Ο πλέον συνήθης τύπος ακράτειας ούρων (urinary incontinence) είναι η ακράτεια από προσπάθεια, από την οποία πάσχει το 40-50% των γυναικών που έχουν την πάθηση. Η ακούσια διαφυγή ούρων παρατηρείται κατά τη διάρκεια διάφορων τύπων μυϊκής δραστηριότητας, όπως ο βήχας, το φτάρνισμα και η σωματική άσκηση.
Στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, παρατηρείται διαφυγή με την παραμικρή πίεση στην ουροδόχο κύστη. Άλλες γυναίκες έχουν πρόβλημα μόνο κατά τη διάρκεια έντονης δραστηριότητας, όπως η ενασχόληση με κάποιο άθλημα.
Ο φόβος της διαφυγής ούρων εμποδίζει συχνά τις γυναίκες να συμμετάσχουν σε καθημερινές δραστηριότητες όπως η αεροβική άσκηση ή το παιχνίδι με τα εγγόνια.
Ένας απλός τρόπος αντιμετώπισης της πάθησης είναι η τακτική κένωση της κύστης ώστε να μην περιέχει αρκετά ούρα για να προκληθεί σοβαρό πρόβλημα. Οι γυναίκες που πάσχουν από ακράτεια ούρων μπορούν έτσι να αποφύγουν τους υγρούς λεκέδες χρησιμοποιώντας τις ειδικές σερβιέτες. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, όμως, μπορεί να καταλήξουν να επισκέπτονται την τουαλέτα κάθε καταστήματος όταν βγαίνουν για αγορές ή να επισκέπτονται διαρκώς την τουαλέτα στον χώρο εργασίας τους, κάτι που μπορεί να τις φέρνει σε δύσκολη θέση. Άλλες αναζητούν βοήθεια, διότι δεν είναι πλέον σε θέση να αντιμετωπίσουν τη συχνή αλλαγή εσωροούχων ή το απαγορευτικό κόστος ειδικών σερβιετών.
ΑΙΤΙΕΣ
Η ακράτεια ούρων από προσπάθεια εκδηλώνεται συχνά ως αποτέλεσμα ενός συνδυασμού της εξασθένησης του ουρηθρικού σφιγκτήρα ή αυχένα της κύστης και μιας αλλαγής της θέσης του αυχένα της κύστης.
Μπορείνα υπάρχει μια πληθώρα αιτίων: ορμονικές αλλαγές κατά τη διάρκεια της κύησης και της εμμηνόπαυσης, τραυματισμοί λόγω του τοκετού, καταβολή έντονης προσπάθειας, όπως για παράδειγμα λόγω χρόνιου βήχα ή δυσκοιλιότητας. Πολλές γυναίκες πάσχουν από μεικτή ακράτεια, τόσο από πίεση όσο και από έπειξη.
Τα ούρα μέσα στην κύστη ασκούν μία πίεση στον αυχένα της κύστης, που συστέλλεται και κλείνει για να αντισταθεί στην πίεση και να συγκρατήσει τα ούρα μέσα στην κύστη. Προκειμένου να παραμείνουν στεγνοί, οι σφιγκτήρες στον αυχένα της κύστης πρέπει να παραμείνουν ερμητικά κλειστοί όταν η πίεση που ασκείται στην κύστη από την εξωτερική πλευρά αυξάνεται λόγω βήχα, φτερνίσματος ή γέλιου. Φυσιολογικά, η θέση του αυχένα της κύστης είναι τέτοια που οποιαδήποτε αύξηση στην πίεση λόγω βήχα επηρεάζει εξίσου την κύστη και την ουρήθρα. Αν ο αυχένας της κύστης μετατοπιστεί προς τα κάτω, η ουρήθρα παύει να συμπιέζεται με την αύξηση της πίεσης. Αυτό κάνει τον μηχανισμό του σφιγκτήρα να καταπονείται και τα ούρα διαφεύγουν.
Η ακράτεια από προσπάθεια παρουσιάζεται όταν η πίεση μέσα στην κύστη σας αυξάνεται χωρίς να αυξάνεται ανάλογα η πίεση στον αυχένα της κύστης. Ο βήχας, το φτέρνισμα ή η άρση βάρους προκαλούν αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση στην κύστη σας.
