Ιός HIV και AIDS: Συμπτώματα, μετάδοση και θεραπεία

Ο ιός επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας (HIV) ανήκει σε μία οικογένεια ιών που ονομάζονται ρετροϊοί. Ο HIV προκαλεί μία σταδιακή αποδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος. Η μόλυνση από τον ιό είναι γνωστή ως φορέας του HIV. Ο όρος AIDS αναφέρεται στο τελικό στάδιο της λοίμωξης από τον ιό.

Η ασθένεια AIDS δε συμβαίνει αμέσως, όταν κολλήσει ένας άνθρωπος τον ιό HIV. Στην πραγματικότητα ο μέσος χρόνος που μεσολαβεί από την έκθεση στον ιό μέχρι τη νόσο AIDS είναι συνήθως 10 με 12 χρόνια.

Τραυματίζοντας ή καταστρέφοντας τα κύτταρα του ανοσοποιητικού σας συστήματος, ο ιός HIV παρεμποδίζει την ικανότητα του σώματος να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά ιούς, βακτήρια και μύκητες που προκαλούν ασθένειες. Η αποδυνάμωση σας κάνει επίσης ευάλωτους σε λοιμώξεις που θα μπορούσε το σώμα σας να ελέγξει υπό φυσιολογικές συνθήκες, όπως κάποια είδη πνευμονίας, μηνιγγίτιδας και καρκίνου.

Υπάρχουν διάφορες πειραματικές θεραπείας, αλλά για την ώρα δεν υπάρχει θεραπεία με την έννοια τη ίασης. Τα φάρμακα κρατούν απλώς υπό έλεγχο τον ιό αλλά δεν μπορούν να τον «ξεριζώσουν» από τον οργανισμό. Πάντως ορισμένοι ερευνητές θεωρούν ότι ένα ποσοστό 5-15% των ασθενών μπορεί να θεραπευτεί “λειτουργικά”  με την έννοια ότι δεν θα χρειάζονται πια φάρμακα καθώς ο ιός είναι δυνατόν να περιοριστεί σε μικρές ποσότητες στο σώμα.

HIV και ανοσοποιητικό σύστημα

Όταν το ανοσοποιητικό σας σύστημα είναι υγιές, τα εξειδικευμένα λευκά αιμοσφαίρια (λεμφοκύτταρα) και τα αντισώματα αντιστέκονται στα μικρόβια, για να σας κρατήσουν υγιείς. Οι περισσότεροι ανεπιθύμητοι οργανισμοί που εισβάλλουν στο σώμα σας δέχονται επίθεση και καταστρέφονται. Αυτή η αντίδραση συντονίζεται από ένα είδος λεμφοκυττάρου που είναι γνωστό ως βοηθητικό Τ-λεμφοκύτταρο.

Όταν ο ιός HIV εισέρχεται στο σώμα σας, δεν μπορεί να επιβιώσει μόνος του. Πρέπει να καταλάβει κάποιο άλλο ζωντανό κύτταρο (ξενιστής), για να επιζήσει. Ο ιός HIV εισβάλλει στα βοηθητικά Τ λεμφοκύτταρα και προσκολλάται πάνω σε μια πρωτεΐνη στην επιφάνεια των κυττάρων που ονομάζεται CD4. Αφού διεισδύσει μέσα στα κύτταρα CD4, ο ιός προσθέτει το δικό του γενετικό υλικό στα κύτταρα και τα χρησιμοποιεί για την αναπαραγωγή του.

Όταν τα νέα κύτταρα εξέρχονται από τους ξενιστές τους, βρίσκουν νέα κύτταρα στα οποία επιτίθενται. Εντωμεταξύ το παλιό κύτταρο – ξενιστής πεθαίνει. Ο κύκλος επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά. Με αυτή τη διαδικασία, περισσότερα από 10 δισεκατομμύρια νέα κύτταρα του ιού μπορούν να παραχθούν καθημερινά. Το ανοσοποιητικό σας σύστημα προσπαθεί να ξεπεράσει αυτή την τεράστια μόλυνση παράγοντας αντισώματα και δημιουργώντας περισσότερα βοηθητικά Τ λεμφοκύτταρα, πάνω από 2 δισεκατομμύρια νέα κύτταρα CD4 κάθε μέρα.

