Μια νέα μελέτη, που έγινε από επιστήμονες του πανεπιστημίου της Ζυρίχης, βρήκε ότι 45.000 αυτοκτονίες ετησίως έχουν αιτία την ανεργία.
Από αυτά τα περιστατικά, μόλις 5.000 το χρόνο συνδέονταν άμεσα με την παγκόσμια ύφεση, η οποία κυριάρχησε το 2008.
Οι άνθρωποι που είναι άνεργοι είναι πιο πιθανό να διαπράξουν αυτοκτονία, ειδικά όταν η οικονομία είναι σταθερή, λόγω του στίγματος που μεταφέρει η μη ανεύρεση εργασίας.
Από την άλλη μεριά, κατά τη διάρκεια μιας περιόδου ύφεσης, περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν δουλειά και είναι περισσότερα τα επιδόματα ανεργίας, έτσι η ψυχολογική πίεση είναι μικρότερη από αυτή που υπάρχει σε μια περίοδο ανάπτυξης.
Πρόκειται για την πρώτη μελέτη αυτού του είδους, η οποία ανέλυσε τα ποσοστά αυτοκτονιών και των οικονομικών επιδόσεων σε 63 χώρες κατά τη διάρκεια μιας περιόδου 11 ετών.
Οι ερευνητές ζητούν σήμερα οι κυβερνήσεις να αντιμετωπίσουν τις αρνητικές ψυχολογικές συνέπειες στην υγεία που έχουν αιτία την ανεργία τόσο στην περίοδο ανάπτυξης, όσο και στη διάρκεια της ύφεσης.
Το 20% των αυτοκτονιών έχει αιτία στην ανεργία
Ο επικεφαλής της μελέτης ψυχίατρος Κάρλος Νορντ δήλωσε: «Τα ευρήματα δείχνουν ότι το ποσοστό των αυτοκτονιών αυξάνεται έξι μήνες πριν από την αύξηση της ανεργίας. Δεν έχουν όλες οι απώλειες θέσεων εργασίας την ίδια επίπτωση. Η επίδραση στον κίνδυνο αυτοκτονίας είναι εντονότερη στις χώρες όπου η ανεργία δεν είναι συνηθισμένη. Είναι πιθανόν ότι μια απροσδόκητη οικονομική κρίση και αύξηση της ανεργίας σε μια χώρα να αποτελεί έναυσμα για μεγαλύτερη ανασφάλεια από ό, τι στις χώρες με υψηλά επίπεδα ανεργίας πριν από την κρίση».
Η ερευνητική ομάδα εξέτασε τα δεδομένα για τις αυτοκτονίες και την οικονομία από τους πίνακες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Τα ευρήματα αποκάλυψαν ότι η ανεργία είχε παρόμοιες επιπτώσεις στις αυτοκτονίες σε όλες τις περιοχές του κόσμου.
Μεταξύ των ετών 2000 και 2011, ο κίνδυνος της αυτοκτονίας που συνδέεται με την ανεργία αυξήθηκε κατά 20-30%. Οι ερευνητές βρήκαν ότι 233.000 αυτοκτονίες πραγματοποιήθηκαν κάθε χρόνο σ’ αυτό το χρονικό διάστημα, με περίπου το ένα πέμπτο, ή 45.000 να συνδέονται με την ανεργία. Το 2007 η ανεργία είχε επιφέρει με 41.148 αυτοκτονίες, ενώ το 2009 ο αριθμός αυξήθηκε σε 46.131.
Σε αντίθεση με παλαιότερες μελέτες, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι άνδρες και γυναίκες όλων των ηλικιών ήταν εξίσου ευάλωτοι στις συνέπειες της ανεργίας.
Γράφοντας ένα σχόλιο, οι Ρότζερ Γουέμπ και Νάβνιτ Καπούρ από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, προειδοποίησαν ότι οι αυτοκτονίες που αποδίδεται στην οικονομική ύφεση είναι πιθανό να είναι μόνο η «κορυφή του παγόβουνου».
Και πρόσθεσαν: «Πολλά άτομα που παραμένουν στην εργασία τους κατά τη διάρκεια των δύσκολων καιρών αντιμετωπίζουν σοβαρή ψυχολογική πίεση λόγω της ολέθριας οικονομικής κατάστασης πέραν της ανεργίας, όπως είναι η μείωση των εισοδημάτων, οι αλλαγές των συμβάσεων, και τα χρέη που πρέπει να πληρωθούν για τα δάνεια των σπιτιών».
Οι ειδικοί ανέφεραν ότι όπως και στην περίπτωση των αυτοκτονικών, απαιτείται καλύτερη κατανόηση όλων των ψυχολογικών επιπτώσεων μιας οικονομικής κρίσης, συμπεριλαμβανομένων των περιστατικών αυτοτραυματισμού, του στρες και του άγχους, της κακής διάθεσης, της απελπισίας, των προβλημάτων με το αλκοόλ, του θυμού, των οικογενειακών συγκρούσεων και της διάλυσης μιας σχέσης.
