Το αλάτι αυξάνει την πίεση του αίματος και έχει ενοχοποιηθεί για τις καρδιακές προσβολές. Σύμφωνα μάλιστα με μια μελέτη είναι υπεύθυνο για το 10% των θανάτων από έμφραγμα παγκοσμίως.
Ωστόσο μπορεί να προστατεύσει από τις μολύνσεις του δέρματος σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Cell Metabolism.
Το ότι το αλάτι επηρεάζει το ανοσοποιητικό σύστημα δεν είναι καινούργια γνώση, όμως κανείς δεν γνωρίζει αν συνολικά αυτό είναι καλό ή κακό καθώς μια μελέτη έχει δείξει ότι μπορεί να ευθύνεται για αυτοάνοσα νοσήματα.
Ερευνητές από την Γερμανία και τις ΗΠΑ, με επικεφαλής τον μικροβιολόγο Τζόναθαν Τζάντς του Πανεπιστημίου Ρέγκενσμπουργκ, έκαναν πειράματα με δύο ομάδες ποντικιών που είχαν λοιμώξεις στο δέρμα τους. Να σημειωθεί ωστόσο ότι μια πιο πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2020 βρήκε ότι ναι μεν μπορεί το αλάτι να βοηθά στις δερματικές λοιμώξεις, ωστόσο εξασθενεί το ανοσοποιητικό σύστημα σε άλλα όργανα όπως είναι το ήπαρ και ο σπλήνας.
Τα ζώα που ακολούθησαν για δύο εβδομάδες μια δίαιτα πλούσια σε αλάτι, εμφάνισαν ισχυρότερη αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος (κυρίως ενισχύοντας τη δράση των μακροφάγων) και κατάφεραν να καταπολεμήσουν τη λοίμωξη πιο αποτελεσματικά, σε σχέση με τα ποντίκια που έτρωγαν ελάχιστο αλάτι. Πιο συγκεκριμένα, τα ποντίκια που είχαν λοιμώξεις στα πόδια τους από ένα παράσιτο που ονομάζεται Leishmania major θεραπεύθηκαν γρηγορότερα.
Η παρατήρηση αυτή σημαίνει ότι το αλάτι, πέρα από τα γνωστά μειονεκτήματά του, μπορεί να έχει και θεραπευτική δράση έναντι των δερματικών λοιμώξεων.
Μόνο για τοπική χρήση
Ο καθηγητής Τζαντς δήλωσε: «Μέχρι τώρα, το αλάτι έχει θεωρηθεί ως επιζήμιος διατροφικός παράγοντας και είναι σαφώς γνωστό ότι είναι επιβλαβές για τις καρδιαγγειακές παθήσεις. Επίσης οι πρόσφατες μελέτες το ενοχοποιούν σχετικά με την επιδείνωση των αυτοάνοσων ασθενειών. Η μελέτη μας ανατρέπει αυτή την μονόπλευρη άποψη και υποστηρίζει ότι η συσσώρευση αλατιού μπορεί να είναι μια αρχαία στρατηγική αντιμετώπισης των δερματικών λοιμώξεων, πολύ πριν ανακαλυφθούν τα αντιβιοτικά».
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν επίσης ότι στους ανθρώπους υπάρχει ένας φυσικός μηχανισμός, που αυξάνει το επίπεδο του νατρίου τοπικά, στην περιοχή μιας λοίμωξης, όταν εισέλθει ένα παθογόνο μικρόβιο στο σώμα.
«Η ιδέα ότι η αποθήκευση νατρίου από τον οργανισμό έχει εξελιχτεί ως αμυντικό όπλο είναι συναρπαστική αλλά είναι πολύ καινούργια. Θα χρειαστεί χρόνος έως ότου γίνει αποδεχτή», ανέφερε η ανοσολόγος Γκουέν Ράντολφ του Πανεπιστημίου Σεν Λιούις της Ουάσιγκτον.
Σε κάθε περίπτωση, οι επιστήμονες λένε ότι η μελέτη τους δεν θα πρέπει να ωθήσει τους ανθρώπους στη μεγάλη κατανάλωση αλατιού, γιατί αυτό δεν κάνει καλό στην υγεία. Χρειάζονται περαιτέρω μελέτες πάνω στο ζήτημα, άλλωστε η τρέχουσα έρευνα αφορούσε ποντίκια.
Τα υψηλά επίπεδα νατρίου στο σώμα, ιδιαίτερα σε ηλικιωμένους, μπορεί να οδηγήσουν σε υπέρταση και να αυξήσουν τον κίνδυνο για καρδιακή νόσο και ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο, να επιδεινώσουν μια αυτοάνοση ασθένεια και επιπλέον και να αυξήσουν τον κίνδυνο για καρκίνο του στομάχου.
Ο Τζαντς ανέφερε ότι «ακόμη κι αν κάποτε μια διατροφή πλούσια σε αλάτι βοήθησε τους προγόνους μας να καταπολεμούν τις αρρώστιες, όταν δεν είχαν αντιβιοτικά και άλλα φάρμακα, σήμερα οι αλατισμένες τροφές έχουν περισσότερα αρνητικά παρά θετικά».
Οι ερευνητές θα συνεχίσουν τις έρευνες ελπίζοντας ότι θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη φαρμάκων που θα μπορούσαν να αυξήσουν τοπικά τα επιπέδου νατρίου μετά από μια λοίμωξη, π.χ. με αλοιφές και δερματικά επιθέματα.
