Οι αφαιρετικές επιληπτικές κρίσεις (ήσσονες επιληπτικοί σπασμοί) αποτελούν έναν τύπο επιληψίας που διαφέρει από τους μείζονες επιληπτικούς σπασμούς. Κάθε κρίση αφαιρετικών σπασμών διαρκεί μόνο δευτερόλεπτα, αλλά μπορεί να συμβαίνουν δεκάδες έως εκατοντάδες τέτοιοι σπασμοί κάθε μέρα.
Κατά τη διάρκεια αφαιρετικών σπασμών υπάρχει μικρή διακοπή της επίγνωσης, συχνά με πτερύγισμα των βλεφάρων ή σύσπαση των παλαμών. Η πλήρης ανάρρωση συμβαίνει αμέσως μετά το τέλος των σπασμών και δεν ακολουθεί σύγχυση. Συνήθως το άτομο που είχε τους σπασμούς δεν το θυμάται.
Οι αφαιρετικές κρίσεις αρχίζουν τυπικά σε παιδιά ηλικίας 6 έως 12 χρονών και σπάνια μετά την ηλικία των 20. Μπορεί να συμβαίνουν για εβδομάδες ή μήνες μετά την έναρξη, πριν τους προσέξει κάποιος ενήλικας, διότι συνήθως είναι πάρα πολύ σύντομοι με λίγη μη φυσιολογική κινητικότητα. Το παιδί σας μπορεί να παρουσιάσει προβλήματα μάθησης, πριν εσείς ή ο δάσκαλος ανακαλύψετε τους σπασμούς.
Λιγότερο από το 10% όλων των ανθρώπων με διαταραχές σπασμών έχουν αφαιρετικές κρίσεις. Ορισμένες φορές συμβαίνουν σε συνδυασμό με άλλους τύπους σπασμών. Συνήθως δεν ανευρίσκεται κάποια ταυτοποιήσιμη αιτία για τους σπασμούς και το παιδί σας πιθανώς δεν έχει άλλα νευρολογικά προβλήματα.
Μη τυπικοί αφαιρετικοί σπασμοί, παρ’ όλα αυτά, σχετίζονται συχνά με νευρολογικές διαταραχές, όπως συγγενείς ανωμαλίες του εγκεφάλου, χημικές διαταραχές από νεφρική ή ηπατική νόσο ή από ίνωση του εγκεφαλικού ιστού από τραύμα της κεφαλής ή τραυματισμούς κατά τη γέννηση. Οι άτυπες αφαιρετικές κρίσεις διαρκούν συνήθως περισσότερο από τις κρίσεις αφαιρετικών σπασμών και συνοδεύονται από ανώμαλες κινήσεις.
Συμπτώματα
- Σύντομες περίοδοι προσήλωσης του βλέμματος με απώλεια της συνείδησης.
- Πτερύγισμα των βλεφάρων κατά τη διάρκεια των περιόδων αυτών.
- Άμεση επαναφορά της συνείδησης μετά το τέλος της περιόδου.
Διάγνωση
Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα, το οποίο μετρά τη δραστηριότητα των εγκεφαλικών κυμάτων, χρησιμοποιείται γενικώς, για να αναζητηθούν τα διακριτά ηλεκτρικά σχήματα που σχετίζονται με τις αφαιρετικές κρίσεις. Σε ορισμένες περιπτώσεις ο γιατρός μπορεί να παραγγείλει εξετάσεις αίματος, αξονική τομογραφία (CT) ή μαγνητική τομογραφία (MRI), για να ελεγχθούν άλλες πιθανές αιτίες των σπασμών.
Πόσο σοβαρές είναι οι αφαιρετικές κρίσεις; Τα περισσότερα παιδιά με αφαιρετικές κρίσεις, όταν παίρνουν φάρμακα, εκδηλώνουν σημαντικά λιγότερους ή καθόλου σπασμούς. Μέχρι και 70% των παιδιών με ήσσονες επιληπτικούς σπασμούς μέχρι το τέλος της εφηβείας σταματούν να εμφανίζουν σπασμούς. Σ’ αυτή την ηλικία οι περισσότεροι έφηβοι μπορούν να διακόψουν τα φάρμακα τους υπό την επίβλεψη του γιατρού τους.
Θεραπεία
Τα περισσότερα παιδιά με τυπικούς ήσσονες επιληπτικούς σπασμούς μπορούν να ζουν ουσιαστικά φυσιολογικά τη ζωή τους και θα πρέπει να ενθαρρύνονται να το κάνουν. Ο γιατρός θα σας βεβαιώσει πιθανώς πως το παιδί σας μπορεί να συμμετέχει σε σωματικές δραστηριότητες και σχολικές εργασίες με λίγους περιορισμούς.
Οι περιορισμοί στην οδήγηση ή στο χειρισμό συγκεκριμένων τύπων συσκευών, όταν το παιδί σας μεγαλώσει, θα εξαρτηθεί από το βαθμό ελέγχου των σπασμών.
Φάρμακα. Οι ήσσονες επιληπτικοί σπασμοί ανταποκρίνονται συνήθως αρκετά στα αντιεπιληπτικά φάρμακα. Απαιτείται ιατρική εκτίμηση για τον προσδιορισμό του καλύτερου φαρμάκου και της δοσολογίας για το παιδί σας. Πιθανές παρενέργειες των φαρμάκων είναι ζαλάδα, γαστρεντερικές διαταραχές και λήθαργος.