Τελικά, ο ιός κερδίζει τη μάχη. Ο αριθμός των κυττάρων CD4 που μπορεί να παράγει ο οργανισμός σας μειώνεται σταδιακά και στο τέλος αναπτύσσετε σοβαρή ανοσοποιητική ανεπάρκεια. Ο οργανισμός δεν μπορεί να πολεμήσει αποτελεσματικά τη μόλυνση.

Μετάδοση

Μπορεί να κολλήσετε τον ιό HIV με τους ακόλουθους τρόπους:

Σεξουαλική δραστηριότητα. Μπορεί να μολυνθείτε, αν κάνατε κολπικό, πρωκτικό ή στοματικό σεξ με έναν ερωτικό σύντροφο που είναι φορέας του ιού, του οποίου το αίμα, το σπέρμα ή τα κολπικά υγρά εισήλθαν στο σώμα σας. Μπορεί επίσης να μολυνθείτε από κοινά σεξουαλικά βοηθήματα, αν δεν έχουν πλυθεί ή καλυφθεί με προφυλακτικό. Ο ιός βρίσκεται μέσα στο σπέρμα ή στις κολπικές εκκρίσεις του φορέα. Εισέρχεται στο σώμα σας μέσω μικρών αμυχών που μπορεί να αναπτυχθούν στο ορθό ή στον κόλπο κατά τη σεξουαλική δραστηριότητα.

Αν πάσχετε ήδη από κάποιο άλλο σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα, κινδυνεύετε πολύ περισσότερο να κολλήσετε τον ιό HIV. Οι γυναίκες που χρησιμοποιούσαν σπερματοκτόνο nonoxynol-9 διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο μόλυνσης από τον ιό HIV. Αυτό το σπερματοκτόνο ερεθίζει τα τοιχώματα του κόλπου και μπορεί να δημιουργηθούν αμυχές, που επιτρέπουν στον ιό να εισβάλει στο σώμα σας.

Μολυσμένο αίμα. Σε μερικές περιπτώσεις ο ιός μπορεί να μεταδοθεί μέσω του αίματος και των προϊόντων του, όπως το πλήρες αίμα, τα συμπυκνωμένα ερυθρά αιμοσφαίρια, το φρέσκο κατεψυγμένο πλάσμα αίματος και τα αιμοπετάλια, που μπορεί να πάρετε κατά τις μεταγγίσεις αίματος.

Οι μύθοι. Υπάρχουν πολλοί μύθοι σχετικά με τη μετάδοση του ιού της επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας. Δεν μπορείτε να κολλήσετε μέσω της συνηθισμένης επαφής, όπως το αγκάλιασμα, το χορό ή τη χειραψία με κάποιον που είναι φορέας ή πάσχει από AIDS. Δεν μπορείτε να κολλήσετε με κάποιον από τους ακόλουθους τρόπους:

•   Αν έρθετε σε επαφή με τα δάκρυα ή τον ιδρώτα κάποιου που είναι φορέας ή πάσχει από AIDS.
•   Από το μοίρασμα φαγητού και την κοινή χρήση μαχαιροπήρουνων, πετσετών, σεντονιών, πισίνας, τηλεφώνου ή καθίσματος τουαλέτας με κάποιον που έχει τον ιό.
•   Από τσιμπήματα εντόμων ή κουνουπιών.
•   Αν φιλήσετε κάποιον που είναι φορέας ή  πάσχει από AIDS. Δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι ο ιός μεταδίδεται με το φιλί. Αν και κάποιες φορές ο ιός ανευρίσκεται στο σάλιο των φορέων, υπάρχει σε πολύ μικρή συγκέντρωση. Επιπλέον, οι φυσικές ανασταλτικές ουσίες που περιέχονται στο σάλιο εμποδίζουν τη μετάδοση του ιού.
•   Από εθελοντική αιμοδοσία. Τα κέντρα αιμοδοσίας χρησιμοποιούν νέες, αποστειρωμένες κάθε άτομο που δίνει αίμα. Επίσης, χρησιμοποιούν μεθόδους ελέγχου, για να εξετάσουν παράγοντες που προκαλούν ασθένειες.

