Φίμωση είναι η κατάσταση κατά την οποία η πόσθη που δεν έχει αφαιρεθεί με περιτομή καλύπτει το ανδρικό μόριο τόσο σφιχτά ώστε δεν μπορεί να τραβηχτεί πίσω και να αποκαλύψει την κεφαλή για να καθαριστεί. Καμιά φορά η κατάσταση αυτή μπορεί να παρεμποδίσει την ούρηση και τη σεξουαλική δραστηριότητα.
Η φίμωση είναι αρκετά συνηθισμένη στα νεογέννητα αγόρια.
Κανονικά η πόσθη χαλαρώνει με τον καιρό χωρίς θεραπεία. Στα μεγαλύτερα αγόρια και στους άνδρες η πόσθη μπορεί να μαζέψει ή να σφίξει λόγω φλεγμονής, οπότε καμιά φορά απαιτείται περιτομή.
Παθήσεις που σχετίζονται με την ανάπτυξη φίμωσης είναι:
- Η βαλανοποσθίτιδα και κυρίως μυκητιάσεις που δεν αντιμετωπίζονται σωστά.
- Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι από τους κύριους προδιαθεσικούς παράγοντες για τη δημιουργία φλεγμονών στην περιοχή και κατ΄ επέκταση φίμωσης.
- Τραυματισμός κατά τη σεξουαλική πράξη.
Θεραπεία για τη φίμωση
Όταν η φίμωση είναι σε αρχικό στάδιο και οφείλεται σε κάποια δερματολογική πάθηση ή φλεγμονή της περιοχής, η χρήση κάποιων αλοιφών που θα σας συστήσει ο γιατρός σας μπορεί να έχει καλά αποτελέσματα.
Όταν όμως το δέρμα της ακροποσθίας έχει χάσει την ελαστικότητα του και έχει γίνει ουλώδες τα φάρμακα δεν μπορούν να βοηθήσουν και θα σας συστηθεί η χειρουργική αντιμετώπιση.
Η περιτομή είναι ένας άλλος τρόπος αντιμετώπισης. Αφαιρείται το παθολογικό δέρμα και ακολουθεί η πλαστική συρραφή της ακροποσθίας. Συνήθως, γίνεται με τοπική αναισθησία και ο ασθενής εξέρχεται την ίδια ημέρα από το νοσοκομείο. Υπάρχουν κάποιες επιπλοκές που μπορεί να συμβούν αλλά είναι σπάνιες (αιμάτωμα, μόλυνση τραύματος).
Παραφίμωση
Η παραφίμωση συμβαίνει όταν η πόσθη τραβιέται πίσω, αλλά δεν μπορεί να επανέλθει γιατί πέρασε αρκετό χρόνος. Είναι μια σοβαρή και επείγουσα κατάσταση. Μπορεί να προκαλέσει επώδυνο οίδημα στην άκρη του μορίου. Αν παρουσιάσετε έντονο οίδημα ζητήστε επειγόντως ιατρική βοήθεια.
Για να απελευθερωθεί η πόσθη, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση με πλήρη ή μερική περιτομή. Αν γίνει έγκαιρα η θεραπεία, μπορεί να προληφθεί η μόνιμη βλάβη. Εφόσον η παραφίμωση δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, εξελίσσεται με εμφάνιση ισχαιμικών αλλοιώσεων (μαύρισμα και νέκρωση ιστού) στο περιφερικό τμήμα του πέους. Αυτό σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσει σε γάγγραινα και απώλεια τμήματος ή και όλης της βαλάνου.
Η παραφίμωση εμφανίζεται κυρίως σε ασθενείς με φίμωση ή και φλεγμονή της περιοχής, στους οποίους η ακροποσθία είναι σκληρή και ανελαστική. Μπορεί όμως να παρουσιαστεί και στην περίπτωση που υπάρξει τράβηγμα της ακροποσθίας με βίαιο τρόπο. Συνήθως παρουσιάζεται είτε σε μικρά παιδιά, είτε σε ηλικιωμένους ασθενείς.
Θεραπεία για την παραφίμωση
Αρχικά επιχειρείται ανάταξη της παραφίμωσης με εφαρμογή ειδικών χειρισμών έλξης της ακροποσθίας και πίεσης της βαλάνου. Σε αρκετές περιπτώσεις με τους χειρισμούς αυτούς και με την βοήθεια τοπικής εφαρμογής φαρμάκων λύνεται το πρόβλημα και αποκαθίσταται η κυκλοφορία του αίματος.
Αν οι χειρισμοί αποτύχουν μπορεί να εφαρμοστούν πολλαπλές παρακεντήσεις με βελόνα και πίεση στην περιοχή (ώστε να μειωθεί το οίδημα και να καταστεί εφικτή η ανάταξη της ακροποσθίας.
Σε πολλές περιπτώσεις επιβάλλεται, μετά την αποκατάσταση της παραφίμωσης η διενέργεια περιτομής, προκειμένου να διορθωθεί η υποκείμενη φίμωση και να μην υπάρξει υποτροπή της νόσου.
Σε σοβαρές περιπτώσεις επιβάλλεται η χειρουργική αποσυμφόρηση της περιοχής, συνήθως με μια επέμβαση που λέγεται ραχιαία σχάση.
