Μεταξύ των πιο κοινών οικιακών φυτών, το φιλόδενδρο Philodendron crystallinum (και οι πολλές παραλλαγές του) είναι μια συχνή αιτία δερματίτιδας εξ επαφής.
Το εξάνθημα εμφανίζεται συχνά στο πρόσωπο, κυρίως στα βλέφαρα, όπου μεταφέρεται με χέρια που πότισαν ή περιποιήθηκαν το φυτό.
Ο αγγλικός κισσός είναι λιγότερο συχνή από τα φυλόδεντρα αιτία λανθάνουσας δερματίτιδας εξ επαφής. Η δερματίτιδα από ηλιάνθεμο (primrose) εντοπίζεται στα δάκτυλα, τα βλέφαρα και το τράχηλο με ερύθημα στικτό ή διάχυτο και πρήξιμο. Στο παρελθόν παρατηρείτο συχνότερα στην Ευρώπη. Ωστόσο, σήμερα είναι συνηθισμένο φυτό εσωτερικών χώρων στις ΗΠΑ. Η πριμίνη, μια κινόνη, είναι η αιτιολογική ελαιορητίνη που αφθονεί στις αδενικές τρίχες του φυτού Primula obconica.
Το δημοφιλές φυτό κρίνος του Περού, είναι η πιο συχνή αιτία αλλεργικής δερματίτιδας εξ επαφής στους ανθοπώλες. Όταν χειρίζονται άνθη του γένους Alstroemeria, οι ανθοπώλες χρησιμοποιούν τον αντίχειρα και το δεύτερο και το τρίτο δάχτυλο του κυρίαρχου χεριού. Προκαλείται μια χρόνια, ρωγμώδης υπερκερατωσική δερματίτιδα, με χαρακτηριστικά παρόμοια με τα λεγόμενα δάχτυλα της τουλίπας που παρατηρούνται μεταξύ των ευαισθητοποιημένων εργαζομένων στην καλλιέργεια της τουλίπας. Ο έλεγχος γίνεται με το αλλεργιογόνο τουλιποσίδη Α. Αυτή δεν φαίνεται να διεισδύσει μέσω των γαντιών νιτριλίου.
Τα χρυσάνθεμα προκαλούν συχνά δερματίτιδα. Τα βλέφαρα συμμετέχουν συχνά. Οι ανθοπώλες προσβάλλονται συνηθέστερα. Το αμεθυλενικό μέρος του μορίου της λακτόνης σεσκιτερπενίου αποτελεί την αντιγονική περιοχή, όπως και στα άλλα γένη της οικογένειας Compositae.
Μια σοβαρή φλεγμονώδης αντίδραση με σχηματισμό πομφόλυγας μπορεί να προκληθεί από τον κρόκο των λιβαδιών (Anemone patens L), το άνθος έμβλημα της επαρχίας Μανιτόμπα.
Αρκετά διακοσμητικά είδη από το Queensland, όπως τα Grevillea banksii, G. Robyn Gordon και G. robusta, μπορεί να προκαλέσουν αλλεργική δερματίτιδα εξ επαφής. Το αλλεργιογόνο είναι ένα μακράς αλυσίδας αλκυλρεσορκινόλη. Έχει αποδειχθεί μια διασταυρούμενη ευαισθησία με τα τοξικόδενδρα.
Η δερματίτιδα εξ επαφής είναι δυνατόν να προκαλείται από το χειρισμό πολλών άλλων λουλουδιών, όπως το γερά¬νι, το λουλούδι του σκορπιού (Phacelia crenulata ή campanularia), και το θαμνώδες φυτό Larvia tridentata, ασφόδελος, δακτυλίτιδα, λιλά, μανόλιες και τουλίπες.
Οι πικροδάφνες δεν προκαλούν σχεδόν ποτέ δερματίτιδα, παρά την περί του αντιθέτου αντίληψη, αν και είναι τοξικές σε περίπτωση κατανάλωσης. Η θεραπεία όλων αυτών των δερματίτιδων από φυτά είναι η ίδια με εκείνη που συνιστάται για δερματίτιδα από τοξικόδενδρο.
To Parthenium hysterophorus, ένα φωτοευαισθητοποιό ζιζάνιο, εισήχθη τυχαία στην Ινδία το 1956 και εξαπλώθηκε στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας. Εξαπλώνεται επίσης στην Αυστραλία, την Κίνα και την Αργεντινή.
Η παγιωμένη φήμη για την βλαπτικότητα της dieffenbachia, ένα οικιακό φυτό με γυαλιστερά φύλλα, στηρίζεται στην υψηλή περιεκτικότητα κρυστάλλων οξαλικού ασβεστίου, στον χυμό του, που προκαλεί βαρύ κάψιμο στο στόμα και το λαιμό, εάν οποιοδήποτε μέρος του φυτού μασηθεί ή καταποθεί. Έντονο πρήξιμο των στοματικών ιστών μπορεί να οδηγήσει σε πλήρη απώλεια της φωνής. Δεν φαίνεται όμως να προκαλεί ευαισθητοποίηση.
Ο σπόρος του Ricinus communis περιέχει ρικίνη, μια δηλητηριώδη ουσία (φυτοτοξίνη). Ο φλοιός του περιέχει ένα αντιγόνο που μπορεί να προκαλέσει αναφυλακτική υπερευαισθησία, καθώς επίσης και δερματίτιδα.
