Γυναίκες και άνδρες, όταν είναι ζευγάρι ή φίλοι, επικοινωνούν τηλεφωνικά τα πρώτα χρόνια μεταξύ τους περισσότερο από ό,τι με άλλους ανθρώπους, όμως, καθώς περνάει ο καιρός, οι προτιμήσεις αλλάζουν, καθώς οι μεν γυναίκες προτιμούν να μιλούν στο τηλέφωνο με τις κόρες και τις εγγονές τους, οι δε άνδρες με τους φίλους τους. Αυτό αποκαλύπτει μία πρωτότυπη διεθνής επιστημονική έρευνα, που βασίστηκε στην ανάλυση των τηλεφωνικών κλήσεων και γραπτών μηνυμάτων (SMS) που ανταλλάσσουν οι άνθρωποι μεταξύ τους.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον διακεκριμένο καθηγητή Ρόμπιν Ντένμπαρ του Ινστιτούτου Γνωσιακής και Εξελικτικής Ανθρωπολογίας του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, που ανέλυσαν τις τηλεφωνικές κλήσεις και μηνύματα 3,2 εκατομμυρίων ανθρώπων, για μία περίοδο επτά μηνών, δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό “Nature Scientific Reports” . Τα στοιχεία παρείχε μια μη κατονομαζόμενη ευρωπαϊκή εταιρία τηλεφωνίας, χωρίς να αποκαλύψει στους ερευνητές άλλα προσωπικά δεδομένα.
Οι ανθρωπολόγοι, εδώ και χρόνια, πασχίζουν να αποκωδικοποιήσουν τη διαχρονική εξέλιξη των στενών διαπροσωπικών σχέσεων στη διάρκεια όλης της ανθρώπινης ζωής, κάτι που δεν είναι εύκολο. Η νέα μελέτη κατέφυγε στην πρωτοτυπία της αξιοποίησης μιας πολύ μεγάλης βάσης τηλεφωνικών δεδομένων, με το σκεπτικό ότι αυτές αντανακλούν, χωρίς καν να το συνειδητοποιούν πάντα οι ίδιοι οι άνθρωποι, τις αργές μεταβολές στις σχέσεις τους. Οι ερευνητές γνώριζαν την ηλικία και το φύλο αυτού που έκανε την τηλεφωνική κλήση και έστελνε το γραπτό μήνυμα.
Οι ανθρωπολόγοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι γυναίκες είναι η κινητήρια δύναμη για τις ρομαντικές διαπροσωπικές σχέσεις, τουλάχιστον μέχρι μία ορισμένη ηλικία. Οι γυναίκες παίρνουν τηλέφωνο τους άνδρες και τους φίλους τους συχνότερα από κάθε άλλο πρόσωπο, αλλά όταν οι κόρες τους μεγαλώσουν τόσο, ώστε να κάνουν παιδιά, τότε η προσοχή των γυναικών, ως μητέρων και γιαγιάδων, απομακρύνεται από τους άνδρες τους και στρέφεται πλέον περισσότερο στη νέα γενιά.
Αντρες και φίλοι
Οι άνδρες, από την πλευρά τους, παίρνουν πρωτίστως τηλέφωνο τη γυναίκα και τη φίλη τους κατά τα πρώτα επτά χρόνια της σχέσης τους, αλλά στη συνέχεια στρέφουν την προσοχή τους στους φίλους τους, με τους οποίους επικοινωνούν περισσότερο τηλεφωνικά. Η μελέτη έδειξε ότι η προτίμηση των ανδρών για το άλλο φύλλο ως «Νο 1 φίλο» διαρκεί λιγότερο από ό,τι στις γυναίκες και συνήθως δεν ξεπερνά τα επτά χρόνια.
Για τις γυναίκες αυτή η κατ’ εξοχήν προτίμηση στο άλλο φύλο διαρκεί περίπου 15 χρόνια, ωσότου αντικατασταθεί από την προτίμηση στην κόρη τους. Από την άλλη, ο «καλύτερος φίλος» από το άλλο φύλο για μεν τις γυναίκες αρχίζει να εμφανίζεται νωρίτερα, στην ηλικία των 18 ετών, ενώ στους άνδρες στην ηλικία των 22 ετών κατά μέσο όρο.
«Είναι η πρώτη πραγματικά ισχυρή ένδειξη ότι οι ρομαντικές σχέσεις «καθοδηγούνται» από τις γυναίκες. Είναι αυτές που παίρνουν την απόφαση και από τη στιγμή εκείνη και μετά, τριγυρίζουν αυτόν που θέλουν μέχρι να τον τουμπάρουν και να πει το ναι», δήλωσε ο Ντένμπαρ.
Γυναίκες και εγγονές
Όμως, όπως δείχνει η έρευνα, σιγά-σιγά μεταξύ των 32 και 45 ετών είναι μία άλλη νεότερη γυναίκα (κυρίως η κόρη της και αργότερα η εγγονή της) αυτή που προσελκύει το ενδιαφέρον της μεγαλύτερης γυναίκας και όχι πλέον ο άνδρας της. Ο έως τότε ευρισκόμενος στην κορυφή των προτιμήσεων άνδρας περνά σε δεύτερη θέση, γι’ αυτό πλέον η γυναίκα του τον παίρνει λιγότερα τηλέφωνα (πράγμα που δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό για το σύζυγο!)
Ο καθηγητής Ρόμπιν Ντένμπαρ, έκανε ακόμα τον τολμηρό ισχυρισμό ότι, καθώς οι γυναίκες κάνουν μεγαλύτερες στρατηγικές επενδύσεις (χρόνου, προσπάθειας και συναισθήματος) στο λεγόμενο «κοινωνικό κεφάλαιο» σε σχέση με τους άνδρες, οι ανθρώπινες κοινωνίες απομακρύνονται σταδιακά από την πατριαρχία και επιστρέφουν στο παλαιότερο καθεστώς της μητριαρχίας. Όπως υποστηρίζει, «κατά βάση, οι σημαντικές σχέσεις είναι αυτές ανάμεσα στις γυναίκες και όχι ανάμεσα στους άνδρες. Οι σχέσεις των ανδρών είναι πολύ περιστασιακές. Συχνά λειτουργούν σε ένα υψηλό επίπεδο, με μία πολιτική έννοια, όμως σε τελευταία ανάλυση η δομή της κοινωνίας καθορίζεται από τις γυναίκες, ακριβώς αυτό που βλέπουμε και στους μεγάλους πιθήκους».
Σύμφωνα με τον βρετανό ανθρωπολόγο, η μετα-βιομηχανική κοινωνία γίνεται όλο και πιο μητριαρχική. «Είναι σαν το εκκρεμές ανάμεσα στα δύο φύλα, από άποψη εξουσίας, να επανέρχεται στην προηγούμενη θέση του, όσο απομακρυνόμαστε από μία αγροτική προς μία οικονομία της γνώσης», σύμφωνα με τον Ρόμπιν Ντένμπαρ.
