Τα μη Hodgkin λεμφώματα είναι μια ομάδα καρκίνων που ξεκινούν από τα λευκά αιμοσφαίρια (λεμφοκύτταρα) στο λεμφικό σας σύστημα συχνά σε διαφορετικά μέρη του σώματος σας.
Το λέμφωμα είναι ο πιο συνηθισμένος καρκίνος που αφορά το αίμα και ο τρίτος πιο συχνός καρκίνος στα παιδιά.
Τα μη Hodgkin λεμφώματα ταξινομούνται ανάλογα με τον τύπο των κυττάρων, όπως φαίνονται στο μικροσκόπιο. Ταξινομούνται επίσης σε δύο μεγάλες κατηγορίες ανάλογα με το επίπεδο δραστηριότητας των καρκινικών κυττάρων: αδρανή και επιθετικά. Διακρίνονται από το μη Hodgkin λέμφωμα το οποίο παρουσιάζει δικά του χαρακτηριστικά.
Τα μη Hodgkin λεμφώματα αντιστοιχούν στο 4-5% όλων των νέων καρκίνων. Η νόσος είναι επτά φορές πιο συνηθισμένη από την άλλη μορφή λεμφώματος, τη νόσο του Hodgkin.
Φυσιολογικά, τα λεμφοκύτταρα ακολουθούν ένα προβλέψιμο κύκλο ζωής. Τα γέρικα λεμφοκύτταρα πεθαίνουν και το σώμα σας παράγει νέα, για να τα αναπληρώσει. Όμως στο μη Hodgkin λέμφωμα το σώμα σας παράγει παθολογικά λεμφοκύτταρα, που συνεχίζουν να πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα. Αυτά τα λεμφοκύτταρα στριμώχνονται στους λεμφαδένες σας προκαλώντας τη διόγκωση τους.
Υπάρχουν περισσότεροι από 20 διαφορετικοί τύποι μη Hodgkin λεμφώματος.
Συμπτώματα
Ο συχνότερος τρόπος με τον οποίο εμφανίζεται το λέμφωμα μη Hodgkin, είναι με αύξηση του μεγέθους των λεμφαδένων στην περιοχή του λαιμού, πάνω από τις κλείδες, στις μασχάλες και στις βουβωνικές χώρες.
Στις περιπτώσεις που το λέμφωμα μη Hodgkin επηρεάζει το λεμφατικό ιστό της κοιλιάς, είναι δυνατόν να υπάρχει φούσκωμα της κοιλιάς λόγω υγρού που μπορεί να συσσωρευθεί.
Στις περιπτώσεις που εμφανίζεται λέμφωμα μη Hodgkin στο θώρακα, μπορεί να δημιουργηθεί πίεση στις οδούς διέλευσης του αέρα όπως στην τραχεία και τους βρόγχους. Είναι επίσης δυνατόν να δημιουργηθεί υγρό στη θωρακική κοιλότητα ή ακόμη στο περικάρδιο.
Τα γενικά συμπτώματα περιλαμβάνουν πυρετό, κούραση, φαγούρα στο δέρμα, ανορεξία, ασυνήθιστη απώλεια βάρους, νυκτερινοί ιδρώτες σοβαρού βαθμού σε σημείο που να μουσκεύονται τα σεντόνια το βράδυ και επαναλαμβανόμενες μολύνσεις.
Σημεία και συμπτώματα
- Ανώδυνη διόγκωση των λεμφαδένων στο λαιμό, στις μασχάλες και στις βουβωνικές περιοχές.
- Κόπωση.
- Πυρετός και κρυάδες.
- Νυχτερινές εφιδρώσεις.
- Απώλεια βάρους.
Επείγοντα σημεία και συμπτώματα
- Αιφνίδια εμφάνιση ανεξήγητου υψηλού πυρετού.
- Πνευματική σύγχυση.
- Υπνηλία
- Ακούσια ακράτεια ούρων και κοπράνων.
- Μούδιασμα ή απώλεια δύναμης στα χέρια και τα πόδια.
Τα μη Hodgkin λεμφώματα εμφανίζονται πιο συχνά σε άτομα που έχουν κάνει μεταμόσχευση οργάνων, επειδή το ανοσοποιητικό τους σύστημα βλάπτεται από τη θεραπεία καταστολής του.
Τα άτομα με AIDS διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να πάθουν τη νόσο αυτή. Η νόσος εμφανίζεται συνήθως σε άτομα ηλικίας μεταξύ 45 και 70 ετών.
Τα μη Hodgkin λεμφώματα είναι από τους πιο γρήγορα αυξανόμενους σε συχνότητα καρκίνους στις ΗΠΑ από τη δεκαετία του 1970. Το καλό είναι ότι στη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 ο ρυθμός αύξησης άρχισε να επιβραδύνεται.
Αιτίες
Οι γιατροί δε γνωρίζουν τι προκαλεί τα μη Hodgkin λεμφώματα. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η ενεργοποίηση μερικών γονιδίων μπορεί να συνδέεται με μερικούς καρκίνους που αναπτύσσονται στα Β λεμφοκύτταρα. Τα λεμφοκύτταρα διακρίνονται σε Β, που προέρχονται από το μυελό των οστών, και σε Τ, που προέρχονται από το θύμο αδένα. Περίπου το 85% των μη Hodgkin λεμφωμάτων εμφανίζονται στα Β λεμφοκύτταρα και το υπόλοιπο στα Τ.
