Η κεταμίνη (ketamine) είναι μια παράξενη ουσία. Είναι ισχυρό αναισθητικό με παραισθησιογόνες ιδιότητες, ταυτόχρονα όμως είναι και διεγερτική και παυσίπονη ουσία, τύπου οπιούχου. Λέγεται αλλιώς και «K» ή «special k»
Είναι γνωστή ως ένα διασχιστικό αναισθητικό, που σημαίνει ότι οι ασθενείς νιώθουν αποστασιοποιημένοι και απόμακροι από το άμεσο περιβάλλον τους. Ανήκει στην ίδια οικογένεια ναρκωτικών ουσιών με την φαινκυκλιδίνη (που αναφέρεται και ως PCP ή αγγελόσκονη).
Η κεταμίνη παρασκευάστηκε πρώτη φορά το 1962 στα εργαστήρια των Park-Davies στο Μίσιγκαν. Εξαιτίας της ιδιαίτερης ιδιότητας της, να προκαλεί στους ασθενείς μια αίσθηση αποστασιοποίησης, αλλά και επειδή δρα γρήγορα, η κεταμίνη χρησιμοποιήθηκε για επείγοντα χειρουργεία και σε υπαίθρια νοσοκομεία κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Βιετνάμ. Όταν τελείωσε ο πόλεμος του Βιετνάμ, η κεταμίνη έπαψε να χρησιμοποιείται από τους γιατρούς επειδή διαπίστωσαν ότι καταστρέφει την ουροδόχο κύστη.
Η κεταμίνη χρησιμοποιείται ακόμα για ιατρικούς σκοπούς σε σκεύασμα με το όνομα Ketalar, γιατί τα πολύ μικρά παιδιά και οι ηλικιωμένοι φαίνεται να επηρεάζονται λιγότερο από τις παραισθησιογόνες επιδράσεις της απ’ όσο οι υπόλοιποι ασθενείς. Η κεταμίνη χρησιμοποιείται επίσης στην κτηνιατρική χειρουργική.
Πρόσφατα η κεταμίνη επανήλθε στο προσκήνιο, όταν έρευνα Αμερικάνων ιατρών διαπίστωσε πως μικρές ποσότητες του φαρμάκου μπορεί να προσφέρουν άμεση ανακούφιση στους ασθενείς με κατάθλιψη, για τους οποίους τα υπάρχοντα αντικαταθλιπτικά δεν λειτουργούν. Και μάλιστα διαπιστώθηκε ότι η δράση της είναι ταχεία.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Η ψυχαγωγική χρήση αναφέρθηκε πρώτη φορά στις ΗΠΑ το 1965 και τα νέα γι’ αυτό το νόμιμο ναρκωτικό με την καταπληκτική δράση εξαπλώθηκαν γρήγορα σε όλο τον κόσμο.
Δύο βιβλία που κυκλοφόρησαν στα τέλη της δεκαετίας του 1970 κίνησαν το ενδιαφέρον ακόμα περισσότερο: “Ταξίδια στο φωτεινό κόσμο” (Journeys into the Bright World) από την Marcia Moore και “Ο επιστήμονας” (The Scientist) από τον John Lilly. Η ιστορία της Moore τέλειωσε τραγικά, όταν πήγε στο δάσος κοντά στο σπίτι της και έκανε στον εαυτό της ένεση με όση κεταμίνη είχε. Ο Λίλι πειραματίστηκε με τη χρήση δεξαμενών επίπλευσης για την πρόκληση παραισθησιογόνων καταστάσεων, κάτι που παρουσιάστηκε στη μεγάλη οθόνη με τον Κέν Ράσελ, στην ταινία Ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 η κεταμίνη προωθήθηκε στα κλαμπ και τη ρέιβ σκηνή, στις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία. Η χρήση ήταν πιο διαδεδομένη ανάμεσα στους φοιτητές, ιδιαίτερα σε αυτούς της ιατρικής, οι οποίοι έχουν πρόσβαση σε προμηθευτές της ουσίας. Μια έρευνα ανάμεσα σε Βρετανούς θαμώνες των κλαμπ το 2000 αποκάλυψε ότι το 30% είχε δοκιμάσει το ναρκωτικό.
