Η θρομβοφλεβίτιδα είναι ο ιατρικός όρος για το σχηματισμό θρόμβου αίματος και τη φλεγμονή σε μία φλέβα. Συχνά το όνομα συντομεύεται σε φλεβίτιδα. Αν το φλεγμονώδες μέρος της πάθησης είναι μικρό, μπορεί να ονομαστεί φλεβική θρόμβωση.
Η φλεβίτιδα εκδηλώνεται συνήθως στο ένα άκρο και είναι πιο συνηθισμένη στις φλέβες του ποδιού. Μπορεί να προσβάλει είτε τις εν τω βάθει είτε τις επιφανειακές φλέβες.
Τα πιθανά αίτια είναι παρατεταμένη παραμονή στο κρεβάτι μετά από μία εγχείρηση, παράλυση, καρκινικός όγκος ή η χρήση οιστρογόνων. Μερικές φορές το παρατεταμένο κάθισμα κατά τη διάρκεια ενός μεγάλος ταξιδιού με αυτοκίνητο ή αεροπλάνο προκαλεί φλεβική θρόμβωση.
Σημεία και συμπτώματα
- Ευαισθησία και πόνος.
- Ερυθρότητα και πρήξιμο.
Διάγνωση
Όταν ο θρόμβος και η φλεγμονή εκδηλωθούν σε μία φλέβα κοντά στην επιφάνεια του δέρματος (επιπολής φλεβίτιδα), ο γιατρός μπορεί να κάνει την αρχική διάγνωση βασιζόμενος στις ενοχλήσεις στην περιοχή και συνήθως σε μία σκληρή, ευαίσθητη διόγκωση σαν κορδόνι που μπορεί να τη δει και να την αισθανθεί. Η επιπολής φλεβίτιδα φαίνεται συνήθως στους κιρσούς.
Όταν εκδηλώνεται θρομβοφλεβίτιδα σε μία φλέβα βαθιά στο πόδι ή, σπανιότερα, στο χέρι, η πάθηση ονομάζεται εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση. Για την επιβεβαίωση της διάγνωσης ο γιατρός μπορεί να εκτελέσει μία ή περισσότερες ειδικές εξετάσεις, όπως υπερηχογράφημα ή φλεβογραφία, κατά την οποία εισάγεται μία χρωστική ουσία στη συγκεκριμένη φλέβα και λαμβάνονται ακτινογραφίες.
Πόσο σοβαρή είναι η θρομβοφλεβίτιδα; Η επιπολής θρομβοφλεβίτιδα σπανίως οδηγεί σε σοβαρές επιπλοκές. Στην εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση ο βασικός κίνδυνος είναι να αποσπαστεί ο θρόμβος, να κινηθεί προς τα πάνω και να σφηνώσει σε ένα αιμοφόρο αγγείο στους πνεύμονες, μία πάθηση που ονομάζεται πνευμονική εμβολή. Μία λιγότερο επικίνδυνη αλλά ενοχλητική επιπλοκή, που ονομάζεται μεταφλεβιτιδικό σύνδρομο, συμβαίνει μετά από ένα ή περισσότερα επεισόδια εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης και μπορεί να εκδηλωθεί με απόφραξη στη φλέβα και με επίμονο πρήξιμο στο πόδι.
Θεραπεία
Η θεραπεία της επιπολής θρομβοφλεβίτιδας περιορίζεται συνήθως στην εφαρμογή θερμότητας στην προσβεβλημένη περιοχή, ανύψωση του ποδιού και στη χρήση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων. Η εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση αντιμετωπίζεται συνήθως με αντιπηκτικά φάρμακα και ανύψωση του ποδιού, αν το πόδι πρηστεί. Μπορεί να χρειαστεί παραμονή στο νοσοκομείο.
Φάρμακα. Για τη θεραπεία της εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης χορηγείται συνήθως ένα αντιπηκτικό φάρμακο, όπως η ηπαρίνη. Είναι πιθανό να χορηγηθεί ενδοφλεβίως, αν και ένας τύπος ηπαρίνης, που ονομάζεται ηπαρίνη χαμηλού μοριακού βάρους, μπορεί να επιτρέψει την ενέσιμη χορήγηση της χωρίς παραμονή στο νοσοκομείο.
Μετά τη χορήγηση ηπαρίνης μπορεί να χορηγείται για αρκετούς μήνες ή και περισσότερο ένα αντιπηκτικό από το στόμα, η βαρφαρίνη. Ο σκοπός της αντιπηκτικής θεραπείας είναι να προλάβει τον περαιτέρω σχηματισμό θρόμβων, ενώ το σώμα εργάζεται, για να διαλύσει τον υπάρχοντα θρόμβο. Μερικές φορές μπορεί να χρειαστούν φάρμακα, για να διαλυθεί ο θρόμβος.
Φίλτρα. Σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να εισαχθούν φίλτρα στην κεντρική φλέβα στην κοιλιακή χώρα (κάτω κοίλη φλέβα), για να προληφθεί η μετακίνηση του θρόμβου από τα πόδια στους πνεύμονες. Τα φίλτρα χρησιμοποιούνται συνήθως σε άτομα που αιμορραγούν και δεν μπορούν να πάρουν αντιπηκτικά φάρμακα, αλλά έχουν εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση. Όταν τοποθετηθεί ένα φίλτρο, παραμένει συνήθως επ’ αόριστον στην κάτω κοίλη φλέβα. Αναπτύσσονται νέα φίλτρα που μπορούν να αφαιρεθούν, όταν δεν χρησιμεύουν πια.