Οι έφηβες κοπέλες είναι επιρρεπείς σε μία ενοχλητική αλλά περιορισμένης έντασης πάθηση που ονομάζεται ακράτεια από νευρικά γέλια, οπότε τους διαφεύγουν ούρα την ώρα του γέλιου, αλλά ποτέ άλλοτε. Η πάθηση αυτή δεν είναι πλήρως κατανοητή, αλλά συνήθως δεν προκαλεί σοβαρά προβλήματα ή συμπτώματα και οι γυναίκες μπορεί να είναι βέβαιες ότι θα υποχωρήσει αυθόρμητα, χωρίς ιατρική αντιμετώπιση.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Υπάρχει μία πληθώρα θεραπειών για την ακράτεια ούρων από προσπάθεια, που κυμαίνονται από τη φυσικοθεραπεία και τα φάρμακα έως τη χειρουργική επέμβαση. Προκειμένου να αποφασίσουν ποια θεραπεία είναι καλύτερη για εσάς, οι γιατροί θα εξετάσουν τις συνθήκες εκδήλωσης του προβλήματος, τα αίτια του και τις επιθυμίες σας.
Φυσικοθεραπεία. Ο τύπος της φυσικοθεραπείας που χρησιμοποιείται συνήθως για την ακράτεια ούρων από προσπάθεια ονομάζεται άσκηση ή εκπαίδευση του πυελικού εδάφους.
Αυτή περιλαμβάνει μία σειρά ασκήσεων που προκαλούν σύσπαση των μυών του πυελικού εδάφους. Πρόκειται για μία σειρά επαναληπτικών ασκήσεων αντοχής, που έχουν σκοπό να εκπαιδεύσουν και να ενδυναμώσουν τους μυς στο πυελικό έδαφος, οδηγώντας σε βελτίωση της στήριξης της κύστης και της ουρήθρας.
Αν οι μύες του πυελικού εδάφους (που υποστηρίζουν τη μήτρα,
τα έντερα και την κύστη) έχουν τραυματιστεί ή εξασθενήσει, οι
ασκήσεις που περιλαμβάνουν την εκούσια σύσπαση αυτών των μυών
μπορεί να συμβάλουν στην τόνωση τους. Αυτό ενδέχεται
να βοηθήσει στη μείωση της ακράτειας από προσπάθεια.
Η φυσικοθεραπεία είναι ασφαλής και αποτελεσματική, χωρίς παρενέργειες. Βασίζεται, ωστόσο, πολύ στη δική σας θέληση και προϋποθέτει τη σωστή εκμάθηση και επίβλεψη. Είναι ιδανική για τις γυναίκες που αναμένουν, ή δεν επιθυμούν να κάνουν, κάποια χειρουργική επέμβαση ή εκείνες που δεν μπορούν να υποβληθούν, λόγω της φυσικής τους κατάστασης, σε εγχείρηση.
Η φυσικοθεραπεία δεν έχει άμεσα αποτελέσματα και οι ασκήσεις πρέπει να πραγματοποιούνται συχνά και τακτικά τουλάχιστον για 3-6 μήνες, έως ότου σημειωθεί βελτίωση.
Οι ασκήσεις για το πυελικό έδαφος πρέπει να διδάσκονται από κατάλληλα εκπαιδευμένους φυσικοθεραπευτές, νοσοκόμες και συμβούλους ακράτειας. Συνήθως, πρέπει να επισκεφθείτε αρκετές φορές τον εκπαιδευτή, ώστε να βεβαιωθεί ότι οι συσπάσεις πραγματοποιούνται σωστά και να σας βοηθήσει να διατηρήσετε το ενδιαφέρον σας. Η αξιολόγηση περιλαμβάνει συνήθως μία εσωτερική εξέταση, όπου ο εκπαιδευτής βαθμολογεί, με τη βοήθεια του χεριού του, την ικανότητα σας να ασκείτε πίεση και ελέγχει τη δύναμη της σύσπασης, τη διάρκεια της μέγιστης σύσπασης και τον αριθμό των επαναλήψεων που πραγματοποιούνται. Εναλλακτικά, μπορεί να χρησιμοποιηθεί μία συσκευή που ονομάζεται περινεόμετρο. Αυτό αποτελείται από έναν κολπικό καθετήρα συνδεδεμένο με έναν μετρητή πίεσης, ο οποίος υπολογίζει τη δύναμη της σύσπασης. Ορισμένες γυναίκες δεν μπορούν να συσπάσουν εκούσια τους μυς του πυελικού εδάφους εδάφους ή αγνοούν την αίσθηση της σύσπασης.
