Αν και οι περισσότερες γυναίκες είναι βιολογικά ικανές να έρθουν σε οργασμό, ένα ποσοστό δεν το επιτυγχάνει ποτέ, άλλες έχουν οργασμό μόνο μερικές φορές και άλλες έχουν οργασμό σε κάθε σεξουαλική επαφή.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, το 10% των γυναικών δεν έχουν έρθει ποτέ σε οργασμό, το 15% αναφέρουν δυσκολία στην επίτευξη οργασμού και το 50% αναφέρουν ότι έχουν έρθει σε οργασμό χωρίς να είναι ικανοποιημένες από τη ποιότητά του και τη συχνότητά του.
Ως οργασμική διαταραχή στη γυναίκα ορίζεται η επίμονη ή επαναλαμβανόμενη δυσκολία ή καθυστέρηση επίτευξης οργασμού μετά από επαρκή διέγερση.
Όταν γίνεται διάγνωση σε μια γυναίκα που δεν είχε ποτέ οργασμό, ο όρος είναι πρωτογενής οργασμική διαταραχή. Σε μια γυναίκα που είχε προηγουμένως οργασμούς, αλλά δεν έχει πια, ο όρος είναι δευτερογενής οργασμική διαταραχή. Φυσικά, αν η κατάσταση δε σας ενοχλεί, δεν θεωρείται διαταραχή και πολύ περισσότερο δεν θεωρείται πάθηση.
Η γυναικεία σεξουαλική αντίδραση είναι πολύπλοκη και αφορά τη σεξουαλική επιθυμία και τη σεξουαλική διέγερση. Η κατανόηση του πώς αντιδρά το σώμα σας στη σεξουαλική διέγερση, η γνώση του τι σας ευχαριστεί και η γνωστοποίηση των σεξουαλικών σας αναγκών σε ένα σύντροφο με κατανόηση είναι σημαντικά για την επίτευξη οργασμού.
Η διαταραχή οργασμού συνδέεται στενά με τη διαταραχή σεξουαλικής διέγερσης. Γενικά, αν δε νιώθετε ευχαρίστηση από τη σεξουαλική δραστηριότητα, δε θα έχετε οργασμό. Σε μερικές περιπτώσεις οργασμικής διαταραχής μια γυναίκα έχει οργασμό, αλλά πρέπει να προσπαθήσει υπερβολικά έντονα ή επί μακρό χρόνο, για να τον επιτύχει.
Ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών – οι εκτιμήσεις κυμαίνονται από το 1/3 έως τα 2/3 όλων των γυναικών – χρειάζονται ερεθισμό της κλειτορίδας για να φτάσουν σε οργασμό. Μην υποθέσετε ότι έχετε οργασμική διαταραχή μέχρι να δοκιμάσετε εσείς ή ο σύντροφος σας άμεση διέγερση της κλειτορίδας και διαπιστώσετε ότι δεν μπορείτε να φτάσετε σε οργασμό.
Μια συνηθισμένη αιτία της διαταραχής είναι μια κατηγορία αντικαταθλιπτικών φαρμάκων, γνωστών ως εκλεκτικών αναστολέων επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRIs). Άλλες φυσικές αιτίες είναι οι τραυματισμοί του νωτιαίου μυελού, ορισμένες νευρολογικές διαταραχές ή τραύματα.
Στις ψυχολογικές αιτίες περιλαμβάνονται η σεξουαλική αναστολή, ο φόβος απώλειας ελέγχου ή άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν την ικανότητα σας να εστιάσετε σε ευχάριστα σεξουαλικά αισθήματα.
Σημεία και συμπτώματα
- Αδυναμία να φτάσετε σε οργασμό στη διάρκεια του σεξ μετά από επαρκή διέγερση.
- Καθυστέρηση οργασμού παρά την επαρκή διέγερση.
- Στενοχώρια για την έλλειψη οργασμού.
Είναι η ανοργασμία διαταραχή;
Η έλλειψη γυναικείου οργασμού δεν είναι απαραιτήτως ιατρικό πρόβλημα. Υπάρχουν πολλές γυναίκες που νιώθουν πληρότητα χωρίς να έχουν νιώσει ποτέ οργασμό ή έχοντας σπανίως οργασμούς. Πρόκειται για πρόβλημα μόνο αν εσείς θεωρείται ότι είναι έτσι. Πριν μερικές δεκαετίες η δυσκολία των γυναικών να φτάσουν σε οργασμό θεωρούνταν φυσιολογική. Οι ειδικοί πίστευαν ότι η γυναίκα μπορεί να έχει μία ικανοποιητική σεξουαλική επαφή ανεξάρτητα από την παρουσία οργασμού.
