Το αιδοίο αποτελεί συχνή θέση εμφάνισης κνησμού (φαγούρας) από διάφορες αιτίες. Η φαγούρα του αιδοίου είναι αντίστοιχος με αυτή του οσχέου στους άνδρες.
Σε μια μελέτη στην οποία συμμετείχαν 141 γυναίκες με χρόνια συμπτώματα φαγούρας στα γεννητικά όργανα, διαπιστώθηκε ότι οι πιο συχνές αιτίες ήταν η μη ειδική δερματίτιδα (54%), ο σκληρός λειχήνας (13%), η χρόνια αιδιοκολπική καντιντίαση (10%), η δυσαισθητική αιδιοδυνία (9%) και η ψωρίαση (5%).
Στα κορίτσια προεβικής ηλικίας αυτού του είδους ο κνησμός είναι συχνότερα ερεθιστικής φύσεως και γενικά βελτιώνεται όταν τα άτομα αυτά εκπαιδεύονται σχετικά με καλύτερα μέτρα υγιεινής.
Αιτίες
Η κολπική καντιντίαση είναι μια συχνή αιτία κνησμού του αιδοίου. Η κατάσταση αυτή παρουσιάζεται ειδικά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και όταν λαμβάνονται αντιβιοτικά από το στόμα. Είναι δυνατόν να προσβληθούν η βουβωνική, η περινεϊκή και η πρωκτική περιοχή. Θα πρέπει να διενεργούνται μικροσκοπική εξέταση για Candida albicans και καλλιέργειες για μύκητες.
Η κολπίτιδα από τριχομονάδες μπορεί να προκαλέσει φαγούρα στον γυναικείο κόλπο. Για την ανίχνευση της Τ. Vaginalis, η εξέταση των κολπικών εκκρίσεων είναι συχνά διαγνωστική. Ο μικροοργανισμός αναγνωρίζεται από την κινητικότητα του, το μέγεθος του (λίγο μεγαλύτερος από ένα λευκοκύτταρο) και το σχήμα του.
Η δερματίτιδα εξ επαφής που προκαλείται από τις σερβιέτες, τα αντισυλληπτικά, τα διαλύματα που χρησιμοποιούνται στο ντους, τα αρώματα, το κολοφώνιο, τα κορτικοστεροειδή και τα προφυλακτικά που χρησιμοποιεί ο σύντροφος αποτελούν κάποιες από τις αιτίες της φαγούρα του αιδοίου.
Η ακράτεια ούρων θα πρέπει να θεωρείται επίσης υπεύθυνη.
Ο σκληρός λειχήνας συνιστά μια άλλη συχνή αιτία κνησμού της γεννητικής χώρας σε γυναίκες μέσης ηλικίας. Ο ομαλός λειχήνας μπορεί να προσβάλει το αιδοίο, προκαλώντας φαγουρα και αλλοιώσεις στο βλεννογόνο που περιλαμβάνουν την απορρόφηση των μικρών χειλέων και την ατροφία.
Όταν κυριαρχεί το αίσθημα του καύσου μάλλον, παρά του κνησμού, θα πρέπει να γίνεται εξέταση για σημεία αισθητικής νευροπάθειας.
Θεραπεία
Η καντιντίαση αντιμετωπίζεται με τοπικές αλοιφές. Μια εφ’ άπαξ βάση φλουκοναζάλης των 150 mg είναι αποτελεσματική για τη θεραπεία της οξείας καντιντίασης αλλά η χρόνια που συνοδεύεται κνησμό μπορεί να χρήζει χορήγησης 150 mg την ήμερα για 5 ημέρες που ακολουθείται από 150 mg την εβοομάοα για μερικούς μήνες.
Η λοίμωξη αιιό Trichomonas αντιμετωπίζεται καλύτερα με μετρονιδαζόλη λαμβανόμενη από το στόμα ή με κολπική γέλη ή υπόθετα.
Ο σκληρός λειχήνας αντάποκρίνεται καλύτερα σε κατά ώσεις θεραπεία με τοπικά ισχυρά στεροειδή ή με τοπική τακρολίμη. Τα τοπικά στεροειδή και η τοπική τακρολίμη μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την αντιμετώπιση του ψυχογενούς κνησμού ή των ερεθιστικών ή αλλεργικών αντιδράσεων. Τα υψηλής ισχύος τοπικά στεροειδή είναι αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση του ομαλού λειχήνα αλλά υπάρχουν και άλλες διαθέσιμες επιλογές. Η τοπική λιδοκαΐνη, η πραμοξίνη ή ένα από του στόματος χορηγούμενο τρικυκλικό αντικαταθλιπτικό μπορεί να βοηθήσει σε επιλεγμένες περιπτώσεις.
Κάθε χρόνια δερματική πάθηση που δεν φαίνεται να ανταποκρίνεται στη θεραπεία χρήζει ιστολογικής εξέτασης. Θα πρέπει να τίθεται υπόψη το ενδεχόμενο παραπομπής σε ειδικό γιατρό ειδικευμένο σε παθήσεις του αιδοίου για ασθενείς των οποίων η κατάσταση δεν ανταποκρίνεται στη θεραπεία. Στις χρόνιες ιδιοπαθείς μορφές η ύπνωση μπορεί να είναι χρήσιμη.
Διαβάστε επίσης για τις παθήσεις του αιδοίου στις οποίες η φαγούρα είναι ένα σύνηθες σύμπτωμα.
