα στο Tai Chi, στο ζωηρό περπάτημα, στο διαλογισμό ή στην ανάγνωση. Ο καρδιακός ρυθμός και η αρτηριακή πίεση των ατόμων που εφάρμοσαν Τάι Τσι ήταν αντίστοιχα με των ατόμων που περπάτησαν. Όταν ελέγχθηκαν οι προσδοκίες τους (τα άτομα που εφάρμοζαν Tai Chi περίμεναν ότι το Tai Chi θα τα βοηθούσε περισσότερο), και οι τέσσερις ομάδες εμφάνισαν βελτίωση της διάθεσης τους και μειώθηκαν εξίσου τα επίπεδα των ορμονών του στρες στον οργανισμό τους.