Ο θηλυκός οργασμός δεν είναι ο κανόνας στη φύση. Τα περισσότερα αρσενικά ζώα είναι πολύ γρήγορα στο σεξ. Ο αρσενικός χιμπατζής, π.χ. εκσπερματώνει ύστερα από λίγες γρήγορες “κινήσεις” κι αυτό δεν δίνει μεγάλες ευκαιρίες για οργασμό στο θηλυκό. Καλώς ή κακώς, ο οργασμός του θηλυκού δεν είναι απαραίτητος για την αναπαραγωγή. Μόνο το αρσενικό πρέπει να φτάσει σε οργασμό, δηλαδή να εκσπερματώσει, για να γεννηθεί η νέα ζωή. Η εγκυμοσύνη δεν εξαρτάται από τον οργασμό του θηλυκού διότι είτε υπάρχει διαθέσιμο ωάριο και γονιμοποιείται είτε όχι. Αυτός είναι ο λόγος που, σε αντίθεση με τον άνδρα, υπάρχει μεγάλη ποικιλία σεξουαλικών ερεθισμών στις γυναίκες (κολπικές, κλειτοριδικές ή ανοργασμικές).
Το πρόβλημα με την απουσία οργασμού είναι πως όταν συνδυάζεται και με άλλες καταστάσεις που θεωρούνται σεξουαλικές διαταραχές όπως η έλλειψη επιθυμίας για σεξ και η απουσία σεξουαλικής διέγερσης, η γυναίκα δεν έχει κίνητρο να κάνει σεξ και άρα υπάρχουν μικρές πιθανότητες να γίνει μητέρα. Επιπλέον, αν αυτή η κατάσταση εμφανιστεί μετά την τεκνοποίηση, μπορεί να διαλύσει το γάμο. Πολλές λοιπόν γυναίκες υπερβάλλουν ως προς την σεξουαλικότητά τους προκειμένου να διατηρούν μια σταθερή σχέση και μερικές φορές να προσποιούνται ότι φτάνουν σε οργασμό ώστε να αποτρέψουν το σύντροφό τους να τις χαρακτηρίσει “ψυχρές” και να αναζητήσει άλλη σύντροφο. Έτσι, ένα ποσοστό γυναικών εμπλέκεται στη σεξουαλική πράξη όχι επειδή το επιθυμεί και το ευχαριστιέται αλλά επειδή πρέπει να εξασφαλίσει τη “μονογαμία” στη σχέση.
Σε παλιότερες εποχές η ανοργασμία δεν αποτελούσε πρόβλημα διότι οι γάμοι γίνονταν κατά κανόνα από υποχρέωση και με συνοικέσιο. Σήμερα όμως που ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών (και ανδρών) δεν παντρεύεται και εξ’ αυτού του λόγου ίσως να μην αφήσει απογόνους, η έλλειψη σεξουαλικής διέγερση και οργασμού θεωρούνται δυσλειτουργίες ενώ πριν από έναν αιώνα θεωρούνται ως κάτι φυσικό.
Επειδή στη γυναίκα -σε αντίθεση με τον άνδρα- η έλλειψη οργασμού δεν είναι πάθηση, οι σεξολόγοι θεωρούν ότι υπάρχει πρόβλημα μόνο όταν προκαλεί δυσχέρεια για το ίδιο το άτομο. Μια δυσχέρεια που μπορεί να είναι καθαρά ψυχολογική, ειδικά οι ανοργασμικές γυναίκες νιώθουν ότι αποτελούν “εξαίρεση”. Κάτι τέτοιο φαίνεται πράγματι να συμβαίνει τα τελευταία χρόνια αφού μετά την σεξουαλική απελευθέρωση και τη μείωση των γάμων το ποσοστό των γυναικών που φτάνουν σε οργασμό αυξάνεται στο καθώς είναι λογικό να αφήνουν περισσότερους απογόνους.
Θεραπεία
Αν η γυναίκα δεν μπορεί να φτάσει σε οργασμό ούτε μόνη της, δηλαδή μέσω αυνανισμού, θα πρέπει να αναζητήσει τη συνεργασία ενός ειδικού και αν κριθεί απαραίτητο να κάνει οργανικές εξετάσεις.
Τα θεραπευτικά προγράμματα έχουν στόχο να μάθει η γυναίκα να βιώνει οργασμό και βασίζονται σε δραστηριότητες όπου η γυναίκα προοδευτικά αποκτά γνώση του εαυτού της, πώς να διεγείρεται μόνη της και να αυτοϊκανοποιείται. Ένα πλεονέκτημα της αυτοδιέγερσης είναι ότι ακόμα κι αν η γυναίκα δεν έχει σύντροφο, μπορεί να μάθει να βιώνει οργασμό. Είναι άγνωστα τα ποσοστά επιτυχίας μιας τέτοιας θεραπείας.
Πρόσφατη, χρησιμοποιήθηκε σε μια κλινική δοκιμή που περιέλαβε 253 γυναίκες η τεστοστερόνη σε μορφή ρινικού σπρέι. Η τεστοστερόνη αύξησε τη συχνότητα των οργασμών σε 2,3 από 1,7 σε διάστημα 84 ημερών.
Τέλος, ο γιατρός μπορεί να σας προτείνει μια σειρά απλών ασκήσεων (ασκήσεις Kegel) που θα σας βοηθήσουν να αναπτύξετε τους μυς στο εξωτερικό μέρος του κόλπου όπου προκαλείται η αίσθηση της ευχαρίστησης. Οι ίδιοι μύες βοηθούν στον έλεγχο της ροής των ούρων.