Τα μη Hodgkin λεμφώματα τυπικά αφορούν καρκίνο των λεμφαδένων σας, αλλά η νόσος μπορεί να επεκταθεί και σε άλλα μέρη του λεμφικού συστήματος, που περιλαμβάνουν τα λεμφαγγεία, τις αμυγδαλές, τα κρεατάκια της μύτης, το σπλήνα, το θύμο και το μυελό των οστών. Περιστασιακά τα μη Hodgkin λεμφώματα προσβάλλουν και όργανα εκτός του λεμφικού συστήματος.
Διάγνωση
Ο γιατρός σας μπορεί να χρησιμοποιήσει τις διαδικασίες που ακολουθούν, για να διαγνώσει το μη Hodgkin λέμφωμα:
- Κλινική εξέταση. Ο γιατρός σας μπορεί να εξετάσει όχι μόνο τους διογκωμένους λεμφαδένες σας αλλά και άλλους λεμφαδένες, για να διαπιστώσει το μέγεθος και την υφή τους.
- Αναλύσεις αίματος και ούρων. Τις περισσότερες φορές οι διογκωμένοι λεμφαδένες σημαίνουν ότι καταπολεμάτε μια λοίμωξη. Οι αναλύσεις αίματος και ούρων μπορεί να βοηθήσουν το γιατρό σας να αποκλείσει τις λοιμώξεις ή άλλα νοσήματα και να αναγνωρίσει το συγκεκριμένο τύπο μη Hodgkin λεμφώματος που έχετε.
- Τεχνικές απεικόνισης. Η παρουσία και το μέγεθος των όγκων μπορεί να εντοπιστεί στην ακτινογραφία ή στην αξονική τομογραφία του θώρακα, του αυχένα, της κοιλιάς ή της πυέλου σας.
- Βιοψία λεμφαδένα. Η λήψη ενός δείγματος λεμφαδένα για εργαστηριακή εξέταση μπορεί να αποκαλύψει αν έχετε μη-Hodgkin λέμφωμα και ποιου τύπου.
- Βιοψία μυελού οστών. Για να βρει αν η νόσος έχει εξαπλωθεί, ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει βιοψία του μυελού οστών σας.
Πόσο σοβαρό είναι το μη Hodgkin λέμφωμα; Το αδρανές λέμφωμα δεν είναι ιάσιμο, αλλά τυπικά αντιδρά καλά στην αρχική θεραπεία. Το ποσοστό επιβίωσης των ανθρώπων με μη Hodgkin λέμφωμα είναι καλό. Αν έχετε τη νόσο, αλλά δεν έχετε συμπτώματα, ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει μόνο παρακολούθηση.
Σε αντίθεση, τα επιθετικά μη Hodgkin λεμφώματα απαιτούν επιθετική θεραπεία σε μια προσπάθεια να επιτευχθεί πλήρης ύφεση. Το 60% έως 80% των προσβεβλημένων ατόμων εμφανίζουν πλήρη ύφεση με τη χημειοθεραπεία.
Θεραπεία και παρενέργειες
Η απόφαση για τη θεραπεία εξαρτάται από τον τύπο και το στάδιο του λεμφώματος, την ηλικία σας και τη γενική σας κατάσταση. Όταν τα λεμφώματα δεν είναι επιθετικού τύπου τότε δεν δίνεται κάποια συγκεκριμένη αγωγή. Ο πιο συνηθισμένος τρόπος αντιμετώπισης είναι ο συνδυασμός ακτινοθεραπείας και χημειοθεραπείας ή και η επιλογή ενός από τα δύο. Συχνά χρησιμοποιείται συνδυασμός φαρμάκων χημειοθεραπείας.
Ακτινοβολία. Για μερικούς τύπους μη Hodgkin λεμφώματος χρησιμοποιούνται ισχυρές δόσεις ακτινοβολίας, για να καταστραφούν καρκινικά κύτταρα και να συρρικνωθούν οι όγκοι. Καμιά φορά μαζί με τη χημειοθεραπεία χρησιμοποιείται ακτινοβολία για συγκεκριμένα σημεία, όπως ο εγκέφαλος.
Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία είναι πολύ ισχυρές, γι’ αυτό και συχνά προκαλούν παρενέργειες.
Οι ασθενείς μπορεί να νιώθουν ασυνήθιστη κούραση, καθώς η αγωγή προχωρά. Είναι σημαντικό να ξεκουράζονται. Οι αντιδράσεις του δέρματος (κοκκίνισμα ή ξηρότητα) στην περιοχή που ακτινοβολείται είναι συνηθισμένες. Όταν η ακτινοθεραπεία γίνεται στο θώρακα, οι ασθενείς έχουν ξηρότητα και ελαφρό πόνο στο λαιμό και μπορεί να δυσκολεύονται και στην κατάποση. Μερικές φορές λαχανιάζουν ή έχουν ξηρό βήχα.
Η θεραπεία για μπορεί ακόμα να προκαλέσει προβλήματα στη γονιμότητα. Η περίοδος των γυναικών ενδέχεται να σταματήσει.
Για περισσότερες πληροφορίες δείτε εδώ.
