Φαίνεται περίεργο αλλά ορισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν πρόσωπα παρότι δεν έχουν πρόβλημα όρασης, μια διαταραχή που καλείται προσωπαγνωσία. Μπορούν να διαβάσουν, να εργαστούν και να κυκλοφορήσουν στον δρόμο αλλά δεν μπορούν να αναγνωρίσουν πρόσωπα που έχουν συναντήσει πολλές φορές, ούτε ακόμα συναδέλφους ή το/τη σύζυγο και το παιδί τους. Η προσωπαγνωσία δεν σχετίζεται με δυσλειτουργία ή απώλεια μνήμης, προβλήματα όρασης ή μαθησιακές δυσκολίες. Σε κάποιες περιπτώσεις, αποτελεί σύμφυτη διαταραχή, παρούσα από τη γέννηση.
Η προσωπαγνωσία έκανε τους επιστήμονες να υποθέσουν ότι ο εγκέφαλος επεξεργάζεται σε διαφορετικές περιοχές τις εικόνες των προσώπων από τις εικόνες των αντικειμένων ή των τοπίων. Τώρα για πρώτη φορά ερευνητές κατόρθωσαν να αποδείξουν ότι αυτό ισχύει, εντοπίζοντας δυο πολύ συγκεκριμένα σημεία του εγκεφαλικού φλοιού που εμπλέκονται στην αναγνώριση προσώπων.
«Καλειδοσκόπιο» προσώπων
Η ανακάλυψη έγινε εντελώς τυχαία. Ο Ρον Μπλάκγουελ, ένας 47χρονος άνδρας με σοβαρή επιληψία, κατέφυγε αναζητώντας θεραπεία στον Τζόζεφ Παρβάζι, καθηγητή Νευρολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Στάνφορντ. Με στόχο να εντοπίσει την εστία των επιληπτικών κρίσεων στον εγκέφαλο του ασθενούς και, αν ήταν δυνατόν, να αφαιρέσει το προβληματικό «σημείο», ο δρ Παρβάζι τον υπέβαλε σε μια σειρά εξετάσεων τοποθετώντας ηλεκτρόδια στον κροταφικό λοβό του, λίγο επάνω από το δεξιό αφτί, και παρακολουθώντας τις αντιδράσεις του ενώ διοχέτευε διαφορετικά ρεύματα χαμηλής τάσης.
Σε μια συνεδρία κατά την οποία είχαν ενεργοποιηθεί δυο ηλεκτρόδια που ήταν τοποθετημένα σε δυο συγκεκριμένα σημεία της ατρακτοειδούς έλικας – μιας περιοχής που ενεργοποιείται πάντα στη θέα προσώπων, όπως δείχνουν οι εγκεφαλικές απεικονίσεις – ο κ. Μπλάκγουελ άρχισε να αναφέρει «αλλόκοτα» συμπτώματα που δεν είχαν καμία σχέση με τις επιληπτικές του κρίσεις αλλά ήταν άμεσα συνδεδεμένα με τον τρόπο με τον οποίο «έβλεπε» το πρόσωπο του γιατρού του.
Όταν η εγκεφαλική διέγερση σταματούσε, ο ασθενής έβλεπε τα πρόσωπα κανονικά. Ακόμη και με την ηλεκτρική διέγερση όμως δεν έβλεπε καμία διαφορά στο κοστούμι και τη γραβάτα του γιατρού, στο δωμάτιο γύρω του, στην τηλεόραση ή στα άλλα αντικείμενα.
Μετά από αυτό το περιστατικό ο δρ Παρβάζι ζήτησε τη συγκατάθεση του κ. Μπλάκγουελ για περαιτέρω έρευνες, στις οποίες συμμετείχε πλέον και η Καλάνιτ Γκριλ-Σπέκτορ, νευροεπιστήμονας του Στάνφορντ η οποία μελετά τις περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στην αναγνώριση των προσώπων.
Διεξάγοντας νέα σειρά πειραμάτων τόσο με ηλεκτρική εγκεφαλική διέγερση όσο και με απεικονιστικές τεχνικές του εγκεφάλου, οι επιστήμονες επιβεβαίωσαν ότι τα δυο ηλεκτρόδια που «παραμόρφωναν» τα πρόσωπα στο μυαλό του ασθενούς ήταν τοποθετημένα σε δυο σημεία της ατρακτοειδούς έλικας – τα mFus-faces και pFus-faces – τα οποία η δρ Γκριλ-Σπέκτορ είχε εντοπίσει σε προηγούμενες έρευνες ως πιθανώς άμεσα εμπλεκόμενα στην αναγνώριση των προσώπων. Επίσης είδαν ότι η δραστηριότητα που συνελάμβαναν μέσω των ηλεκτροδίων στα δυο «κρίσιμα σημεία» ταίριαζε απόλυτα με εκείνη που εμφανιζόταν από τις απεικονίσεις.
Αυτή η πρώτη «απτή» απόδειξη για την εμπλοκή πολύ συγκεκριμένων σημείων του εγκεφάλου στην αναγνώριση των προσώπων θεωρείται ένα πολύ σημαντικό βήμα. Ο Χουάν Βιδάλ του Ερευνητικού Κέντρου Νευροεπιστημών της Λιόν στη Γαλλία εξήγησε μιλώντας στην ιστοσελίδα της επιθεώρησης «Science» ότι οι προηγούμενες μελέτες είχαν απλώς δείξει πως η ατρακτοειδής έλικα σχετίζεται με αυτή τη σημαντική αντιληπτική λειτουργία, η νέα όμως μελέτη είναι η πρώτη που το αποδεικνύει πραγματικά.
Μπορεί να βοηθήσει στην προσωπαγνωσία
Η ανακάλυψη ενδέχεται να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της προσωπαγνωσίας. Για πολλά χρόνια, η προσωπαγνωσία ήταν σπάνια κατάσταση, ενώ μερικοί ερευνητές αμφέβαλαν ακόμη και για την ύπαρξή της. Τα τελευταία χρόναι έχει αποδειχτεί πως ένα τμήμα του υγιούς πληθυσμού πάσχει από μια ελαφρά προσωπαγνωσία. Το φαινόμενο καλύπτεται από πέπλο μυστηρίου αλλά η εξήγηση μπορεί να έρθει όταν εξακριβωθεί ο τρόπος με τον οποίο ο εγκέφαλος αποθηκεύει τα πρόσωπα. Το γιατί ο εγκέφαλος αντιμετωπίζει τα πρόσωπα διαφορετικά απ’ ότι τα πράγματα είναι βέβαια ενδιαφέρον. Κατά διάρκεια της εξέλιξης των ειδών, η αναγνώριση ενός προσώπου είχε διαφορετική σημασία από την αναγνώριση ενός αντικειμένου.
Η ανακάλυψη μπορεί επίσης ίσως δώσει μια εξήγηση στο γιατί κάποιοι θυμούνται περισσότερο φυσιογνωμίες και άλλοι όχι. Ακόμη πιο σημαντικό, αναμένεται να προσφέρει σημαντικές γνώσεις σχετικά με τη λειτουργία του εγκεφάλου. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «The Journal of Neuroscience».