Οι γυναίκες αυτές χρειάζονται επιπλέον βοήθεια για να αποκτήσουν αυτή την ικανότητα. Τα ποσοστά επιτυχίας ποικίλλουν, αλλά με μία καλή εκπαίδευση και αρκετή θέληση το 70% των γυναικών θα σημειώσουν αισθητή βελτίωση, αν και μόνο το 25% θεραπεύονται πλήρως.
Κολπικοί κώνοι. Για την τόνωση των μυών του εδάφους της πυέλου μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθούν ζυγισμένοι κολπικοί κώνοι, οι οποίοι ίσως να αποδειχθούν ιδιαίτερα χρήσιμοι στην εκμάθηση της αναγνώρισης των μυών του πυελικού εδάφους. Ο κώνος εισάγεται στον κόλπο και η γυναίκα καλείται να τον διατηρήσει εκεί. Όταν καταφέρει να το κάνει αυτό για δύο διαδοχικές περιόδους 15 λεπτών, ο κώνος αντικαθίσταται με έναν άλλο του ίδιου μεγέθους αλλά βαρύτερο. Κάθε σειρά κώνων περιλαμβάνει τρεις έως πέντε κώνους διαφορετικού βάρους.
Για την τόνωση των μυών του πυελικού εδάφους χρησιμοποιούνται μερικές φορές ζυγισμένοι κολπικοί κώνοι, οι οποίοι τοποθετούνται στον κόλπο για μία περίοδο, περίπου 15 λεπτών.
Συνήθως, η χρήση των κώνων μαθαίνεται πιο εύκολα από όσο οι παραδοσιακές ασκήσεις για το πυελικό έδαφος και απαιτεί λιγότερη επίβλεψη. Ωστόσο, οι ασκήσεις για το πυελικό έδαφος εξακολουθούν να αποτελούν ένα ουσιώδες μέρος της θεραπείας. Παρ’ όλο που μπορείτε να αγοράσετε τους κώνους στο εμπόριο, είναι συνήθως καλύτερο να τους αγοράσετε μέσω του συμβούλου ακράτειας ή του φυσικοθεραπευτή, και αυτό διότι δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τους κώνους όλες οι γυναίκες, ενώ απαιτείται πρώτα η κατάλληλη αξιολόγηση.
Η βιοανάδραση, που έχει χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία νόσων όπως η υπέρταση, μπορεί επίσης να βοηθήσει τις γυναίκες να αποκτήσουν μεγαλύτερη συνείδηση των μυών του πυελικού εδάφους ή αγνοούν την αίσθηση της σύσπασης. Οι γυναίκες αυτές χρειάζονται επιπλέον βοήθεια για να αποκτήσουν αυτή την ικανότητα.
Τα ποσοστά επιτυχίας ποικίλλουν, αλλά με μία καλή εκπαίδευση και αρκετή θέληση το 70% των γυναικών θα σημειώσουν αισθητή βελτίωση, αν και μόνο το 25% θεραπεύονται πλήρως. Η χρήση του περινεόμετρου, όπως περιεγράφη προηγουμένως, αποτελεί παράδειγμα βιοανάδρασης: βλέποντας την ένδειξη του μετρητή πίεσης να αλλάζει, η γυναίκα μαθαίνει να αναγνωρίζει την αίσθηση της σύσπασης του πυελικού εδάφους και να ελέγχει τους μυς που βρίσκονται εκεί.
