Τα βλαισά γόνατα είναι το αντίθετο των ραιβών γονάτων. Τα γόνατα είναι πολύ κοντά μεταξύ τους, αλλά οι αστράγαλοι δεν ακουμπούν μεταξύ τους.
Όταν ένα παιδί με βλαισό γόνατο στέκεται όρθιο, τα γόνατα αγγίζουν το ένα το άλλο σε αντίθεση με τους αστραγάλους.
Τα βλαισά γόνατα είναι πιο συνηθισμένα στα κορίτσια απ’ ό,τι στα αγόρια, εν μέρει επειδή η πύελος είναι πιο πλατιά.
Εμφανίζεται συχνά σε υπέρβαρα παιδιά των οποίων τα αναπτυσσόμενα οστά και οι αρθρώσεις δεν μπορούν να υποβαστάξουν το βάρος τους. Τα βλαισά γόνατα μπορεί επίσης να είναι κληρονομικά.
Τα βλαισά γόνατα μπορεί να επιμένουν και μετά την ηλικία των 4 ετών, αλλά τα πόδια των περισσότερων παιδιών ισιώνουν μέχρι την ηλικία των 7 ετών.
Εάν τα πόδια δεν ισιώσουν ή εάν η πάθηση αναπτυχθεί κατά τη διάρκεια της σχολικής ηλικίας, ο παιδίατρος σας μπορεί να κάνει εξετάσεις, ώστε να αποκλείσει παθήσεις της άρθρωσης του γόνατος που μπορούν να προκαλέσουν βλαισά γόνατα, όπως η παιδική ρευματοειδής αρθρίτιδα, η ραχίτιδα και οι λοιμώξεις. Ένας τραυματισμός ή ένα αναπτυξιακό πρόβλημα που δεν έχει γίνει αντιληπτό μπορεί να προκαλέσουν ασύμμετρα βλαισά γόνατα.
Τα παιδιά με μεγάλου βαθμού βλαισά γόνατα συχνά έχουν πλατυποδία, επειδή το βάρος πέφτει την εσωτερική πλευρά της πατούσας και του αστράγαλου. Εάν το παιδί σας είναι υπέρβαρο, αυτή η πάθηση μπορεί να καταπονήσει τα πόδια και να χρειαστεί στήριγμα καμάρας, για να ανακουφιστεί η κόπωση των πελμάτων και για να προληφθεί η φθορά του εσωτερικού τμήματος του παπουτσιού.
Αντιμετώπιση
Ένας γιατρός μπορεί να αντιμετωπίσει τις σοβαρές περιπτώσεις βλαισών γονάτων με τη χορήγηση στερεωτικών μέσων («σιδεράκια»), τα οποία φοριούνται κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί χειρουργείο, αλλά όχι προτού δοθεί στα γόνατα η ευκαιρία να ισιώσουν μόνα τους – μετά την ηλικία των 10 ετών για τα κορίτσια και των 12 ετών για τα αγόρια – αλλά και πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία της ανάπτυξης. Ωστόσο, στις περισσότερες περιπτώσεις τα πόδια τείνουν να ισιώνουν, καθώς μεγαλώνει το παιδί σας.