Κοινή χρήση βελονών. Ο ιός HIV μεταδίδεται εύκολα από βελόνες και σύριγγες με μολυσμένο αίμα. Γι’ αυτό η κοινή χρήση συριγγών ενδοφλέβιων ναρκωτικών θέτει σε αυξημένο κίνδυνο μόλυνσης από τον ιό HIV, αλλά και από άλλες μολυσματικές ασθένειες, όπως η ηπατίτιδα.  Η αποφυγή της χρήσης παράνομων ναρκωτικών είναι ο πιο σίγουρος τρόπος, για να αποφύγετε τη μόλυνση. Αν αυτό δεν είναι δυνατόν, ένας τρόπος να μειώσετε τον κίνδυνο είναι να χρησιμοποιείτε χλωρίνη, για να απολυμαίνετε τα σύνεργα της ένεσης.

Μετάδοση από τη μητέρα στο παιδί. Περίπου το 25-33% των μολυσμένων εγκύων γυναικών που δεν κάνουν θεραπεία μεταδίδουν τον ιό HIV στα μωρά τους. Οι γυναίκες που κάνουν θεραπεία για τον ιό HIV κατά την εγκυμοσύνη τους μειώνουν σημαντικά τον κίνδυνο μετάδοσης.

Ιατρικά εργαλεία. Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις ο ιός μπορεί να μεταδοθεί από μεταμόσχευση οργάνων, ιστού ή από μη αποστειρωμένα οδοντιατρικά και χειρουργικά εργαλεία.

Συμπτώματα

Τα  συμπτώματα του φορέα του HIV και του AIDS εξαρτώνται από τη φάση της μόλυνσης.

Αρχικό στάδιο της μόλυνσης. Στην αρχή της μόλυνσης από τον ιό HIV μπορεί να μην υπάρχουν συμπτώματα. Είναι συνηθισμένο να αναπτύσσεται μια νόσος με συμπτώματα όμοια με της γρίπης μετά από 2 με 6 εβδομάδες. Αλλά, επειδή τα συμπτώματα είναι παρόμοια με αυτά άλλων ασθενειών, μπορεί να μην υποπτευθείτε ότι έχετε τον ιό. Ακόμα και αν δεν έχετε συμπτώματα, μπορείτε να μεταδώσετε τον ιό στους άλλους.

Μπορεί να μην παρουσιάσετε συμπτώματα για 8 ή 9 χρόνια. Αλλά ο ιός συνεχίζει να πολλαπλασιάζεται και να καταστρέφει ανοσοποιητικά κύτταρα. Τελικά μπορεί να αποκτήσετε ελαφρές μολύνσεις ή τα εξής χρόνια συμπτώματα:

•   Πρησμένοι λεμφαδένες.
•   Διάρροια.
•   Απώλεια βάρους.
•   Πυρετός.
•   Βήχας.
•   Δύσπνοια.

Προχωρημένο στάδιο μόλυνσης. Κατά τη διάρκεια του τελικού σταδίου της μόλυνσης από τον ιό HIV, που συμβαίνει συνήθως 10 με 11 χρόνια μετά την αρχική μόλυνση, μπορεί να εμφανιστούν τα παρακάτω πιο σοβαρά σημεία και συμπτώματα:

•   Έντονη νυχτερινή εφίδρωση.
•   Έντονα ρίγη ή πυρετός πάνω από 37,8 °C, που διαρκεί επί αρκετές εβδομάδες.
•   Ξερός βήχας.
•   Δύσπνοια.
•   Χρόνια διάρροια.
•   Επίμονες λευκές κηλίδες ή ασυνήθη σημάδια στη γλώσσα ή στο στόμα.
•   Πονοκέφαλος.
•   Θόλωση και διαταραχές της όρασης.
•   Απώλεια βάρους.
•   Επίμονη και ανεξήγητη κούραση.
•   Πρήξιμο λεμφαδένων για περισσότερο από 3 μήνες.

