Η αχίλλειος τενοντίτιδα (Achilles Tendonitis) είναι η φλεγμονή του αχίλλειου τένοντα. Αυτός ο τένοντας συνδέει τους μυς της γάμπας με την πίσω πλευρά της φτέρνας και είναι ο ισχυρότερος του σώματος. Οι κακώσεις που παθαίνει ο τένοντας αυτός είναι η τενοντίτιδα και η ρήξη (ολική ή μερική).
Η αχίλλειος τενοντίτιδα ταλαιπωρεί συχνά άτομα που ασκούνται συστηματικά και καταπονούν σε μεγάλο βαθμό το συγκεκριμένο τένοντα.
Συμπτώματα
Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πόνο στην περιοχή και συχνά οίδημα και ένα αίσθημα «σκληρότητας» του τένοντα. Η πάθηση μπορεί να είναι οξεία ή χρόνια.
Ο πόνος και η φλεγμονή προκαλούνται από μικροσκοπικές ρήξεις που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια έντονης άσκησης. Όταν οι μυς της γάμπας συσπώνται, ασκείται δύναμη στον αχίλλειο τένοντα. Όταν η σύσπαση αυτή είναι υπερβολικά μεγάλη ή επαναλαμβάνεται πολλές φορές, ο τένοντας τραυματίζεται και ακολουθεί εκφύλιση και φλεγμονή. Σημειώστε ότι το συχνό τρέξιμο σε ανηφορική διαδρομή καταπονεί τον τένοντα.
Οι ασθενείς με μερική ρήξη νοιώθουν συνήθως πόνο κατά την διάρκεια μιας δραστηριότητας όπως περπάτημα (ιδιαίτερα σε ανηφόρες), ανεβοκατέβασμα σκάλας, τρέξιμο, άλμα ή πηδηματάκια. Πιο σοβαροί τραυματισμοί συμβαίνουν, όταν ο τένοντας υποστεί εκτεταμένη ή ολοκληρωτική ρήξη.
Σημεία και συμπτώματα
- Αμβλύς πόνος στον αχίλλειο τένοντα, ιδιαίτερα κατά το τρέξιμο και τα άλματα.
- Ελαφρύ πρήξιμο ή ευαισθησία στον τένοντα.
- Έντονος πόνος και αδυναμία να κινήσετε το πέλμα.
Ο γιατρός για να κάνει τη διάγνωση θα εξετάσει το πέλμα και μπορεί να ζητήσει μία ακτινογραφία της περιοχής, για να αποκλείσει άλλα αίτια του πόνου.
Πόσο σοβαρή είναι η αχίλλειος τενοντίτιδα; Εκτός από την περίπτωση της ρήξης του αχίλλειου τένοντα οι συντηρητικές θεραπείες, όπως η ανάπαυση, ο πάγος και πιθανότατα η αλλαγή στο πρόγραμμα άσκησης, θα πρέπει να επιτρέψουν στον τένοντα να αποκατασταθεί από μόνος του σε μία περίοδο εβδομάδων.
Αν δεν αντιμετωπιστεί και αν ο τένοντας συνεχίζει να υπόκειται σε μικρές ρήξεις κατά την άσκηση και τη συνεχή κίνηση, μπορεί να υποστεί ολική ρήξη. Στην περίπτωση ολικής ρήξης του τένοντα ο τραυματίας δεν μπορεί να σηκώσει την πτέρνα του από όρθια θέση ή να σπρώξει τα δάκτυλα του πάσχοντος ποδιού προς τα κάτω από ύπτια θέση.
Η ρήξη του τένοντα είναι βαρύς τραυματισμός που επηρεάζει την ικανότητα της βάδισης και συνήθως απαιτεί χειρουργική επέμβαση. Το 75% των ρήξεων συμβαίνουν σε άρρενες αθλητές ηλικίας 30-50 ετών. Είναι κυρίως δρομείς μεγάλων αποστάσεων και τενίστες, και προσφάτως είναι μεσήλικες «ποδοσφαιριστές του Σαββατοκύριακου» σε γήπεδα 5Χ5. Άτομα που είναι υπέρβαρα, δεν γυμνάζονται με τον σωστό τρόπο και δεν φορούν τα κατάλληλα παπούτσια έχουν περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν πρόβλημα στον αχίλλειο τένοντα.
Θεραπεία
Η ανάπαυση του πέλματος είναι συχνά η καλύτερη θεραπεία για την αχίλλειο τενοντίτιδα. Η εφαρμογή πάγου στον τένοντα μπορεί να σας ανακουφίσει (τοποθετήστε πάγο για 15-20 λεπτά κάθε 3-4 ώρες για τις πρώτες 2-3 ημέρες ή μέχρι να ελεγχθεί ο πόνος). Μία προσωρινή ορθοπεδική συσκευή, που ανασηκώνει το πέλμα μέσα στο παπούτσι, μπορεί να μειώσει την επιβάρυνση στον τραυματισμένο τένοντα. Η παρακεταμόλη (Depon κ.ά.) και τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα μπορεί να μειώσουν τον πόνο και τα συμπτώματα.
Όταν υποχωρήσει ο πόνος, τεντώστε απαλά την πτέρνα και τους μυς των προσαγωγών στο πίσω μέρος του μηρού. Η ενδυνάμωση των μυών της γάμπας αποτελεί βασικό μέρος της θεραπείας και της πρόληψης των υποτροπών. Μέχρι να θεραπευτεί εντελώς ο τένοντας, μπορεί να είναι καλύτερα να συμμετέχετε σε ασκήσεις με μικρό ή και καθόλου φορτίο στο συγκεκριμένο σημείο.
Εγχείρηση. Η ολική ρήξη του αχίλλειου τένοντα απαιτεί συνήθως εγχείρηση κατά την οποία γίνεται μία τομή στο πίσω μέρος του ποδιού και συρραφή του κομμένου τένοντα. Η ανάρρωση διαρκεί 6 με 12 εβδομάδες σε γύψο, νάρθηκα ή κηδεμόνα.
Αν ο τένοντας έχει υποστεί μερική μόνο ρήξη, η θεραπεία μπορεί να γίνει με γύψο ή κηδεμόνα, ώστε να επιτραπεί στον κομμένο τένοντα να επανασυνδεθεί χωρίς εγχείρηση. Οι έρευνες δείχνουν ότι αυτή η μέθοδος μπορεί να είναι αποτελεσματική και δεν έχει τους ίδιους κινδύνους επιπλοκών, όπως η λοίμωξη, που μπορεί να συμβούν κατά την εγχείρηση. Ωστόσο, οι πιθανότητες υποτροπής στη μη χειρουργική προσέγγιση είναι περισσότερες και η ανάρρωση μπορεί να διαρκέσει περισσότερο.
Ο καλύτερος τρόπος για να προλάβετε τη φλεγμονή του αχίλλειου τένοντα θεωρείται η διάτασή του πριν αλλά και μετά τις αθλητικές δραστηριότητες. Αν πάσχετε από χρόνια τενοντίτιδα αποφεύγετε να τρέχετε σε ανηφορικό έδαφος.
