Οι στενότεροι συγγενείς του ανθρώπου, οι χιμπατζήδες, προτιμούν τη σιωπή από τον Μότσαρντ, αγαπούν όμως το ρυθμό της μουσικής από την Αφρική ή την Ινδία, αποκαλύπτει αμερικανική μελέτη που δημοσιεύθηκε Journal of Experimental Psychology: Animal Learning and Cognition.
Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές του Πανεπιστημίου «Έμορι» στην Ατλάντα, οι προηγούμενες μελέτες που είχαν γίνει για τις μουσικές προτιμήσεις των πιθήκων εξέτασαν μόνο δυτικά ακούσματα, τα οποία έχουν συγκεκριμένα ακουστικά μοτίβα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι χιμπατζήδες και άλλα πρωτεύοντα θηλαστικά προτιμούσαν συστηματικά την ησυχία τους.
«Παρόλο που τα διάφορα είδη Δυτικής μουσικής, όπως η ποπ, τα μπλουζ και η κλασική μουσική, ακούγονται διαφορετικά στον μέσο ακροατή, στην πραγματικότητα ακολουθούν τα ίδια μουσικά και ακουστικά μοτίβα» γράφουν οι ερευνητές. Συγκεκριμένα, η Δυτικής μουσική τείνει να έχει κανονικό, επαναλαμβανόμενο ρυθμό, ενώ η αφρικανική και η ινδική μουσική που εξετάστηκαν στη νέα μελέτη έχουν πιο ακανόνιστο ρυθμό και «ακραίες αναλογίες ισχυρών προς ασθενών χτύπων».
Η νέα μελέτη εξέτασε την αντίδραση των χιμπατζήδων στο άκουσμα είτε αφρικανικής, είτε ινδικής, είτε ιαπωνικής μουσικής. Παρά τις πολιτισμικές διαφορές, αναφέρει η ερευνητική ομάδα, η ιαπωνική μουσική έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με τις Δυτικές συνθέσεις που είχαν εξεταστεί σε προηγούμενες μελέτες. Δεν προκαλεί λοιπόν απορία η διαπίστωση ότι οι περισσότεροι χιμπατζήδες απομακρύνονταν όταν οι ερευνητές άφηναν ένα φορητό στερεοφωνικό συγκρότημα να παίζει ιαπωνικά τραγούδια έξω από το προαύλιο του χώρου διαβίωσής τους -οι περισσότεροι αποσύρονταν σε κλειστούς χώρους, προφανώς για να αποφύγουν την ενόχληση.
Αφρικανική ή ινδική μουσική
Η αντίδρασή τους ήταν όμως διαφορετική στο άκουσμα της αφρικανικής ή της ινδικής μουσικής: οι περισσότεροι έμεναν κοντά στο στερεοφωνικό στα 40 λεπτά που διαρκούσε κάθε ημερήσια συναυλία στις 12 μέρες του πειράματος.
Για λόγους σύγκρισης, οι ερευνητές άφησαν σε διαφορετικό σημείο ένα στερεοφωνικό που έμενε σιωπηλό και δεν έδειξε να προσελκύει την προσοχή των ζώων.
Η σύγκριση της συμπεριφοράς των πιθήκων όταν το στερεοφωνικό έπαιζε ή δεν έπαιζε οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι στενοί συγγενείς μας αγαπούν την «εξωτική» αφρικανική μουσική. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει με βεβαιότητα γιατί συμβαίνει αυτό.
Γιατί όμως οι χιμπατζήδες απεχθάνονται ειδικά τη Δυτική μουσική; «Οι χιμπατζήδες ενδέχεται να θεωρούν απειλητικά τα δυνατά, προβλέψιμα ρυθμικά μοτίβα, καθώς οι επιδείξεις κυριαρχίας στους χιμπατζήδες συχνά περιέχουν επαναλαμβανόμενους ρυθμικούς ήχους όπως το χτύπημα των ποδιών και των χεριών» λέει ο Φρανς ντε Βαλ, μέλος της ερευνητικής ομάδας. Με άλλα λόγια, η Δυτική μουσική ίσως θυμίζει κυρίαρχο αρσενικό που χτυπάει το στήθος του εξοργισμένο.
