Ανατριχιαστικές ανακαλύψεις έκαναν οι επιστήμονες της ομάδας του Ρόμπερτ Σκοτ, όταν εξερευνούσαν την Ανταρκτική στις αρχές του 20ου αιώνα. Τα ευρήματά τους ήταν πολύ σοκαριστικά για το κοινό κι έτσι έμειναν στην αφάνεια για περίπου 100 χρόνια μέχρι πρόσφατα που ήρθαν στο φως απο ένα μέλος του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας.
Το θέαμα ενός νεαρού αρσενικού πιγκουίνου που προσπαθούσε να συενευρεθεί σεξουαλικά με ένα νεκρό θηλυκο πιγκουίνο, σόκαρε ιδιαίτερα τον Τζωρτζ Μάρεϊ Λέβικ, επιστήμονα που συμμετείχε στην αποστολή του Σκοτ για την εξερεύνηση της Ανταρκτικής την περίοδο 1910-1913.
Το περιστατικό αυτό ήταν το πρώτο που είχε καταγραφεί στα χρονικά, όμως δεν είναι το μόνο. Ο Λέβικ, πέρασε 2 ολόκληρα καλοκαίρια παρατηρώντας τη συμπεριφορά μίας αποικίας πιγκουίνων, στη διάρκεια της οποίας παρατήρησε οτι οι ενήλικοι αρσενικοί πιγκουίνοι, επιχειρούσαν να συνευρεθούν, όχι μόνο με νεκρά θηλυκά αλλά και μεταξύ τους. Μάλιστα παρατήρησε οτι πολλά απο τα θηλυκά με τα οποία συνευρίσκονταν είχαν πεθάνει πριν σχεδόν ένα χρόνο, ενω πολλέσ φορές εξανάγκαζαν θυληκά αλλά και νεοσσούς να ζευγαρώσουν μαζί τους, αλλιώς τους σκότωναν.
Σοκαρισμένος απέδωσε την διεφθαρμένη αυτή συμπεριφορά σε «απροσάρμοστα» αρσενικά και έγραψε τις παρατηρήσεις του στα Ελληνικά έτσι ώστε μόνο ελάχιστοι μορφωμένοι ευγενείς θα μπορούσαν να διαβάσουν τις σοκαριστικές λεπτομέρειες, Επιστρέφοντας στη Βρετανία έγραψε στα αγγλικά ένα κείμενο με τίτλο «Η Φυσική Ιστορία των πιγκουίνων της Ανταρκτικής», ωστόσο τοαπόσπασμα που αφορούσε τη σεξουαλική ζωή τους το αφαίρεσε για λόγους ευπρέπειας.
Πρόσφατα, οι σημειώσεις αυτές ήρθαν στο φώς απο τον Ντάγκλας Ράσελ, επιμελητή των πτηνών στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, ο οποίος ανακάλυψε ένα αντίγραφο των αρχείων απο τις αποστολές του Σκοτ και το δημοσίευσε στο περιοδικό Polar Record, με μια συνοδευτική ανάλυση του έργου του Λεβικ.
Αν και το γεγονός μοιάζει σοκαριστικό και τρομακτικό, κυρίως επειδή οι πιγκουίνοι είναι «ανθρωπόμορφα» πτηνά, πρόσφατες μελέτες έχουν βοηθήσει στην κατανόηση της διεφθαρμένης συμπεριφοράς αυτών των πιγκουίνων.
«Οι πιγκουίνοι συγκεντρώθηκαν στις αποικίες τους τον Οκτώβριο για να αρχίσουν να αναπαράγονται. Έχουν μόλις λίγες εβδομάδες για να το κάνουν αυτό και οι νεαροί ενήλικες δεν έχουν καμία απολύτως εμπειρία για το πώς να συμπεριφέροντα με αποτέλεσμα πολλές φορές να ανταποκρίνονται σε περίεργα συναισθήματα, εξ ου και η φαινομενική εξαχρείωση της συμπεριφοράς τους.
Για παράδειγμα, ένας νεκρός ή ημιθανής πιγκουίνος, που βρίσκεται ξαπλωμένος με τα μάτια της μισάνοιχτα, είναι πολύ παρόμοιος σε εμφάνιση με ένα θηλυκό σε οίστρο. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που ο σοκαρισμένος Λέβικ θεώρησε ως νεκροφιλία.» εξηγούν οι ερευνητές
Η ανακάλυψη των σημειώσεων του Λέβικ είναι σημαντική γιατί βοηθά να γνωρίσουμε καλύτερα ένα είδος που θα επηρρεαστεί περισσότερο απ’ολα απο τις κλιματικές αλλαγές.
«Ο πιγκουίνος αυτός, χρειάζεται πάγο από τον οποίο βουτάει για να πιάσει ψάρια και να τραφεί. Όταν ο πάγος εξαφανίζεται, ο αριθμός των πιγκουίνων θα μειωθεί δραματικά και θα έχουμε μια σαφή προειδοποίηση ότι τα πράγματα πηγαίνουν πολύ άσχημα», αναφέρει ο Ράσελ.