Ηλεκτρική διέγερση. Στην εποχή μας, υπάρχουν τρεις μορφές ηλεκτρικής θεραπείας: η παρεμβατική, ο Φαραδισμός και η μέγιστη ηλεκτρική διέγερση (MES). Η διαφορά μεταξύ των τύπων διέγερσης επιτρέπει ελάχιστα διαφορετικές εφαρμογές της θεραπείας και η επιλογή πρέπει να πραγματοποιείται από τον εκπαιδευτή. Η παρεμβατική χρησιμοποιείται συνήθως μόνο στα νοσοκομεία και συνίσταται στη διοχέτευση ρεύματος μέσω τεσσάρων ηλεκτροδίων, που προσομοιάζει με διασταυρούμενα πυρά. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για την ακράτεια ούρων από έπειξη ή τη μεικτή ακράτεια. Στον Φαραδισμό και τη μέγιστη ηλεκτρική διέγερση χρησιμοποιούνται ένα ή δύο ηλεκτρόδια που έχουν το πλεονέκτημα ότι μπορεί να χρησιμοποιηθούν και στο σπίτι ύστερα από μία αρχική περίοδο επίβλεψης.
Οι τεχνικές αυτές παρέχουν «παθητική» μυϊκή διέγερση ώστε να αυξηθεί ο μυϊκός τόνος και επιτρέπουν στις γυναίκες να αποκτήσουν μεγαλύτερη συνείδηση του πυελικού εδάφους. Μπορεί να πραγματοποιηθούν υπό επιτήρηση ή στο σπίτι, αφότου διδαχθεί η τεχνική. Ο ερεθισμός κάνει τους μυς του πυελικού εδάφους να συσπώνται και, αισθανόμενη αυτό να συμβαίνει, συνειδητοποιείτε πού βρίσκονται αυτοί οι μύες και τι κάνουν.
Φάρμακα. Η φαρμακευτική αγωγή δεν είναι συνήθως χρήσιμη όταν η ακράτεια ούρων από προσπάθεια οφείλεται σε εξασθένηση του αυχένα της κύστης. Όταν, ωστόσο, υπάρχουν ενδείξεις έλλειψης οιστρογόνων, η ορμονοθεραπεία με οιστρογόνα μπορεί να συμβάλει σημαντικά στην αύξηση της επιτυχίας άλλων μορφών θεραπείας όπως είναι οι ασκήσεις για το πυελικό έδαφος. Δρα αυξάνοντας τη δύναμη των ιστών στον αυχένα της κύστης, τον κόλπο και την πύελο, που αποδυναμώνονται λόγω των χαμηλών επιπέδων οιστρογόνων. Μολαταύτα, δεν αποτελεί από μόνη της θεραπεία για την ακράτεια.
Σε σπάνιες περιπτώσεις, χρησιμοποιείται ένα φάρμακο που ονομάζεται φαινυλπροπανολαμίνη. Το φάρμακο αυτό βοηθά τεχνητά τον μυ στον αυχένα της κύστης να συσπαστεί, ώστε να παραμείνει ο αυχένας ερμητικά κλειστός. Όπως και τα οιστρογόνα, χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με άλλες θεραπείες. Η χρήση αυτού του φαρμάκου δεν είναι εντούτοις διαδεδομένη, διότι οι ασκήσεις για το πυελικό έδαφος επιτυγχάνουν καλύτερα αποτελέσματα και δεν έχουν παρενέργειες.
ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
Μέχρι σήμερα, έχουν αναφερθεί 250 διαφορετικές χειρουργικές επεμβάσεις για τη θεραπεία της ακράτειας ούρων. Όταν αποφασίζεται ποιος τύπος χειρουργικής επέμβασης είναι η καλύτερη επιλογή για μία συγκεκριμένη γυναίκα, λαμβάνεται υπόψη ένας αριθμός παραγόντων, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται το αν είναι η πρώτη της επέμβαση ή αν έχει υποβληθεί και σε άλλες, οι διαθέσιμες τοπικές ιατρικές υπηρεσίες και οι επιθυμίες της ασθενούς.
Όλες οι χειρουργικές επεμβάσεις ενέχουν κινδύνους, όσο δε πιο πολύπλοκη είναι μία χειρουργική επέμβαση τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος παρενεργειών ή επιπλοκών. Μπορεί, λοιπόν, να προτιμηθεί κάποια απλούστερη διαδικασία, ακριβώς διότι είναι απλή και γρήγορη, ακόμα και αν το ποσοστό επιτυχίας είναι μικρότερο. Οι απλούστερες επεμβάσεις απαιτούν και μικρότερο χρόνο ανάνηψης.
