Όταν οι παραθυρεοειδείς αδένες παράγουν πολύ λίγη από την ορμόνη τους, την παραθορμόνη, η διαταραχή που προκύπτει καλείται υποπαραθυρεοειδισμός. Ο πάθηση αυτή είναι πολύ λιγότερο συχνή από τον υπερπαραθυρεοειδισμό.
Αν δεν κυκλοφορούν στον οργανισμό επαρκείς ποσότητες παραθυρεοειδικής ορμόνης, δηλαδή της παραθορμόνης, η ποσότητα του ασβεστίου στο αίμα σας πέφτει κάτω από τα φυσιολογικά επίπεδα και το ποσό του φωσφόρου αυξάνεται.
Η χαμηλή συγκέντρωση ασβεστίου μπορεί να προκαλέσει διάφορα προβλήματα, ιδιαίτερα μυϊκούς σπασμούς (τέτανο), κράμπες, αυξημένη διεγερσιμότητα των νεύρων καθώς και διαταραχές στον καρδιακό ρυθμό.
Οι μυϊκοί σπασμοί που σχετίζονται με τον υποπαραθυρεοειδισμό μπορεί να είναι δυσάρεστοι ή επώδυνοι και μπορεί να προκύψει δυσχέρεια αναπνοής από τους σπασμούς των μυών που ελέγχουν τις φωνητικές σας χορδές. Αν το ποσό του ασβεστίου στο αίμα σας είναι χαμηλό για πολλά χρόνια, μπορεί να εμφανισθούν καταρράκτης και σπασμοί. Επειδή ο υποπαραθυρεοειδισμος είναι μια χρόνια κατάσταση, η θεραπεία συνεχίζεται για ολόκληρη τη ζωή.
Είδη και αιτίες
Υπάρχουν δύο τύποι υποπαραθυρεοειδισμού. Ο ένας τύπος καλείται ιδιοπαθής υποπαραθυρεοειδισμός. Η αιτία του είναι άγνωστη, αλλά η κατάσταση μπορεί να σχετίζεται με μυκητιασικές λοιμώξεις και ανεπάρκεια των ωοθηκών ή των επινεφριδίων. Τα παιδιά προσβάλλονται συχνότερα από τους ενήλικες. Να σημειωθεί ότι στη νεογνική περίοδο μπορεί να παρατηρηθεί παροδικός υποπαραθυρεοειδισμός, λόγω έλλειψης μαγνησίου.
Ο δεύτερος τύπος προκύπτει, όταν οι παραθυρεοειδείς αδένες αφαιρούνται ή τραυματίζονται κατά τη διάρκεια επέμβασης στον τράχηλο.
Συμπτώματα
Το χαρακτηριστικό σύμπτωμα του οξέος συνδρόμου είναι η τετανία, δηλαδή επώδυνες μυϊκές συσπάσεις, επώδυνο σπασμό του καρπού και του άκρου ποδιού, διέγερση και σπασμούς. Υπάρχει δύσπνοια με συριγμό, φωτοφοβία και διπλωπία. Παρατηρείται επίσης συχνουρία.
Ο υποπαραθυρεοειδικός ασθενής έχει εύθρυπτα νύχια τα οποία συχνά παρουσιάζουν προσβολή από μύκητες, ξηρό δέρμα και μπορεί να εμφανίζει πτώση των φρυδιών. Η ανάπτυξη των δοντιών κατά την παιδική ηλικία μπορεί να είναι ελαττωματική.
Συμπτώματα
- Μυϊκοί σπασμοί ή αιμωδίες (τσιμπήματα), ειδικά στα χέρια, στα πόδια, στο πρόσωπο και στο λαιμό.
- Δυσχέρεια αναπνοής.
- Ξηρό δέρμα.
- Μυκητιασικές λοιμώξεις.
- Εύθραυστα νύχια
- Άγχος ή νευρικότητα
- Στα παιδιά εμετοί, σπασμοί και κεφαλαλγία
- Κατάθλιψη, εναλλαγές της διάθεσης
- Προβλήματα μνήμης
Διάγνωση
Οι διαγνωστικές εξετάσεις για τον υποπαραθυρεοειδισμό παρουσιάζουν μειωμένες τιμές ασβεστίου στο αίμα (υπασβεστιαιμία), αυξημένες τιμές φωσφόρου και παθολογικά μειωμένες τιμές της παραθορμόνης.
Η νεφρική λειτουργία παραμένει φυσιολογική όπως και οι τιμές της αλκαλικής φωσφατάσης. Το ηλεκτροκαρδιογράφημα μπορεί να δείξει διαταραχές του ρυθμού.
Επιπλοκές
Η πάθηση μπορεί να προκαλέσει ορισμένες επιπλοκές. Η βαριά υπασβεστιαιμία μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή ανεπάρκεια.
Η οξεία τετανία που συνοδεύεται από συριγμό και παράλυση των φωνητικών χορδών, μπορεί να προκαλέσει οξεία αναπνευστική απόφραξη και να απαιτήσει τραχειοστομία.
Αν ο υποπαραθυρεοειδισμός εμφανισθεί νωρίς κατά την παιδική ηλικία, μπορεί να οδηγήσει σε διακοπή της οστικής και διανοητικής ανάπτυξης.
Θεραπεία
Για να θεραπευτεί η κατάσταση, μπορεί ο γιατρός να σας συνταγογραφήσει βιταμίνη D και υποκατάστατα ασβεστίου. Αν οι μυϊκοί σπασμοί είναι ιδιαίτερα έντονοι, μπορεί να σας χορηγηθεί ενδοφλέβια ασβέστιο με σκοπό την άμεση, προσωρινή ανακούφιση.
Θα χρειαστεί πιθανώς να πάρετε βιταμίνη D και υποκατάστατα ασβεστίου για το υπόλοιπο της ζωής σας σε ποσά μεγαλύτερα από αυτά που τυπικά απαιτούνται για τη φυσιολογική θρέψη.
Επιπρόσθετα, επειδή πρέπει να παρακολουθούνται τα επίπεδα ασβεστίου στο αίμα σας, ο γιατρός σας θα οργανώσει ένα πρόγραμμα τακτικών εξετάσεων αίματος. Αυτές οι εξετάσεις είναι σημαντικές, για να επιβεβαιώνει πως διατηρείτε φυσιολογικά επίπεδα ασβεστίου στο αίμα σας.
Ο γιατρός σας μπορεί να σας συμβουλεύει για μια διατροφή που είναι:
- Πλούσια σε ασβέστιο. Περιλαμβάνει γαλακτοκομικά προϊόντα, πράσινα φυλλώδη λαχανικά, μπρόκολο, κατσαρό λάχανο, και χυμό πορτοκάλι.
- Χαμηλή σε φώσφορο. Αυτό σημαίνει αποφυγή των ανθρακούχων αναψυκτικών, τα οποία περιέχουν φώσφορο σε μορφή φωσφορικού οξέος. Τα αυγά και τα κρέατα τείνουν να είναι υψηλά σε φώσφορο.
