Λίγη κλασική μουσική την ώρα των χειρουργικών επεμβάσεων ηρεμεί τους ασθενείς και μπορεί να διευκολύνει την ανάρρωσή τους, αναφέρουν Βρετανοί χειρουργοί. Παρακολουθώντας την πορεία 96 ασθενών οι οποίοι είχαν υποβληθεί σε επεμβάσεις με τοπική αναισθησία, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η απαλή μουσική τους ηρεμούσε, ενώ ανάρρωσαν και πιο γρήγορα. Όπως γράφουν, οι μισοί από τους ασθενείς χειρουργήθηκαν ακούγοντας μουσική που είχαν διαλέξει οι χειρουργοί, ενώ οι υπόλοιποι χειρουργήθηκαν εκτεθειμένοι στους συνήθεις ήχους ενός χειρουργείου.
Μετά τις επεμβάσεις, άλλες εκ των οποίων ήταν προγραμματισμένες και άλλες είχαν διεξαχθεί σε επείγοντα περιστατικά, οι ασθενείς κλήθηκαν να βαθμολογήσουν το άγχος που ένιωθαν στη διάρκειά τους.
Όσοι είχαν ακούσει μουσική έδωσαν βαθμολογία στο άγχος τους κατά 33% χαμηλότερη – και αυτή η προσωπική εκτίμηση συμφωνούσε με την παρατήρηση των γιατρών ότι, ενόσω τους χειρουργούσαν είχαν πιο ήρεμη αναπνοή (κατά μέσον όρο 11 αναπνοές το λεπτό έναντι 13 στους ασθενείς που δεν άκουγαν μουσική).
Η κλασική μουσική καταπραΰνει
Όπως σημειώνουν ο πλαστικός χειρουργός Χαζίμ Σαντιντήν από το Νοσοκομείο Τζων Ράντκλιφ, στην Οξφόρδη, και οι συνεργάτες του, τα νέα ευρήματα συνάδουν με αυτά προγενέστερων μελετών, οι οποίες είχαν δείξει ότι η μουσική μπορεί να καταπραΰνει τον πόνο και να διευκολύνει την αναπνοή νοσηλευόμενων ασθενών συνδεδεμένων με αναπνευστήρες.
Επιπλέον, οι ειδικοί γνωρίζουν καλά ότι το στρες μπορεί να ασκήσει αρνητική επίδραση στην έκβαση των χειρουργικών επεμβάσεων, καθώς και να παρατείνει την διαδικασία της επούλωσης.
«Η οποιαδήποτε χειρουργική επέμβαση είναι μια πολύ στρεσογόνος εμπειρία για τους περισσότερους ασθενείς και η εξεύρεση τρόπων που θα τους βοηθούν να νιώθουν πιο άνετα, είναι πολύ σημαντική για τους κλινικούς γιατρούς», δήλωσε ο δρ Σαντιντήν.
«Εκτός, όμως, από το ψυχολογικό όφελος, υπάρχει και το ιατρικό, καθώς οι πιο ήρεμοι ασθενείς χειρίζονται καλύτερα τον πόνο και αναρρώνουν πιο γρήγορα».
Για την ιστορία, η μουσική που είχαν διαλέξει οι γιατροί ήταν χαλαρωτικά έργα του Μπετόβεν, του Βιβάλντι και του Μπαχ, ενώ στο ραδιόφωνο ακούγονταν παλιές, καλές, παγκόσμιες επιτυχίες όπως αυτές του Φρανκ Σινάτρα.