Στο τελικό στάδιο της η μόλυνση μπορεί να πληροί τον επίσημο ορισμό του AIDS – θετική εξέταση για αντισώματα κατά του ιού HIV και τουλάχιστον ένα από τα παρακάτω:

•  Ανάπτυξη μιας ευκαιριακής λοίμωξης, όπως η πνευμονία από Pneumocystis carinii (PCP). Τα υγιή άτομα μπορούν συνήθως να αντισταθούν σε αυτή τη μόλυνση των πνευμόνων. Αλλά στα άτομα με αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα ο οργανισμός μπορεί να πολλαπλασιαστεί στους πνεύμονες και να δημιουργήσει δυσκολία στην αναπνοή. Τα παιδιά είναι ευάλωτα στις ίδιες ευκαιριακές μολύνσεις όπως και οι ενήλικοι και μπορεί να έχουν σοβαρές μορφές παιδικών ασθενειών, όπως ωτίτιδες, πνευμονία και αμυγδαλίτιδα.
•   Διακόσια ή λιγότερα κύτταρα CD4 ανά μικρολίτρο αίματος. Ένας φυσιολογικός αριθμός κυττάρων CD4 κυμαίνεται από 600 μέχρι 1.000 κύτταρα. Κάποια άτομα με αριθμό κυττάρων CD4 κάτω από διακόσια εξακολουθούν να μη φαίνονται άρρωστα. Ωστόσο, ο χαμηλός αριθμός είναι μια ένδειξη ότι το ανοσοποιητικό σύστημα καταρρέει.

Εξετάσεις και διάγνωση

Η διάγνωση του ιού HIV ξεκινάει αρχικά με μία εξέταση αίματος, για να ελέγξουμε αν υπάρχουν αντισώματα για τον ιό. Το τεστ έχει μεγάλη ακρίβεια 3 με 6 μήνες από τη στιγμή που το άτομο υποπτεύεται ότι εκτέθηκε στον ιό. Μία εξέταση για HIV δεν είναι ακριβής αμέσως μετά την έκθεση, αφού το σώμα σας χρειάζεται χρόνο, για να παραγάγει τα αντισώματα. Ο χρόνος μεταξύ της έκθεσης στον ιό και μίας θετικής εξέτασης για τα αντισώματα του ιού λέγεται περίοδος παραθύρου. Πολύ συχνά κυμαίνεται μεταξύ 6 και 12 εβδομάδων.

Επιπλοκές

Ο ιός HIV εξασθενεί το ανοσοποιητικό σας σύστημα και σας κάνει ευάλωτους σε ένα μεγάλο αριθμό βακτηρίων, ιών, μυκήτων και παράσιτων. Επίσης, μπορεί να είστε πιο ευάλωτος σε διάφορα είδη καρκίνου. Η θεραπεία με αντιρετροϊικά φάρμακα μπορεί να μειώσει σημαντικά τον κίνδυνο αυτών των παθήσεων.

Βακτηριακές λοιμώξεις. Μπορεί να προσβληθείτε από αρκετές βακτηριακές λοιμώξεις:

