Η ραγοειδίτιδα είναι μία φλεγμονή του ραγοειδούς χιτώνα, του στρώματος του ματιού ακριβώς κάτω από το σκληρό χιτώνα.
Ο ραγοειδής χιτώνας αποτελείται από την ίριδα, το χρωματισμένο μέρος του ματιού, το ακτινωτό σώμα που παράγει το υγρό μέσα στο μάτι και βοηθάει στον έλεγχο της κίνησης του ματιού, και το χοριοειδή χιτώνα που βρίσκεται ακριβώς μέσα στο σκληρό χιτώνα και καλύπτει το μάτι από την ίριδα και περιμετρικά του.
Έτσι η φλεγμονή του ραγοειδούς χιτώνα μπορεί να περιλαμβάνει την περιοχή στο πίσω μέρος του ματιού, τις πλευρές και την ίριδα.
Όταν η φλεγμονή περιλαμβάνει κυρίως την ίριδα και το ακτινωτό σώμα, μπορεί να ονομάζεται πρόσθια ραγοειδίτιδα. Όταν περιλαμβάνει κυρίως το χοριοειδή χιτώνα, μπορεί να ονομάζεται είτε χοριοειδίτιδα είτε οπίσθια ραγοειδίτιδα. Η ιρίτιδα είναι μία φλεγμονή της ίριδας.
Η ραγοειδίτιδα μπορεί να είναι αποτέλεσμα ανοσολογικής αντίδρασης που έχει προκληθεί από κάποια ασθένεια, όπως η νόσος του Crohn, η ελκώδης κολίτιδα, η σαρκοείδωση, ή μπορεί να προκληθεί μετά από κάποιο σοβαρό τραυματισμό. Μπορεί επίσης να συμβεί μετά από λοίμωξη από τον απλό ιό του έρπητα ή του έρπητα ζωστήρα.
Σημεία και συμπτώματα
- Ερυθρότητα στο μάτι.
- Θολή όραση.
- Ευαισθησία στο φως.
Θεραπεία
Η ραγοειδίτιδα μπορεί να είναι σοβαρή. Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία είναι σημαντικές για την πρόληψη της μόνιμης βλάβης.
Η ραγοειδίτιδα και η ιρίτιδα μπορούν να αντιμετωπιστούν με διάφορα φάρμακα. Ο γιατρός σας μπορεί να σας χορηγήσει ένα μυδριατικό (κυκλοπληγικό) φάρμακο που παραλύει την ίριδα και κρατά την κόρη ανοιχτή. Αυτό ανακουφίζει από τον πόνο εμποδίζοντας την ίριδα που έχει φλεγμονή να κινηθεί και μειώνει τις πιθανότητες ουλών ή παθολογικής πρόσφυσης μεταξύ του φακού και του πίσω μέρους της ίριδας.
Μπορεί επίσης να χορηγηθούν στεροειδή σε αλοιφή ή σταγόνες, για να μειωθεί η φλεγμονή. Μπορεί επίσης να δοθούν ασπιρίνη ή στεροειδή φάρμακα από το στόμα, για να μειωθεί η φλεγμονή.
Αν η ραγοειδίτιδα προήλθε από τραύμα και επιμένει για αρκετές εβδομάδες, μπορεί να συμβούν επιπλοκές, συμπεριλαμβανομένης και μίας ανοσοποιητικής αντίδρασης στο καλό μάτι. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι φλεγμονή του ραγοειδούς και τελικά σημαντική απώλεια όρασης και στα δύο μάτια. Γι’ αυτόν το λόγο ο οφθαλμίατρος μπορεί να συστήσει την αφαίρεση του τραυματισμένου ματιού, αν η φλεγμονή δε μειωθεί στον αναμενόμενο βαθμό.