Οι χειρουργικές επεμβάσεις για την ακράτεια χωρίζονται γενικώς σε πέντε διαφορετικές κατηγορίες. Ορισμένες προϋποθέτουν τη χειρουργική διάνοιξη της κοιλιακής κοιλότητας, ενώ σε άλλες η επέμβαση μπορεί να γίνει μέσω του κόλπου. Οι επεμβάσεις που πραγματοποιούνται μέσω της κοιλίας έχουν υψηλότερο ποσοστό επιτυχίας από τις υπόλοιπες, αλλά η ασθενής χρειάζεται περισσότερο χρόνο προκειμένου να ανανήψει. Θεωρούνται σοβαρές επεμβάσεις, καθώς απαιτούν μία τομή στα κοιλιακά τοιχώματα κατά μήκος της γραμμής του μπικίνι.
Εγχύσεις στον αυχένα της κύστης. Ο απλούστερος τύπος χερουργική αντιμετώπισης περιλαμβάνει την έγχυση ενός ογκοτικού παράγοντα γύρω από τον αυχένα της κύστης. Οι ουσίες που χρησιμοποιούνται συχνότερα είναι τα μικροσκοπικά μόρια σιλικόνης (Maroplastique) ή το βόειο κολλαγόνο (Contigen). Ορισμένοι γιατροί πραγματοποιούν αυτή την επέμβαση με τοπική αναισθησία, αλλά συνήθως γίνεται με ολική αναισθησία.
Αυτός ο τύπος επέμβασης στοχεύει στην αύξηση της αντοχής του αυχένα της κύστης: φέρνει τις άκρες κοντά, ώστε να μην μπορούν να διαφύγουν εύκολα τα ούρα. Το ποσοστό απόλυτης ίασης είναι σχετικά μικρό, παρ’ όλο που οδηγεί σε κάποια βελτίωση. Είναι σχετικά εύκολο να επαναληφθεί, εφόσον χρειαστεί, και δεν αφήνει συνήθως σημαντικές ουλές.
Ορισμένες φορές, οι ασθενείς αντιμετωπίζουν στη συνέχεια πρόβλημα με την κένωση της κύστης τους, αλλά αυτό είναι συνήθως παροδικό και οι περισσότερες γυναίκες ανέχονται καλά την έγχυση, με μικρή ενόχληση.
Κολπική αποκατάσταση. Ο σκοπός της κολπικής αποκατάστασης είναι να τοποθετήσει ξανά στη σωστή τους θέση την κύστη και την ουρήθρα ωθώντας τες προς τα επάνω. Αυτός ο τύπος επέμβασης μπορεί να πραγματοποιηθεί για τη θεραπεία μίας πρόπτωσης (όπου η μήτρα έχει μετατοπιστεί προς τα κάτω, μέσα στην πύελο) ή την ανόρθωση του αυχένα της κύστης για τη θεραπεία της ακράτειας: οι μύες του κόλπου και της πυέλου διατείνονται, επαναφέροντας την κύστη στην κανονική της θέση.
Η κολπική αποκατάσταση είναι μία απλή διαδικασία και οι ασθενείς ανανήπτουν γρήγορα. Συχνά, έχει επιτυχή αποτελέσματα και στις ημέρες μας είναι η δεύτερη πιο διαδεδομένη χειρουργική επέμβαση. Μολαταύτα, πρόσφατες έρευνες αμφισβητούν το ποσοστό μακρόχρονης επιτυχίας της.
Ανάρτηση του αυχένα της κύστης. Αυτή η επέμβαση αποσκοπεί στην ανόρθωση του αυχένα της κύστης. Σ’ αυτήν γίνονται δύο ράμματα σε κάθε πλευρά του, τα οποία στερεώνονται πάνω από τον μυ στα κοιλιακά τοιχώματα. Είναι μία σχετικά απλή και εύκολη διαδικασία, με μικρό κίνδυνο επιπλοκών.