• Βακτηριακή αγγειωμάτωση. Η βακτηριακή αγγειωμάτωση είναι εξαιρετικά σπάνια σε άτομα που δεν είναι φορείς. Αυτή η βακτηριακή λοίμωξη εμφανίζεται αρχικά με στίγματα χρώματος ροζ ως ανοιχτού κόκκινου πάνω στο δέρμα σας. Συχνά μοιάζει με ένα είδος καρκίνου που ονομάζεται σάρκωμα Kaposi. Μπορεί επίσης να προσβάλλει και άλλα μέρη του σώματος σας, όπως το ήπαρ και το σπλήνα.
• Σύνδρομο Mycobacterium avium. Το σύνδρομο Mycobacterium avium είναι μία μόλυνση που προκαλείται από μια ομάδα βακτηριών. Συνήθως αυτά τα βακτήρια προκαλούν λοίμωξη της αναπνευστικής οδού. Αλλά, αν βρίσκεστε σε προχωρημένο στάδιο μόλυνσης από τον ιό HIV και ο αριθμός των CD4 λεμφοκυττάρων σας είναι πολύ χαμηλός, είναι πιο πιθανό να αναπτύξετε μια συστηματική μόλυνση που μπορεί να προσβάλει σχεδόν όλα τα όργανα, συμπεριλαμβανομένων και του μυελού των οστών, του συκωτιού και του σπλήνα.
• Σαλμονέλωση. Η σαλμονέλωση είναι μία βακτηριακή λοίμωξη που μεταδίδεται από μολυσμένο νερό ή τροφή. Αν και οποιοσδήποτε εκτεθεί σε βακτήρια σαλμονέλας μπορεί να νοσήσει, η σαλμονέλωση είναι 20 φορές πιο πιθανή σε άτομα που είναι φορείς του HIV. Το σωστό πλύσιμο των χεριών και ο προσεκτικός χειρισμός του φαγητού μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο από την ασθένεια.
• Φυματίωση. Η φυματίωση είναι η πιο συνηθισμένη ευκαιριακή ασθένεια που προσβάλλει τους φορείς του HIV παγκοσμίως. Μπορεί να προσβάλει φορείς του HIV ανεξάρτητα από το επίπεδο των CD4 κυττάρων τους. Αν μάθετε ότι είστε φορέας του ιού HIV, θα χρειαστεί να κάνετε άμεσα ένα δερματικό τεστ για φυματίωση. Αν το τεστ βγει θετικό, θα πρέπει να βγάλετε ακτινογραφία θώρακα και να κάνετε και άλλες εξετάσεις, για να βεβαιωθείτε ότι δεν έχετε ενεργό λοίμωξη. Αν έχετε ανενεργό φυματίωση, ο γιατρός θα σας χορηγήσει αντιβιοτικά, για να την εμποδίσει να μετατραπεί σε ενεργό.

Ιογενείς λοιμώξεις. Λοιμώξεις που μπορεί να προκληθούν από άλλους ιούς είναι:

• Μεγαλοκυτταροϊός. Ο μεγαλοκυτταροϊός είναι ένας κοινός ιός που μεταδίδεται με τα σωματικά υγρά, όπως το σάλιο, το αίμα, τα ούρα, το σπέρμα και το μητρικό γάλα. Ένα υγιές ανοσοποιητικό σύστημα απενεργοποιεί τον ιό, ο οποίος παραμένει αδρανής μέσα στο σώμα σας. Αν το ανοσοποιητικό σας σύστημα έχει εξασθενήσει, τότε ο ιός μπορεί να επανεμφανιστεί και να προκαλέσει ζημιά στα μάτια σας, στο πεπτικό σας σύστημα και σε άλλα όργανα.
• Ιός του έρπητα. Ο ιός του έρπητα, που προκαλεί συνήθως τον έρπητα των γεννητικών οργάνων (HSV-2), μπορεί να μεταδοθεί κατά τη διάρκεια του πρωκτικού ή κολπικού σεξ χωρίς προφύλαξη. Αν είστε φορέας του HIV, η μόλυνση του δέρματος που θα προκαλέσει σ’ εσάς θα είναι πιθανώς πιο σοβαρή σε σχέση με εκείνων που δεν είναι φορείς και επίσης θα χρειαστεί περισσότερο καιρό, για να θεραπευτεί.
• Ανθρώπινος ιός κονδυλωμάτων. Οι φορείς του HIV είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στον ιό κονδυλωμάτων (HPV) και ιδιαίτερα ευάλωτοι στις επαναλαμβανόμενες μολύνσεις. 0 ιός αυτός αυξάνει στις γυναίκες τον κίνδυνο για καρκίνο της μήτρας όπως επίσης αυξάνει τον κίνδυνο και στα δύο φύλλα για καρκίνο του πρωκτού. Οι μισές περίπου γυναίκες που έχουν τον ιό δεν εκδηλώνουν συμπτώματα. Οι περισσότεροι γιατροί συνιστούν έναν ετήσιο γυναικολογικό έλεγχο και τεστ Παπανικολάου, για να ελέγξουν για καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, για HPV και άλλες σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες.
• Προοδευτική πολυεστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια. Η προοδευτική πολυεστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια (PML) είναι μία πολύ σοβαρή εγκεφαλική μόλυνση. Τα σημεία και τα συμπτώματα ποικίλλουν και μπορεί να περιλαμβάνουν προβλήματα ομιλίας, αδυναμία σε μια πλευρά του σώματος, μερική απώλεια όρασης ή μούδιασμα σε ένα χέρι ή πόδι. Η μόλυνση PML συνήθως συμβαίνει, όταν το ανοσοποιητικό σας σύστημα έχει πληγεί σοβαρά.
• Ιογενής ηπατίτιδα. Η ιογενής ηπατίτιδα προκαλεί φλεγμονή του ήπατος. Υπάρχουν διάφορα είδη ιογενούς ηπατίτιδας. Στους φορείς του HIV που κολλάνε ηπατίτιδα παρατηρείται πιο γρήγορη εξάπλωση του ιού. Επίσης, αυτοί οι φορείς κινδυνεύουν να εμφανίσουν ηπατοτοξικότητα από τα φάρμακα για τη θεραπεία τους.

