Η γαστρεντερίτιδα είναι μια οξεία μολυσματική φλεγμονώδης πάθηση των βλεννογόνων του στομάχου και του λεπτού εντέρου, που ενίοτε μπορεί να επεκταθεί και στο παχύ έντερο. Το πιο σημαντικό στην αντιμετώπιση είναι η αντιστάθμιση της απώλειας υγρών που προκάλεσαν συμπτώματα όπς είναι ο εμετός και η διάρροια αλλά δεν χρειάζεται κάποια ειδική διατροφή ή δίαιτα.
Αιτίες και συμπτώματα
Στα βρέφη και τα παιδιά προσχολικής ηλικίας οφείλεται σε ποσοστό που ξεπερνά το 60% στους ροταϊούς (ιούς Rota), κατά 20% σε βακτήρια όπως η σαλμονέλα ή το Ε. coli και κατά 20% σε μικροοργανισμούς και μύκητες. Οι παθογόνοι μικροοργανισμοί καταλήγουν στο σώμα συνήθως μέσω της διατροφής όταν είναι αλλοιωμένα τα τρόφιμα.
Μια γαστρεντερίτιδα εκδηλώνει τα συμπτώματα το νωρίτερο 6 ώρες μετά τη μόλυνση, εντελώς ξαφνικά, με ελαφρύ ως υψηλό πυρετό και ταυτόχρονους πόνους στην κοιλιά. Στην περίπτωση της φλεγμονής στο βλεννογόνο του στομάχου έχουμε και εμετούς.
Στη φλεγμονή του βλεννογόνου του εντέρου οι κοιλόπονοι μοιάζουν με τους πόνους των κολικών και συνδέονται με αυξημένη παραγωγή αερίων μέσα στον εντερικό σωλήνα. Οι κενώσεις είναι εξαιρετικά δύσοσμες, κίτρινες ως πρασινωπές και υδαρείς ή βλεννώδεις. Μπορεί επίσης να παρουσιαστούν και διάρροιες με αίμα.
Σε πολλές περιπτώσεις, οι διάρροιες σταματούν μόνες τους μέσα σε 24 ώρες. Η βαρύτητα της ασθένειας εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από το μέγεθος της απώλειας σε νερό, άλατα και μεταλλικά ιχνοστοιχεία που έχει προκαλέσει η διάρροια.
Σε απώλεια σωματικού βάρους της τάξης του 10%, θα πρέπει να πάτε αμέσως το παιδί σας στο νοσοκομείο, όπου θα γίνει εισαγωγή για νοσηλεία. Το ίδιο ισχύει και για τα βρέφη με ενδεχόμενη απώλεια βάρους από 5% και πάνω.
Αντιμετώπιση
Στη γαστρεντερίτιδα, το πιο σημαντικό είναι να αντισταθμίσετε την απώλεια υγρών που προκάλεσαν ο εμετός και η διάρροια. Δεν είναι αναγκαία κάποια ειδική διατροφή ή δίαιτα ή προσωρινή νηστεία.
Τα παιδιά που έχουν αρρωστήσει πρέπει να τρώνε σωστά, ενώ τα βρέφη που θηλάζουν πρέπει να συνεχίσουν να το κάνουν. Η απώλεια υγρών θα πρέπει να αναπληρωθεί με υγρά που περιέχουν άλατα και μέταλλα. Τέτοια διαλύματα ηλεκτρολυτών μπορείτε να τα προμηθευτείτε από το φαρμακείο ή να τα παρασκευάσετε μόνοι σας.
Η απώλεια υγρών, υπολογισμένη με βάση την απώλεια σωματικού βάρους, θα πρέπει να αντιμετωπισθεί με λήψη υγρών σε μικρές και συχνές δόσεις, μέσα σε διάστημα 6 ωρών. Σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης πρέπει να δίνετε στο παιδί σας κάθε 2 με 3 λεπτά 2 ως 3 κουταλάκια διαλύματος ηλεκτρολυτών.
Πηγαίνετε το παιδί στο γιατρό αν ο εμετός ή/και η διάρροια δεν υποχωρήσουν: στην περίπτωση βρέφους μέσα σε 6 ώρες, παιδιών έως 6 ετών μέσα σε 12 ώρες, και παιδιών από 6 ετών και άνω μέσα σε 18 ώρες.
Ο γιατρός θα πρέπει σε κάθε διάρροια και κοιλόπονο να αποκλείσει το ενδεχόμενο σκωληκοειδίτιδας. Για την αναπλήρωση των υγρών που έχουν απωλεσθεί ίσως χρειαστεί να τοποθετήσει και κάποιον ορό. Για να σταματήσει την τάση για εμετό, ο γιατρός μπορεί να χορηγήσει στο παιδί αντιεμετικά υπόθετα ή σταγόνες.