Σε αυτήν την σχετικά απλή χειρουργική επέμβαση πραγματοποιούνται ράμματα από το πίσω μέρος της κύστης σε κάθε πλευρά του αυχένα της κύστης και στη συνέχεια στερεώνονται πάνω από τον μυ στα κοιλιακά τοιχώματα, ανορθώνοντας τον αυχένα.
Μετά την ανάρτηση του αυχένα της κύστης, μερικές γυναίκες αντιμετωπίζουν προβλήματα με την ούρηση. Αυτό εξαρτάται από το πόσο πολύ έχει ανορθωθεί ο αυχένας της ουροδόχου κύστης και συμβαίνει διότι με την επέμβαση μπορεί να αποφραχθεί εν μέρει, αν και αυτό δεν είναι μόνιμο πρόβλημα.
Κολποανάρτηση. Η επέμβαση αυτή στοχεύει στην υποστήριξη του κόλπου. Αυτή πραγματοποιείται μέσω της προσεκτικής αποκοπής του τραχήλου της κύστης από τα προσαρτήματα του και της πραγματοποίησης ραμμάτων στις υποστηρικτικές δομές στο πλάι. Τα ράμματα αυτά δένονται στη συνέχεια με τον σύνδεσμο ή και το ίδιο το οστό στο εσωτερικό της πυέλου. Η επέμβαση πραγματοποιείται μέσω μίας κοιλιακής τομής κατά μήκος της γραμμής του μπικίνι και ως εκ τούτου η ασθενής χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να ανανήψει από όσο στις προηγούμενες επεμβάσεις.
Χειρουργικές τεχνικές με χρήση «ταινιών». Στις επεμβάσεις αυτές περνούν μια ταινία κάτω από την ουρήθρα και την στερεώνουν με ράμματα στα κοιλιακά τοιχώματα. Υπάρχει μία μεγάλη ποικιλία υλικών που χρησιμοποιούνται γι’ αυτό, από αυτομοσχεύματα (υλικό που αφαιρείται από άλλο σημείο του σώματος, όπως είναι το έλυτρο του ορθού) ή τεχνητά υλικά όπως το Teflon ή η ταινία Goretex.
Και αυτή η επέμβαση πραγματοποιείται με κοιλιακή τομή. Υπό δοκιμή βρίσκεται στις μέρες μας ένας νέος πολλά υποσχόμενος τύπος τέτοιας τεχνικής, που ονομάζεται κολπική ταινία ελεύθερης τάσης. Αυτή έχει τα πλεονεκτήματα μιας επέμβασης με χρήση «ταινιών», αλλά πραγματοποιείται μέσω του κόλπου και άρα δεν απαιτεί τη διανυκτέρευση της ασθενούς στο νοσοκομείο.
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ
Μία από τις πλέον συνήθεις παρενέργειες αυτού του είδους χειρουργικής επέμβασης είναι η προσωρινή απόφραξη, όπου η γυναίκα δυσκολεύεται να κενώσει την κύστη της. Βραχυπρόθεσμα, αυτό μπορεί να συμβεί έως και στο 20% των γυναικών. Για τις περισσότερες, όμως, έχει προσωρινό χαρακτήρα και, ύστερα από λίγο καιρό, η λειτουργία της κύστης γίνεται και πάλι φυσιολογική. Μία απλή επανεκπαίδευση στην κένωση της κύστης, όπως το να κάθεστε με τα πόδια ανοιχτά και να σκύβετε προς τα εμπρός, μπορεί να βοηθήσει.
Μολαταύτα, ορισμένες γυναίκες χρειάζονται μία μεγαλύτερη περίοδο καθετηριασμού προκειμένου να ηρεμήσει η κύστη (συνήθως γύρω στις 10-14 ημέρες). Ορισμένες φορές, οι γυναίκες πρέπει να μάθουν πώς να καθετηριάζουν τον εαυτό τους αν τα προβλήματα κένωσης επιμείνουν. Αυτό είναι συνήθως αρκετά εύκολο και όχι περισσότερο επίπονο από την αλλαγή ενός ταμπόν. Μερικές φορές, οι γιατροί μπορούν να προβλέψουν ποια ασθενής θα αντιμετωπίζει προβλήματα κένωσης μετά την επέμβαση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η τεχνική του καθετηριασμού μπορεί να διδαχθεί εκ των προτέρων.