Μυκητιακές μολύνσεις. Οι μυκητιακές μολύνσεις είναι:

• Μονιλίαση. Η μονιλίαση είναι μία κοινή μόλυνση που σχετίζεται με τον ιό HIV. Προκαλεί φλεγμονή και ένα λευκό επικάλυμμα στους βλεννογόνους υμένες του στόματος σας, της γλώσσας, του οισοφάγου ή του κόλπου.
• Κρυπτοκοκκική μηνιγγίτιδα. Η μηνιγγίτιδα είναι μία φλεγμονή των υμένων που περιβάλλουν τον εγκέφαλο σας και τη σπονδυλική σας στήλη (μηνίγγια). Η κρυπτοκοκκική μηνιγγίτιδα, η πιο συνηθισμένη μόλυνση του κεντρικού νευρικού συστήματος που σχετίζεται με τον ιό HIV, προκαλείται από ένα μύκητα που ζει στο χώμα. Αν αντιμετωπιστεί εγκαίρως, η κρυπτοκοκκική μηνιγγίτιδα μπορεί να θεραπευτεί με φάρμακα.
• Πνευμονία Pneumocystis carinii. Η πνευμονία Pneumocystis carinii (PCP) είναι μία συνηθισμένη λοίμωξη σε όσους πάσχουν από AIDS. Προκαλείται από ένα μικροοργανισμό που φυσιολογικά υπάρχει στα πνευμόνια των ανθρώπων και των ζώων. Στους υγιείς ανθρώπους δεν προκαλεί ασθένειες, αλλά μπορεί να προκαλέσει σε άτομα με αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα. Η πνευμονία αυτή είναι η πρώτη αιτία θανάτου ανάμεσα στα παιδιά που έχουν AIDS. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια τα antiretroviral φάρμακα που ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα έχουν μειώσει τον αριθμό των ανθρώπων στους οποίους εκδηλώνεται αυτή η σοβαρή ασθένεια.
• Παρασιτικές μολύνσεις. Οι παρασιτικές μολύνσεις αποτελούν συνηθισμένες επιπλοκές της μόλυνσης από τον ιό του AIDS. Περιλαμβάνουν:
• Κρυπτοσποριδίαση. Η κρυπτοσποριδίαση είναι μία μόλυνση που προκαλείται από ένα εντερικό παράσιτο που το συναντάμε συνήθως στα ζώα. Συνήθως το αποκτούμε από μολυσμένο φαγητό ή νερό. Το παράσιτο μεγαλώνει μέσα στο έντερο και στους αγωγούς της χολής και προκαλεί σοβαρή χρόνια διάρροια.
• Τοξόπλασμα. Το τοξόπλασμα είναι η πιο συνηθισμένη αιτία εγκεφαλικών αλλοιώσεων στους ασθενείς σε προχωρημένο στάδιο του AIDS. Προκαλείται από ένα παράσιτο που βρίσκεται συνήθως στα κόπρανα της γάτας ή σε ωμό ή μισοψημένο κρέας, κυρίως χοιρινό, αρνί και ελάφι. Όταν μολυνθείτε με αυτά τα παράσιτα, μπορεί να εξαπλωθούν σε όλο το σώμα σας, συμπεριλαμβανομένων και της καρδιάς σας, των ματιών και των πνευμόνων.

