Η λεπτοσπείρωση (Leptospirosis Canine) είναι μια επικίνδυνη ασθένεια που μπορεί να προκαλέσει σοβαρά συμπτώματα. Προσβάλει τόσο τα ζώα (σχετίζεται συχνά με τα τρωκτικά) όσο και τον άνθρωπο ο οποίος έρχεται σε επαφή με τα ζώα. Η πρόληψη της νόσου είναι δύσκολη.
Η ασθένεια οφείλεται στα βακτήρια του γένους της λεπτόσπειρας (Leptospira icterohaemorrhagiae) που προκαλούν ίκτερο και καταστροφή του συκωτιού και στις λεπτόσπειρες canicola που προκαλούν χρόνια νεφρική ανεπάρκεια.
Η μετάδοση
Η μετάδοση συνήθως γίνεται στον άνθρωπο με την κατανάλωση μολυσμένου νερού από ούρα ζώων που μεταφέρουν λεπτόσπειρες. Αυτό συμβαίνει επειδή το βακτήριο ζει κυρίως στα νεφρά και αποβάλλεται με τα ούρα των ποντικών ή των άλλων άλλων ζώων που νόσησαν, επέζησαν και μεταβλήθηκαν σε φορείς, αποβάλλοντας το μικρόβιο για μήνες ή και για χρόνια.
Πιο συγκεκριμένα, η μετάδοση στον άνθρωπο παρατηρείται μετά από έκθεση: σε εκκρίματα τρωκτικών, κατά την εξημέρωση αγρίων ζώων και από το χάιδεμα μολυσμένων ζώων. Η λεπτοσπείρωση προσβάλλει συχνότερα άτομα που μένουν σε αγροτικές περιοχές.
Συχνές πηγές μόλυνσης είναι α σκυλιά, τα τρωκτικά, τα θηλαστικά του δάσους και οι γάτες. Οι λεπτόσπειρες έχουν επίσης απομονωθεί σε πουλιά, ψάρια, αμφίβια και ερπετά. Η λοίμωξη εμφανίζεται πιο συχνά σε τροπικές περιοχές, καθώς επίσης και σε εύκρατες ζώνες κατά τη διάρκεια υγρών και ζεστών περιόδων. Οι ιδανικές συνθήκες επιβίωσης της λεπτόσπειρας είναι ένα ζεστό και υγρό περιβάλλον με ουδέτερο έως ελαφρά αλκαλικό νερό.
Η λεπτόσπειρα εισέρχεται στον οργανισμό μέσω του στόματος, της μύτης, του επιπεφυκότα (της μεμβράνης που καλύπτει εσωτερικά το μάτι και επεκτείνεται κάτω από τα βλέφαρα) και μέσω των μικροτραυματισμών του δέρματος. Ο χρόνος που χρειάζεται για να επωαστεί το βακτήριο που προκαλεί τη λεπτοσπείρωση κυμαίνεται από 3 έως 20 ημέρες και εξαρτάται από τον τρόπο μόλυνσης, τη δόση και τη λοιμογόνο δύναμη του στελέχους της λεπτόσπειρας.
Τα συμπτώματα
Η λεπτοσπείρωση μπορεί να παρουσιάζει διάφορα συμπτώματα και σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να είναι ασυμπτωματική. Τα συμπτώματα αρχίζουν μετά την δεύτερη εβδομάδα. Το άτομο παρουσιάζει ρίγη, πυρετό, κεφαλαλγία και μυϊκό πόνο.
Η νόσος του Weil, που είναι η σοβαρότερη μορφή της λοίμωξης, αναγνωρίζεται από την εμφάνιση ίκτερου (κίτρινος χρωματισμός του δέρματος) και την εκδήλωση αιμορραγίας από το δέρμα και τον υποδόριο ιστό (δηλαδή κάτω από το δέρμα). Η νόσος μπορεί να καταλήξει και στο θάνατο.
Τα συνήθη συμπτώματα που εκδηλώνονται είναι τα εξής:
•ίκτερος, νεφρίτιδα
•υψηλός πυρετός, πονοκέφαλος
•κακουχία, μυϊκή αδυναμία
•βρογχίτιδα, βρογχοπνευμονία, πνευμονία
•αιμορραγία από τη μύτη, αναιμία
•αιμορραγίες από το δέρμα και τους βλεννογόνους
•επιπεφυκίτιδα, φωτοφοβία, ιριδοκυκλίτιδα (φλεγμονή στην ίριδα του ματιού)
•γαστρεντερίτιδα, ηπατίτιδα, μηνιγγοεγκεφαλίτιδα
Η ασθένεια, κατά την εξέλιξή της, μεταπίπτει σ’ ένα βαρύ σηψαιμικό νόσημα, που απολήγει σε ηπατονεφρικό σύνδρομο. Σε περίπτωση που η διάγνωση καθυστερήσει, η απόληξη μπορεί να είναι θανατηφόρος. Να σημειωθεί ότι εύκολα η λεπτοσπείρωση μπορεί να εκληφθεί ως γρίπη.
Θεραπεία και πρόληψη
Για τη θεραπεία της λεπτοσπείρωσης είναι απαραίτητη η στενή ιατρική παρακολούθηση του ασθενούς.
Όταν ο ασθενής παρουσιάσει πυρετό, θα πρέπει να του χορηγηθούν αντιβιοτικά. Τα αντιβιοτικά που χορηγούνται σε ασθενείς µε επιβεβαιωµένη ή ύποπτη λεπτοσπείρωση είναι η πενικιλίνη, η αµοξυκιλλίνη, η αµπικιλλίνη, η δοξυκυκλίνη και η τετρακυκλίνη.
Έχει διατυπωθεί η άποψη ότι η ενδοφλέβια χορήγηση πενικιλίνης ή η χορήγηση δοξυκυκλίνης πρέπει να αρχίσει µέσα στις πρώτες 4 ηµέρες από την έναρξη της νόσου για να είναι αποτελεσματική στην πρόληψη των νεφρικών, ηπατικών και των άλλων επιπλοκών της νόσου.
Οι ταξιδιώτες θα πρέπει να αποφεύγουν την κολύμβηση ή το μπάνιο σε πισίνες με λιμνάζοντα νερά ή ρυάκια, όπου η ροή του νερού δεν είναι μεγάλη, ειδικά όταν είναι γνωστό ότι σε αυτές τις περιοχές κυκλοφορούν σκύλοι και/ή ποντίκια. Θα πρέπει επίσης να γνωρίζουν ότι υπάρχει κίνδυνος να μολυνθούν από τα ούρα αδέσποτων ζώων και γι’ αυτό να πλένουν καλά τα χέρια τους όταν έρχονται σε επαφή με αδέσποτα ζώα και να αποφεύγουν την κατανάλωση ωμών λαχανικών τα οποία καλλιεργούνται σε έδαφος με υποψία μόλυνσης από λεπτόσπειρα.
Δείτε επίσης για τη λεπτοσπείρωση εδώ.
