Αμερικανοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι ανακάλυψαν πώς η ρεσβερατρόλη, ένα συστατικό που βρίσκεται στο κόκκινο κρασί, μπορεί να αποτελέσει το «κλειδί» που ανοίγει την… πόρτα της μακροζωίας. Η ρεσβερατρόλη έχει χαρακτηριστεί ως «θαυματουργή» ουσία η οποία διαθέτει αντιγηραντικές και αντικαρκινικές ιδιότητες ενώ επίσης έχει αναφερθεί ότι αποτελεί «ασπίδα» ενάντια στις καρδιοπάθειες και στον διαβήτη τύπου 2. Ωστόσο διαφορετικές μελέτες έχουν θέσει υπό αμφισβήτηση τα υποτιθέμενα οφέλη της ρεσβερατρόλης.
Τώρα η νέα μελέτη ειδικών από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Cell Metabolism» επιβεβαιώνει ότι πράγματι η ρεσβερατρόλη α αυξάνει τη δραστηριότητα των «εργοστασίων παραγωγής ενέργειας» των κυττάρων. Ωστόσο, όπως επίσης προκύπτει από τη μελέτη, η ρεσβερατρόλη τίθεται σε λειτουργία μόνο όταν είναι ενεργό ένα γονίδιο που ονομάζεται SIRT1 και το οποίο παίζει σημαντικό ρόλο στη μακροζωία και στην ενέργεια του οργανισμού.
Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι η ρεσβερατρόλη βελτίωνε την υγεία ποντικών που ακολουθούσαν διατροφή πλούσια σε λιπαρά ενώ αύξανε και το προσδόκιμο ζωής τους. Ωστόσο άλλες μελέτες δεν είχαν επιβεβαιώσει αυτά τα ευρήματα, με αποτέλεσμα να υπάρχει διχογνωμία σχετικά με το αν η ουσία βάζει «φρένο» στον χρόνο. Τώρα οι αμερικανοί επιστήμονες αναφέρουν ότι έλυσαν το μυστήριο της ρεσβερατρόλης, γεγονός που φέρνει πιο κοντά την προοπτική ανάπτυξης ενός φαρμάκου το οποίο θα προσφέρει οφέλη αντίστοιχα με εκείνα που «περιέχονται» σε 8.000 φιάλες κόκκινου κρασιού.
Τα μιτοχόνδρια
Οι ειδικοί με επικεφαλής τον καθηγητή Ντέιβιντ Σινκλέρ από την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ είδαν ότι η ρεσβερατρόλη αυξάνει τη δραστηριότητα των μιτοχονδρίων, των μονάδων παραγωγής ενέργειας των κυττάρων, τα οποία είναι ζωτικής σημασίας για τη μακροζωία και τη γενικότερη υγεία. Όπως ωστόσο ανέφερε ο καθηγητής Σινκλέρ «τα αποτελέσματα ήταν σαφή. Χωρίς το γονίδιο SIRT1 το οποίο εμπλέκεται άμεσα στη δραστηριότητα των μιτοχονδρίων η ρεσβερατρόλη δεν δρα».
Οι επιστήμονες αναζητούν ήδη μόρια τα οποία μιμούνται την επίδραση της ρεσβερατρόλης στοχεύοντας το SIRT1. Τέτοιου είδους μόρια μπορούν να αποτελέσουν τη βάση μελλοντικών θεραπειών οι οποίες θα επιμηκύνουν τη ζωή χαρίζοντας μάλιστα χρόνια γεμάτα υγεία.
Η επίδραση της ρεσβερατρόλης στο γονίδιο SIRT1 έχει ήδη φανεί μέσα από πειράματα σε μύκητες της μαγιάς, σε σκώληκες και σε μύγες, αλλά ποτέ μέχρι σήμερα σε ανώτερα ζώα όπως τα ποντίκια.
Τα πειράματα αφορούσαν γενετικώς τροποποιημένα ποντίκια στα οποία το SIRT1 είχε αποσιωπηθεί. Όταν ενήλικα πειραματόζωα στα οποία το SIRT1 ήταν «απενεργοποιημένο» έλαβαν χαμηλές δόσεις ρεσβερατρόλης, δεν εμφανίστηκε καμία επίδραση στα μιτοχόνδριά τους.
Ωστόσο, στα ποντίκια στα οποία το γονίδιο εκφραζόταν κανονικά, εμφανίστηκε σημαντική αύξηση στη δραστηριότητα των μιτοχονδρίων μετά από έκθεση στην ουσία.
Σε τρία χρόνια οι πρώτες θεραπείες
Σύμφωνα με τον καθηγητή Σινκλέρ τα νέα ευρήματα αναμένεται να οδηγήσουν σε ανάπτυξη φαρμάκων ενάντια στη γήρανση, τα πρώτα εκ των οποίων πιθανότατα θα εμφανιστούν σε τρία χρόνια. «Η μελέτη μας δείχνει ότι το γονίδιο SIRT1 είναι απαραίτητο προκειμένου να υπάρχει οποιαδήποτε επίδραση της ρεσβερατρόλης στον οργανισμό και προς αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να κινηθούν οι οποιεσδήποτε θεραπείες για τη μακροζωία».
Σχολιάζοντας τα νέα αποτελέσματα ο Τζορτζ Βλάσουκ, διευθυντικό στέλεχος της αμερικανικής εταιρείας βιοτεχνολογίας Sirtris η οποία μελετά την ανάπτυξη αντιγηραντικών θεραπειών ανέφερε: «Η μελέτη αυτή ενισχύει τη λογική που ακολουθείται στην Sirtris και η οποία επικεντρώνεται στην ανάπτυξη μικρών μορίων τα οποία θέτουν απευθείας σε λειτουργία την ενζυματική δραστηριότητα του SIRT1 με στόχο τη θεραπεία πολλών ασθενειών του γήρατος».
