Περιγεννητικές βλάβες είναι οι τραυματισμοί που μπορεί να συμβούν στο μωρό κατά τη διάρκεια του τοκετού και της γέννας. Συχνά οι τραυματισμοί λαμβάνουν χώρα παρά την εξαιρετική μαιευτική φροντίδα.
Διάφορες παθήσεις καθιστούν πιο πιθανό τον τραυματισμό κατά τη διάρκεια της γέννας. Ο πρόωρος τοκετός, μια ανώμαλη θέση του εμβρύου, η παρατεταμένη εγκυμοσύνη, ένα ασυνήθιστα μεγάλο έμβρυο και ένας μικρός μητρικός τράχηλος είναι κάποιες καταστάσεις που μπορεί να αυξήσουν την πιθανότητα περιγεννητικού τραύματος.
Η χειρουργική λαβίδα σχετίζεται με τους περιγεννητικούς τραυματισμούς. Η χειρουργική λαβίδα χρησιμοποιείται σε δύσκολους φυσιολογικούς τοκετούς. Οι τραυματισμοί από τη λαβίδα είναι συνήθως μικροί και περιλαμβάνουν εκδορές στο πρόσωπο ή στο κεφάλι. Συχνά ο τοκετός με χειρουργική λαβίδα είναι ο πιο ασφαλής τρόπος, για να ολοκληρωθεί μία γέννα που μπορεί να θέτει σε κίνδυνο την υγεία ή τη ζωή της μητέρας ή του παιδιού.
Μια άλλη τεχνική που χρησιμοποιείται για βοήθεια σε δύσκολους τοκετούς είναι η εξαγωγή με αναρρόφηση. Σε αυτή τη μέθοδο τοποθετείται μία ελαστική βεντούζα στο κεφάλι του μωρού, ενώ αυτό βρίσκεται στο γενετήσιο σωλήνα. Ο γιατρός ασκεί αναρρόφηση με μία αντλία και μετά τραβά απαλά το όργανο, για να βοηθήσει το μωρό να κατέβει. Οι νεότερες μέθοδοι που αποτρέπουν την υπερβολική αναρρόφηση βοηθούν στην προστασία του μωρού από τραυματισμούς.
Κάποιοι κοινοί τραυματισμοί από τη γέννα είναι:
Οίδημα του δέρματος του κρανίου
Το πρήξιμο των ιστών του κρανίου (οίδημα κάτω από το τριχωτό της κεφαλής) εμφανίζεται λόγω της πίεσης στο κεφάλι, καθώς περνά μέσα από το γεννητικό σωλήνα. Το πρήξιμο συνήθως υποχωρεί μετά από λίγες ημέρες και το κεφάλι του μωρού παίρνει ένα φυσιολογικό σχήμα.
Αιμάτωμα κάτω από το δέρμα του κρανίου
Το αιμάτωμα κάτω από το κρανίο (κεφαλαιμάτωμα) προκαλείται από αργή αιμορραγία. Η διόγκωση συνήθως δεν είναι ορατή για αρκετές ώρες μετά τον τοκετό. Αυτού του είδους ο τραυματισμός συνήθως επουλώνεται εντός 2 ή 3 εβδομάδων. Σπάνια απαιτείται θεραπεία.
Κάταγμα στην κλείδα
Το κάταγμα της κλείδας είναι ο πιο συχνός τραυματισμός οστού κατά τη διάρκεια του τοκετού και της γέννας, όταν υπάρχει δυσκολία στην έξοδο του ώμου. Το βρέφος με αυτό τον τραυματισμό δεν είναι πρόθυμο να κινήσει το χέρι της προσβεβλημένης πλευράς. Η κλείδα επουλώνεται εξαιρετικά γρήγορα σε ένα βρέφος. Συνήθως η μόνη θεραπεία που χρειάζεται είναι η ανακούφιση του πόνου.
Εξάρθρωση του ρινικού διαφράγματος
Η εξάρθρωση του ρινικού διαφράγματος, του χόνδρου ανάμεσα στις ρινικές κοιλότητες, μπορεί να κάνει τη μύτη να φαίνεται ασύμμετρη και επίπεδη.
Το βρέφος μπορεί να αντιμετωπίζει δυσκολία στο θηλασμό και κάποια προβλήματα αναπνοής από τη μύτη. Το μεγαλύτερο μέρος των εξαρθρώσεων επανέρχεται μόνο του. Εάν η κατάσταση είναι πιο σοβαρή, μπορεί να χρειαστεί μια μικρή επέμβαση, για να επανατοποθετηθεί το εξαρθρωμένο ρινικό διάφραγμα.
Παράλυση του προσωπικού νεύρου
Η πίεση πάνω στο προσωπικό νεύρο κατά τη διάρκεια του τοκετού ή της γέννας μπορεί να προκαλέσει εξάλειψη ή ελάττωση της κίνησης των μυών του προσώπου.
Η κατάσταση αυτή μπορεί να περιλαμβάνει ολόκληρη τη μία πλευρά του προσώπου του μωρού. Όταν το βρέφος κλαίει, η προσβεβλημένη πλευρά δεν κινείται και το στόμα τραβιέται προς τη μία πλευρά. Το μάτι στην προσβεβλημένη πλευρά δεν μπορεί να κλείσει και πέφτει η γωνία του στόματος. Συνήθως η βελτίωση είναι γρήγορη και ολοκληρωτική.
