Τρεις καταστάσεις που προσβάλλουν το ήπαρ έχουν συσχετισθεί με τον ομαλό λειχήνα: η ιογενής ηπατίτιδα C (HCV), η ανοσοποίηση με HBV και η πρωτοπαθής χολική κίρρωση.
Η λοίμωξη με HCV ανευρίσκεται σε αναλογικά περισσότερους ασθενείς με ομαλό λειχηνα σε σχέση με την ομάδα ελέγχου. Ποσοστό μεταξύ 4% και 60% των ασθενών με ομαλό λειχήνα μπορεί να έχει συνυπάρχουσα λοίμωξη με HCV, ανάλογα με το ποσοστό της ήδη υπάρχουσας λοίμωξης HCV στην χώρα.
Στην Βόρεια Ιαπωνία, όπου η συχνότητα των οροθετικών ατόμων για HCV λοίμωξη αγγίζει το 8%, ανευρέθηκε ότι το 60% των ασθενών με στοματικό ομαλό λειχηνα είχε HCV λοίμωξη. Εντούτοις, ο συσχετισμός αυτός έχει αμφισβητηθεί από άλλους ερευνητές.
Σε μια μεγάλη κλινική μελέτη στην οποία συμμετείχαν ασθενείς από τις Η.Π.Α. με στοματικό ομαλό λειχήνα διαπιστώθηκε ότι κανείς από τους 195 ασθενείς είχε προσβληθεί από HCV, ενώ το 29% των ασθενών που προέρχοντο από την Ιταλία είχε HCV. Το 20% των μολυνθέντων με HCV ασθενών στην Σκοτία έπασχε από στοματικό ομαλό λειχηνα, σε σύγκριση με το 1% των οροαρνητικών ασθενών.
Αν και τα ευρήματα είναι αντικρουόμενα, συνιστάται ο έλεγχος για HCV σε άτομα προερχόμενα από γεωγραφικές περιοχές ή από πληθυσμούς, στους οποίους η HCV λοίμωξη είναι συχνή. Τα κλινικά χαρακτηριστικά του ομαλού λειχήνα σε ασθενείς που πάσχουν από ηπατίτιδα C είναι πανομοιότυπα με εκείνα του κλασσικού ομαλού λειχηνα, έχει αναφερθεί όμως ότι οι ασθενείς αυτοί εμφανίζουν πιο συχνά διαβρωτική νόσο των βλεννογόνων.
Η ύπαρξη υποκείμενης ηπατίτιδας δεν μπορεί να προβλεφθεί με βάση τον κλινικό τύπο ή τα αποτελέσματα του ελέγχου της ηπατικής λειτουργίας. Η θεραπεία της ηπατίτιδας C με ιντερφερόνη-α μπορεί να συσχετισθεί με την αρχική εμφάνιση ή με επιδείνωση προϋπάρχοντος ομαλού λειχηνα. Οι βλάβες εντοπίζονται συνήθως στις θέσεις έγχυσης της ιντερφερόνης, και με τις δερματικές δοκιμασίες είναι δυνατόν να αναπαραχθούν βλάβες τύπου ομαλού λειχήνα.
Ο ομαλός λειχήνας μπορεί να παρουσιάσει βελτίωση ή καμία αλλαγή στην εξέλιξη του κατά τη διάρκεια της θεραπείας της ηπατίτιδας C με ιντερφερόνη και ριμπαβιρίνη.
Βελτίωση συνήθως παρατηρείται προς το τέλος της θεραπευτικής αγωγής. Στην πλειονότητα των ασθενών, οι βλάβες του ομαλού λειχηνα δεν υποστρέφουν πλήρως. Το γονιδίωμα του HCV δεν ανευρίσκεται στις βλάβες του ομαλού λειχηνα που συσχετίζεται με HCV λοίμωξη.
Η ενεργητική ανοσοποίηση με HBV είναι δυνατόν να συσχετισθεί με την εμφάνιση του ομαλού λειχήνα τόσο σε παιδιά όσο και σε ενήλικες.
Έχουν αναφερθεί περισσότερες από 30 περιπτώσεις, στις οποίες παρατηρούνται τυπικές βλάβες ομαλού λειχηνα καθώς και προσβολή του στοματικού βλεννογόνου. Οι πρώτες βλάβες της νόσου εμφανίζονται χαρακτηριστικά 1 μήνα περίπου μετά από τη δεύτερη δόση του εμβολίου και συνήθως υποχωρούν μετά από κάποιο χρονικό διάστημα.
Η πρωτοπαθής χολική κίρρωση και ο ομαλός λειχήνας μπορεί να συνυπάρχουν. Ασθενείς με αυτή τη διαταραχή του ήπατος είναι επιπλέον ισχυρά επιρρεπείς στην ανάπτυξη λειχηνοειδούς εξανθήματος ενόσω υποβάλλονται σε θεραπεία με D-πενικιλλαμίνη.
Σε ασθενείς με πρωτοπαθή χολική κίρρωση είναι δυνατόν να εμφανισθούν αρχικά ξανθώματα στις βλάβες του ομαλού λειχήνα, και η διήθηση, ενώ είναι λειχηνοειδής, πολλές φορές περιέχει ξανθωματικά κύτταρα. Η πρωτοπαθής σκληρυντική χολαγγειίτιδα έχει συσχετισθεί με στοματικό ομαλό λειχηνα σε τουλάχιστον 5 ασθενείς.