Καρκίνοι. Ο ιός HIV αυξάνει τον κίνδυνο από τους παρακάτω καρκίνους:

• Σάρκωμα Kaposi. Το σάρκωμα Kaposi είναι ένας όγκος των τοιχωμάτων των αιμοφόρων αγγείων. Είναι ο πιο συνηθισμένος καρκίνος σε φορείς του HIV και πολύ σπάνιος σε ανθρώπους που δεν είναι φορείς. Αυτός ο καρκίνος εμφανίζεται συνήθως σαν αλλοιώσεις χρώματος ροζ, κόκκινου ή μοβ στο δέρμα σας και στο στόμα σας. Στους ανθρώπους με σκούρο δέρμα αυτές οι αλλοιώσεις μπορεί να εμφανίζονται σαν σκούρο καφέ ή μαύρο. Το σάρκωμα Kaposi μπορεί επίσης να επηρεάσει τα εσωτερικά σας όργανα, συμπεριλαμβανομένων της πεπτικής οδού και των πνευμόνων.
• Λέμφωμα όχι τύπου Hodgkin. Το λέμφωμα όχι τύπου Hodgkin είναι ένας καρκίνος που ξεκινάει από ένα είδος λευκού αιμοσφαιρίου (λεμφοκύτταρο). Τα λεμφώματα ξεκινούν συνήθως από τους λεμφαδένες, αν και μπορούν να ξεκινήσουν και από άλλα όργανα. Το πιο συνηθισμένο αρχικό σύμπτωμα είναι ένα πρήξιμο χωρίς πόνο στους λεμφαδένες στο λαιμό σας, στις μασχάλες και στη βουβωνική χώρα.

Θεραπεία

Η θεραπεία για τον HIV συνήθως περιλαμβάνει 3 ή περισσότερα αντι-HIV φάρμακα.  Οι συνδυασμοί αυτοί ονομάζονται HAART (αντιρετροϊκή θεραπεία υψηλής δραστικότητας).

Αναζητείται εμβόλιο για τον ιό το HIV. Δυστυχώς κάποια χαρακτηριστικά του ιού κάνουν την ανάπτυξη του εμβολίου δύσκολη. Ο ιός HIV ζει μέσα στα κύτταρα, αναπαράγεται σε μεγάλους αριθμούς και μεταλλάσσεται εύκολα – δημιουργεί διαφορετικές εκδοχές του εαυτού του. Προς το παρόν ο πιο αποτελεσματικός τρόπος στην καταπολέμηση του ιού HIV είναι μέσα από την ενημέρωση, την εγρήγορση και την αποφυγή των τρόπων που μπορούν να μεταδώσουν τον ιό.

Αν έχετε AIDS, είναι σημαντικό να επιλέξετε ένα γιατρό που να σας στηρίζει και να διαθέτει εμπειρία στη διαχείριση της μόλυνσης από HIV. Ο γιατρός σας παρακολουθεί το ανοσοποιητικό σας σύστημα και εξετάζει την υγεία σας σε τακτά χρονικά διαστήματα, για να εκτιμήσει την κατάσταση της ασθένειας σας και να αποφασίσει αν πρέπει να γίνουν περαιτέρω ενέργειες. Είναι επίσης σημαντικό να συμμετέχετε ενεργά στις αποφάσεις σχετικά με τη θεραπεία σας. Αν εσείς και ο γιατρός σας συζητήσετε τους κινδύνους και τα πλεονεκτήματα που σχετίζονται με τις διάφορες θεραπείες, τότε μπορείτε να πάρετε μια σωστή απόφαση.

Τα πιο αποτελεσματικά φάρμακα για τους φορείς και τους ασθενείς HIV είναι τα αντιρετροϊκά (antiretroviral). Αυτά τα φάρμακα επιτίθενται στον ίδιο τον ιό. Είναι σχεδιασμένα να παρεμποδίζουν την ανάπτυξη και την αναπαραγωγή του ιού σε διάφορα στάδια του κύκλου ζωής του παρατείνοντας την επιβίωση των ασθενών με HIV.