Σύμφωνα με μία μελέτη, η ανάγκη των ανθρώπων να είναι μαζί με άλλους είναι τόσο ισχυρή, ώστε όταν αγνοούνται ακόμα και από ξένους έχουν πολλές φορές το αίσθημα της “εγκατάλειψης“. Για να είναι ένας άνθρωπος ευτυχισμένος, έχει ανάγκη να νιώθει πως ανήκει σε μία ομάδα ή ότι επικοινωνεί με τους άλλους, εξήγησαν οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Purdue που πραγματοποίησαν τη μελέτη. Αυτή η αίσθηση ότι κάπου ανήκει, μπορεί να δημιουργηθεί όχι μόνο από τον οικογενειακό και άμεσο κοινωνικό περίγυρο, αλλά και όταν γίνεται μέλος σε ένα κλαμπ, όταν μένει σε μια φιλική γειτονιά ή – όπως αποκαλύπτει αυτή η μελέτη – όταν απλώς τον κοιτάξει στα μάτια ένας άνθρωπος που του είναι παντελώς άγνωστος.
Για να πραγματοποιήσουν τη μελέτη τους, οι ερευνητές επέλεξαν τυχαία άτομα που περπατούσαν στους χώρους του πανεπιστημίου. Ένας από τους ερευνητής υποδύθηκε τον ρόλο του «ξένου»: περπατούσε προς το μέρος ενός ατόμου και είτε τον κοίταζε μόνο στα μάτια, είτε τον κοίταζε και χαμογελούσε, είτε τον προσπερνούσε αδιάφορα. Λίγο πιο κάτω, περίμεναν το άτομο αυτό άλλοι ερευνητές, οι οποίοι του ζητούσαν να απαντήσει σε ερωτήματα για το πόσο κοντά νιώθει με τους άλλους ανθρώπους. Το αποτέλεσμα ήταν ότι οι περιπατητές τους οποίους είχε κοιτάξει ο πρώτος ερευνητής στα μάτια, αισθάνονταν λιγότερο απομονωμένοι απ’ ό,τι εκείνοι τους οποίους είχε αγνοήσει – και αυτό ίσχυε είτε τους είχε χαμογελάσει την ώρα που τους κοίταξε, είτε όχι.
Όπως γράφουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση «Psychological Science», προγενέστερες μελέτες έχουν δείξει πως όταν μας απορρίπτουν από μία ομάδα – ακόμα κι αν είναι κάποια που καταδικάζουμε – αισθανόμαστε εγκατάλειψη. «Μιλάμε για ανθρώπους που δεν γνωρίζαμε, απλώς έτυχε να περνούν από μπροστά μας – παρ’ όλα αυτά, μια ματιά ή η ανυπαρξία της ήταν αρκετή για να τους επηρεάσει, έστω και παροδικά», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Έρικ Βέσελμαν.
«Είναι προφανές ότι η σύνδεση που έχουμε με άλλους ανθρώπους, αποτελεί ένα πανίσχυρο φαινόμενο, το οποίο μας επηρεάζει με τρόπους που δεν μπορούμε καν να φανταστούμε».
