Aμερικανοί επιστήμονες έκαναν ένα μακροχρόνιο πείραμα με δύο είδη σαύρας προκειμένου να δουν αν ο ανταγωνισμός μεταξύ τους θα άλλαζε τα χαρακτηριστικά τους.
Το ένα είδος σαύρας, χρώματος πράσινου και με την επιστημονική ονομασία Anolis carolinensis ήταν κάτοικος του συμπλέγματος νησιών στα ανοιχτά της Φλόριδα όπου και πραγματοποιήθηκε το πείραμα. Το άλλο είδος σαύρας, χρώματος καφέ, με επιστημονικό όνομα Anolis Sagrei, αν και αρχικά ζούσε αποκλειστικά στην Κούβα, είχε, μέσα σε 30 χρόνια, κατακτήσει όλες τις νοτιοδυτικές ΗΠΑ, χωρίς όμως να ζει στο σύμπλεγμα νησιών όπου υπήρχαν μόνες και ανενόχλητες οι πράσινες σαύρες.
Και τα δύο είδη σαύρας είχαν μήκος περίπου 20 εκατοστών μαζί με την ουρά και τρέφονταν κυρίως με μικρά έντομα και αράχνες, ενώ και οι δύο διακρίνονταν από τις αναρριχητικές τους ικανότητες. Ωστόσο η καφέ σαύρα είχε μια σαφή προτίμηση προς το έδαφος.
Το 1995 οι επιστήμονες εισήγαγαν μερικές καφέ σαύρες σε ορισμένα από τα νησιά που ζούσαν οι πράσινες γι να δουν τι θα συμβεί.
Το 1998 παρατηρήθηκε ότι οι πράσινες σαύρες σκαρφάλωναν προοδευτικά ολοένα και ψηλότερα στα δέντρα προκειμένου να αποφύγουν τις καφέ σαύρες. Σε εκείνα τα νησιά, πάλι, όπου δεν είχαν εισβάλλει οι καφέ σαύρες, οι πράσινες δεν είχαν αλλάξει στο ελάχιστο τις συνήθειες τους ως προς την αναρρίχηση.
Τροποποίηση ανάγνωσης των γονιδίων
Οι επιστήμονες επανήλθαν το 2010 στα νησιά και διαπίστωσαν ότι, ελάχιστοι χώροι δεν είχαν εποικισθεί από τις καφέ σαύρες, ενώ η χρόνια συνύπαρξη είχε κάνει τις πράσινες σαύρες σε πρωταθλητές της αναρρίχησης.
Στο παραπάνω διάστημα που αντιστοιχεί σε 20 γενιές σαυρών, οι πράσινες, είχαν εμφανίσει αλλαγές στην μορφολογία των ποδιών τους. Τα διαστήματα μεταξύ των «δαχτύλων» τους είχαν αυξηθεί ενώ, τα μικροσκοπικά τριχίδια που, καλύπτουν μέρη του σώματός και τους επιτρέπουν να παραμένουν γαντζωμένες, είχαν επίσης αυξηθεί σε μήκος τους και ανθεκτικότητα.
Ο Ερβέ Γκιγιαντέρ, επικεφαλής του τμήματος βιολογίας στο πανεπιστήμιο Pierre et Marie Curie σημειώνει: «Έχουν υπάρξει πολλά αντίστοιχα παραδείγματα στο παρελθόν, όπως με τους σπίνους του Δαρβίνου στα νησιά Γκαλαπάγκος, τις σαύρες στην Καραϊβική και το είδος Sorex araneus, μικρά σαρκοβόρα θηλαστικά που απαντώνται στη Βρετάνη. Σήμερα, ωστόσο, μπορούμε και καταλαβαίνουμε λίγο καλύτερα πώς είναι δυνατόν αυτές οι αλλαγές να γίνονται σχετικά γρήγορα. Σε συνθήκες στρες, με την ευρύτερη έννοια του όρου, ένας οργανισμός τροποποιεί την ανάγνωση των γονιδίων του, αναπτύσσοντας δυνατότητες που ως τότε παρέμεναν λανθάνουσες».