ΜΕΘΟΔΟΣ ΧΡΗΣΗΣ
Η κεταμίνη κυκλοφορεί σε μορφή σκόνης και σε χάπια. Μερικά από αυτά έχουν μοτίβα και πιθανόν να μην ξεχωρίζουν από τα χάπια του Έκσταση. Σε μορφή λευκής σκόνης εισπνέεται από τη μύτη. Μπορεί επίσης να ληφθεί με ένεση σε υγρή μορφή, (σε πολύ μικρά γυάλινα μπουκαλάκια, όπως αυτά που χρησιμοποιούνται για κάποια φάρμακα). Mπορεί να αγοραστεί έτσι και στη συνέχεια να ψηθεί, ή πωλείται απευθείας σε ένα μικρό φάκελο (σε μορφή σκόνης, έτσι όπως γίνεται δηλαδή όταν πια ψηθεί).
Μπορεί να είναι σε ενέσιμη μορφή, να διαλυθεί σε ποτά, να σνιφαριστεί ή να προστεθεί σε τσιγαριλίκια ή τσιγάρα.
ΚΙΝΔΥΝΟΙ – ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ – ΕΘΙΣΜΟΣ
H κεταμίνη είναι αρκετά δυνατή και οι επιδράσεις της, που ξεκινούν λίγα λεπτά αφού την πάρει κανείς. Γενικά, προκαλεί ένα ανάλαφρο συναίσθημα, ζαλάδα, αδεξιότητα στις κινήσεις, αργά αντανακλαστικά, αυξημένη κοινωνικότητα και μία αίσθηση ότι όλα είναι ωραία.
Σε υψηλές δόσεις, οι χρήστες βιώνουν μια παρενέργεια που αναφέρεται ως «Κ-άνοιγμα», μια εμπειρία «εκτός σώματος» ή «επικείμενου θανάτου».
Λόγω της κατάστασης αποσύνδεσης ή της ονειρώδους κατάστασης που δημιουργεί, κατά την οποία ο χρήστης δυσκολεύεται να κινηθεί, η κεταμίνη χρησιμοποιήθηκε ως ναρκωτικό για «χάπι βιασμού» όπως και το Ροχιπνόλ.
H κεταμίνη καταναλώνεται σπάνια μόνη της, συνήθως συνοδεύεται από ecstasy ή τριπάκια, γιατί θεωρείται ότι έτσι εντείνεται το συναίσθημα ευφορίας, η αντοχή και η ενέργεια, ώστε να μπορεί ο χρήστης να χορεύει καλύτερα και για περισσότερη ώρα.
Θεωρείται ίσως το πιο (ψυχολογικά) εθιστικό από όλα αυτά τα ψυχεδελικά ναρκωτικά. Δεν είναι σπάνιο κάποιοι να την παίρνουν σχεδόν καθημερινά. Oι περισσότεροι χρήστες δυσκολεύονται να την κόψουν, γιατί προκαλεί και «σωματικό» εθισμό.
Aν η κεταμίνη ληφθεί σε μεγάλες δόσεις, μπορεί να προκαλέσει ναυτία, εμετούς, μεγάλη δυσκολία στην κίνηση, σοβαρές και έντονες παραισθήσεις, οράματα, σκοτοδίνες κ.ά. H χρήση της κεταμίνης μπορεί να προκαλέσει ξηρότητα στο στόμα, αναπνευστικά και καρδιακά προβλήματα. Eίναι πιθανό ο χρήστης να αναπτύξει ψυχολογικά προβλήματα, όπως σύνδρομο καταδίωξης και ψυχώσεις.
