Είναι γνωστό ότι η παχυσαρκία δεν οφείλεται πάντα στην υπερφαγία και την έλλειψη σωματικής δραστηριότητας. Κάποιοι καταπίνουν τα πάντα χωρίς να παίρνουν εύκολα κιλά και άλλοι παχαίνουν αμέσως μόλις φάνε λίγο παραπάνω από το κανονικό.
Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ πιστεύουν ότι βρίσκονται σε καλό δρόμο για να λύσουν το μυστήριο της αύξησης βάρους όταν αυτό δεν έχει να κάνει με τη ποσότητα του φαγητού που καταναλώνεται.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι μια πρωτεΐνη, η Thy1, παίζει μερικές φορές θεμελιώδη ρόλο στην ανάπτυξη της παχυσαρκίας, ελέγχοντας κατά πόσον ένα αρχέγονο κύτταρο αποφασίζει να γίνει κύτταρο λίπους ή όχι. Αυτό καθιστά την Thy1 ένα δυνατό θεραπευτικό στόχο, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο διαδίκτυο αυτό το μήνα στο FASEB Journal.
Η έρευνα φέρνει μια νέα, βιολογική οπτική σε ένα πρόβλημα που συχνά θεωρείται ως “θέμα συμπεριφοράς”, είπε ο επικεφαλής συγγραφέας Richard Phipps.
Μολονότι η πρωτεΐνη Thy1 ανακαλύφθηκε πριν από 40 χρόνια και έχει μελετηθεί σε άλλα πλαίσια, η πραγματική μοριακή λειτουργία της δεν είχε γίνει ποτέ γνωστή.
Ο Phipps ανέφερε ότι η έκφραση της Thy1 χάνεται κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης των κυττάρων λίπους, γεγονός που υποδηλώνει ότι η παχυσαρκία θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με την αποκατάσταση της Thy1. Οι ερευνητές εργάζονται για την ανάπτυξη ενός φαρμάκου κατά της παχυσαρκίας που θα βασίζεται στην Thy1 και έχουν υποβάλει αίτηση για διεθνές δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Ο Phipps διερευνά την Thy1 από το 1989 και θέλει να βρει μια εταιρεία που θα κυκλοφορήσει στην αγορά ένα διαιτητικό χάπι με βάση την πρωτεΐνη.
«Στόχος μας είναι η πρόληψη ή μείωση της παχυσαρκίας και στην παρούσα εργασία μας έχουμε δείξει πώς να το κάνουμε αυτό” δήλωσε ο Phipps, ο οποίος είναι καθηγητής στο Τμήμα Περιβαλλοντικής Ιατρικής και καθηγητής Οφθαλμολογίας. «Πιστεύουμε ότι η αύξηση του σωματικού βάρους δεν είναι απαραίτητα μόνο αποτέλεσμα του ότι κάποιος τρώει περισσότερο και κινείται λιγότερο. Οφείλεται και στο περίπλοκο δίκτυο που εμπλέκεται στην ανάπτυξη των κυττάρων λίπους”.
Thy1 και περιβάλλον
Οι ερευνητές μελέτησαν ποντίκια και ανθρώπινα κύτταρα στο εργαστήριο επιβεβαιώνοντας ότι η απώλεια της λειτουργίας Thy1 προωθεί τη δημιουργία περισσότερων λιπωδών κυττάρων. Τα ποντίκια που στερούνται την πρωτεΐνη Thy1 και τροφοδοτούνται με μια δίαιτα πολλών θερμίδων αποκτούν περισσότερο βάρος και πιο γρήγορα, σε σύγκριση με άλλα ποντίκια που καταναλώνουν την ίδια δίαιτα. Επιπλέον, οι παχύτεροι ποντικοί, χωρίς την Thy1, διαθέτουν μεγαλύτερη ποσότητα ενός μορίου που ονομάζεται ρεζιστίνη στο αίμα τους. Πρόκειται έναν βιοδείκτη που είναι αυξημένος όταν υπάρχει σοβαρή παχυσαρκία, αντίσταση στην ινσουλίνη ή διαβήτης. Πειράματα στο εργαστήριο που χρησιμοποίησαν ανθρώπινο λιπώδη ιστό από την κοιλιακή χώρα και τα μάτια έδειξαν παρόμοια αποτελέσματα.
Ο Phipps και οι συνεργάτες διερευνούν γιατί τα κύτταρα που έχουν τη δυνατότητα να μετατραπεί σε λιπώδη κύτταρα χάνουν την πρωτεΐνη Thy1 και γιατί το λίπος συσσωρεύεται πιο γρήγορα όταν Thy1 απουσιάζει. Δεν είναι σαφές κατά πόσον τα επίπεδα της Thy1 είναι διαφορετικά μεταξύ των ανθρώπων κατά τη γέννηση, ή αν αλλάζουν με το χρόνο και την έκθεση ενός ατόμου σε διάφορους περιβαλλοντικούς παράγοντες.
Για να αντιμετωπίσει αυτό το ερώτημα, ο Phipps μελετά αν ορισμένες χημικές που είναι γνωστό ότι προωθούν την παχυσαρκία – όπως δισφαινόλη Α – μειώνουν την παραγωγή της thy1 στα ανθρώπινα κύτταρα.
Η μελέτη χρηματοδοτήθηκε από το Εθνικό Ινστιτούτο Περιβαλλοντικών Επιστημών Υγείας.
