Είναι πιο πιθανό να πείτε «δέχομαι» λόγω παρόμοιων γονιδίων. Αμερικανοί ερευνητές υποστηρίζουν σε μελέτη τους που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό PNAS (Proceedings of the National Academy of Sciences) ότι τα παντρεμένα ζευγάρια έχουν μεγαλύτερη βιολογική ομοιότητα από τα ζευγάρια που δεν συνδέονται με τα δεσμά του γάμου.
Έχει διαπιστωθεί ότι άνδρες και γυναίκες τείνουν να επιλέγουν σύζυγο με την/τον οποία/ο μοιράζονται κοινά χαρακτηριστικά π.χ. παρόμοιο μορφωτικό επίπεδο και κοινά ενδιαφέροντα.
Τώρα ερευνητές του Ινστιτούτου Επιστήμης της Συμπεριφοράς στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι ενστικτωδώς επιλέγουν σύντροφο και τον οποίο έχουν ένα άλλο κοινό: γενετική ομοιότητα. Για τη μελέτη χρησιμοποιήθηκαν γονιδιακά δεδομένα που συλλέγονται από μια άλλη, μεγάλη μελέτη, για την Υγεία και τη Συνταξιοδότηση, η οποία χρηματοδοτείται από το Εθνικό Ινστιτούτο για τη Γήρανση των ΗΠΑ.
Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον Μπένζαμιν Ντομίνγκε, συνέκριναν το DNA 825 έγγαμων λευκών ζευγαριών (γεννημένων μεταξύ 1930-1950), με αντίστοιχο αριθμό τυχαία επιλεγμένων ζευγαριών. Η ανάλυση έδειξε ότι υπήρχε μεγαλύτερη γενετική ομοιότητα μεταξύ των συζύγων.
Πιο ισχυρά τα κοινωνικά κριτήρια από τα γονίδια
Ωστόσο η συσχέτιση ανάμεσα στη γενετική ομοιότητα των συζύγων ήταν αρκετά μικρότερη (αντιστοιχεί μόνο στο ένα τρίτο) της συσχέτισης που εμφανίζει το μορφωτικό επίπεδο.
Με άλλα λόγια, οι επίκτητοι-κοινωνικοί παράγοντες (όπως η εκπαίδευση και τα κοινά ενδιαφέρονται) παίζουν σαφώς μεγαλύτερο ρόλο στην επιλογή συντρόφου από ό,τι τα γονίδια.
Οι άνθρωποι είναι γνωστό ότι επιλέγουν σύζυγο λαμβάνοντας υπόψη τους διάφορα στοιχεία, όπως είναι ο σωματότυπος, η φυλή, η θρησκεία, η ηλικία, το εισόδημα, η υγεία, η ομορφιά κλπ. Αλλά τώρα πλέον διαπιστώνεται ότι και το DNA παίζει το ρόλο του.
Σύμφωνα με τον Ντομίνγκε αν ορισμένα κοινωνικά στοιχεία, όπως π.χ. το εισόδημα και η θρησκεία, δεν υπήρχαν ως κριτήρια επιλογής μεταξύ συντρόφων, η συσχέτιση του DNA θα ήταν σαφώς μεγαλύτερη. Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι οι διάφοροι κοινωνικοί φραγμοί που επηρεάζουν την επιλογή συζύγου αναιρούν ως ένα βαθμό τη γενετική ομοιότητα των συζύγων.
