Η οξεία μυελογενής λευχαιμία προκαλεί υπερπαραγωγή ανώριμων λευκών αιμοσφαιρίων που είναι γνωστά ως βλάστες.
Κανονικά αυτά τα αιμοσφαίρια γίνονται κοκκιοκύτταρα, αλλά στην οξεία μυελογενή λευχαιμία παραμένουν ανώριμα. Αυτή η μορφή οξείας λευχαιμίας αναφέρεται επίσης ως μη λεμφοκυτταρική, μυελοειδής, μονοκυτταρική ή μυελοκυτταρική λευχαιμία.
Η οξεία μυελογενής λευχαιμία είναι ο πιο συνηθισμένος τύπος οξείας λευχαιμίας στους ενήλικες. Στα πιο πολλά περιστατικά η αιτία είναι άγνωστη.
Σημεία και συμπτώματα
• Κόπωση, αδυναμία και γενική αδιαθεσία.
• Πυρετός.
• Μελανιές, μικρά κόκκινα σημεία στο δέρμα ή εξάνθημα.
• Απώλεια βάρους.
• Διόγκωση των ούλων.
• Θόλωση ή απώλεια της όρασης.
• Πονοκέφαλοι.
• Σπασμοί.
• Διογκωμένοι λεμφαδένες.
• Πίεση ή αίσθημα πληρότητας αριστερά κάτω από τα πλευρά λόγω διογκωμένου σπλήνα.
• Σε μερικές περιπτώσεις κανένα.
Επείγοντα σημεία και συμπτώματα
• Αιμορραγία από τον πεπτικό σωλήνα.
• Διαταραχή του επιπέδου συνείδησης.
• Αδυναμία ομιλίας ή κίνησης ενός άκρου.
• Πυρετός με λοίμωξη στο αίμα.
Διάγνωση
Η διάγνωση της οξείας μυελογενούς λευχαιμίας βασίζεται γενικά στα αποτελέσματα της γενικής εξέτασης αίματος, στη μέτρηση των διαφόρων τύπων λευκών αιμοσφαιρίων και στην εξέταση του μυελού των οστών.
Ο γιατρός σας μπορεί επίσης να ερευνήσει για ορισμένες διαταραχές χρωμοσωμάτων που μπορεί να βοηθήσουν να επιβεβαιωθεί η διάγνωση ή να δείξουν πώς μπορεί να αντιδράσει το σώμα σας στην αρρώστια. Σε μερικές περιπτώσεις λαμβάνεται εγκεφαλονωτιαίο υγρό για εξέταση.
Πόσο σοβαρή είναι η οξεία μυελογενής λευχαιμία; Η εξέλιξη της οξείας μυελογενούς λευχαιμίας μπορεί να είναι εξαιρετικά ταχεία. Χωρίς θεραπεία ο θάνατος μπορεί να επέλθει μέσα σε εβδομάδες. Η θεραπεία με συνδυασμούς ορισμένων φαρμάκων χημειοθεραπείας μπορεί να επιφέρει ύφεση στο 30-75% των ανθρώπων.
Οι νεότεροι άνθρωποι αντιδρούν γενικά καλύτερα στη θεραπεία. Όμως στους περισσότερους ανθρώπους που εκδηλώνουν ύφεση εμφανίζεται υποτροπή. Όταν γίνει και άλλη θεραπεία, περίπου στο 30-40% των ατόμων παρουσιάζεται παρατεταμένη ύφεση.
Θεραπεία
Η τυπική θεραπεία γενικά περιλαμβάνει συνδυασμούς διαφόρων διαφόρων φαρμάκων χημειοθεραπείας.
Μπορεί να χορηγηθούν αντιβιοτικά για την αντιμετώπιση ή την πρόληψη των βακτηριακών λοιμώξεων, που μπορεί να εμφανιστούν συχνά σε άτομα με αυτή την πάθηση.
Μπορεί να γίνει αυτόλογη ή αλλογενής μεταμόσχευση αρχέγονων κυττάρων στη διάρκεια της αρχικής ύφεσης, κατά την υποτροπή ή στη διάρκεια της δεύτερης ύφεσης.