Η άλλη επιπλοκή αυτών των επεμβάσεων είναι η εκδήλωση ενοχλητικών συμπτωμάτων όπως είναι η συχνουρία και η έπειξη για ούρηση. Τέτοια συμπτώματα εκδηλώνει περίπου το 10% των γυναικών. Κανείς δεν γνωρίζει τους ακριβείς λόγους και συνήθως δεν μπορούν να προβλεφθούν.
ΑΛΛΑ ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ
Μία άλλη μέθοδος αντιμετώπισης της ακράτειας ούρων από προσπάθεια εστιάζει όχι στη θεραπεία αλλά στον περιορισμό του προβλήματος μέσω της μείωσης της ακούσιας διαφυγής ούρων.
Στην εποχή μας, διατίθενται ή παρασκευάζονται αρκετά βοηθήματα και θα μπορέσετε φυσιολογικά να βρείτε κάποιο που να σας ταιριάζει. Ένας τύπος βοηθήματος λειτουργεί ως φυσικό εμπόδιο στην ουρήθρα. To Reliance λειτουργεί σαν πώμα. Διατηρείται στη θέση του χάρη σε ένα μικρό μπαλόνι στον αυχένα της κύστης και στέκεται στην ουρήθρα όπως, περίπου, και ένας καθετήρας. Αρχικά, πρέπει να μετρηθεί η ουρήθρα από έναν εξειδικευμένο γιατρό ή νοσοκόμα, ώστε να καταστεί βέβαιο ότι το βοήθημα εφαρμόζει.
Τα βοηθήματα αυτά είναι μιας χρήσης και πετιούνται αφού αφαιρεθούν για την ούρηση. Ένα άλλο παράδειγμα αυτού του τύπου βοηθημάτων είναι το Femassist: πρόκειται για ένα κάλυμμα που τοποθετείται έξω από το στόμιο της ουρήθρας και διατηρείται στη θέση του μέσω της δημιουργίας κενού. Είναι πολλαπλών χρήσεων και απαιτεί απλά την τήρηση των απλών κανόνων υγιεινής.
Ένας άλλος τύπος βοηθήματος (το Introl) είναι σχεδιασμένος έτσι ώστε να ανορθώνει τις πλευρές του αυχένα της κύστης. Και σε αυτή την περίπτωση, το κατάλληλο μέγεθος και η εφαρμογή εκτιμώνται από τον ειδικό. Το βοήθημα αυτό κυκλοφορεί σε πολλά διαφορετικά μεγέθη που επιτρέπουν στον δακτύλιο να παραμένει, χωρίς να προκαλεί ενόχληση, μέσα στον κόλπο. To Introl έχει δύο προεξοχές που πιέζουν προς τα επάνω τις πλευρές του αυχένα της κύστης, ώστε να επιτύχουν τη σωστή ανόρθωση.
Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ένα κολπικό σφουγγάρι το οποίο λειτουργεί σαν ένα μεγάλο ταμπόν και πιέζει προς τα επάνω την ουρήθρα, αντίθετα με το ηβικό οστό, ώστε να σταματά τη διαφυγή. To Contigard είναι ένα ανάλογο βοήθημα που ανορθώνει και αυτό τον αυχένα της κύστης.
Τα πλεονεκτήματα αυτών των βοηθημάτων είναι ότι είναι εύχρηστα και επιτρέπουν στη γυναίκα να διατηρεί τον πλήρη έλεγχο. Επιπλέον, μπορεί να χρησιμοποιούνται μόνον όταν είναι απαραίτητο.
Ορισμένες φορές, οι γυναίκες διαπιστώνουν ότι η χρήση ενός κανονικού ταμπόν μπορεί να συμπιέσει αρκετά την ουρήθρα, ώστε να αποφευχθεί η διαφυγή ούρων.
Η χρήση ταμπόν μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμη κατά τη διάρκεια της αεροβικής ή οποιασδήποτε άλλης σωματικής άσκησης. Να θυμάστε ότι πρέπει να αφαιρούνται μετά τη χρήση, ώστε να μειώνονται οι κίνδυνοι μόλυνσης.
